Ευθύμης Κάλφας
Κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Βερολίνου φιλοξενεί κατά μέσο όρο 400 ταινίες, κάθε είδους και διάρκειας, οι οποίες χωρίζονται σε εννέα τμήματα. Εφέτος γιορτάζει τα 68α γενέθλιά του και εμείς θυμόμαστε 11 από τις ελληνικές ταινίες που έχουν συμμετάσχει στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ:
1. Μικρές Αφροδίτες (1963)
Αργυρή Άρκτος σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το 1963
LES PETITES APHRODITES (Nikos Koundouros, 1963)
Uploaded by CHAOS REIGNS on 2015-08-30.
Η δραματική ταινία «Μικρές Αφροδίτες» του 1963, σε σκηνοθεσία του Νίκου Κούνδουρου και σενάριο των Βασίλη Βασιλικού και Κώστα Σφήκα ασχολείται με τον ερωτικό καημό ο οποίος είναι εκπληκτικά εγγεγραμμένος στο πρόσωπο του 10χρονου Σκύμνου (Βαγγέλης Ιωαννίδης), ενός μικρού βοσκού, ο οποίος, στα 200 π.Χ, ερωτεύεται την 12χρονη Χλόη. Ο ερωτικός καημός ή θεραπεύεται με το χρόνο ή οδηγεί στο θάνατο. Τίποτα, όμως, δεν είναι πιο οδυνηρό από έναν ανεκπλήρωτο παιδικό έρωτα. Είναι από τις ταινίες που έκαναν το όνομα του Νίκου Κουνδούρου ιδιαίτερα γνωστό και αποδεκτό παρ’ όλο που ο δημιουργός της ταινίας έχει δηλώσει πόσο αντιπαθεί αυτό του το έργο.
2. Ρεμπέτικο (1984)
Αργυρή Άρκτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το 1984
Το «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη είναι μια ταινία που αφηγείται την ζωή μιας γυναίκας-ρεμπέτισσας, της Μαρίκας, παράλληλα όμως παρουσιάζει τα ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, από το 1920 έως και το 1960. Η Μικρασιατική Καταστροφή, τα χρόνια του Μεσοπολέμου, ο Πόλεμος, η Ναζιστική Κατοχή, η Απελευθέρωση, ο Εμφύλιος και η επικράτηση των Δεξιών, είναι μερικά από αυτά.
Στου Θωμά το μαγαζί – Ρεμπέτικο
No Description
Το όνομα της ηρωίδας δεν είναι τυχαίο καθώς η κεντρική ιδέα του σεναρίου είναι παρμένη από την ζωή της αείμνηστης, μεγάλης τραγουδίστριας, Μαρίκας Νίνου, της οποίας η γέννηση και ο θάνατος ήταν γεγονότα που συνέβησαν στα ίδια χρονικά σημεία που συμβαίνουν και στην Μαρίκα της ταινίας. Από κει και πέρα τα κοινά σημεία στη ζωή της ηρωίδας και της τραγουδίστριας, είναι ελάχιστα. Έτσι, το γεγονός ότι πολλοί αναφέρουν το «Ρεμπέτικο» ως βιογραφία της Μαρίκα Νίνου, αποτελεί μια εντελώς λανθασμένη άποψη.
Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε στις 3 Οκτωβρίου του 1983, έκοψε 98.492 εισιτήρια και κατετάγη στην 9η θέση ανάμεσα στις 33 ελληνικές ταινίες εκείνης της σεζόν. Δύο χρόνια αργότερα, το 1985, προβλήθηκε με τον ομώνυμο τίτλο, ως μίνι τηλεοπτική σειρά, από την ΕΡΤ. Το σάουντρακ, που η κυκλοφορία του ήταν παράλληλη με αυτή της ταινίας, σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία, πουλώντας πάνω από 200.000 αντίτυπα.
3. Λούφα και Παραλλαγή (1985)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Λούφα και Παραλλαγή (1984) – Μάθημα Αγγλικών
Ο Τζον Παπαλουκάς (Δημήτρης Πουλικάκος) κάνει μαθήματα αγγλικών στην ΤΕΔ.
Περιέχοντας αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, η ταινία σε σκηνοθεσία του Νίκου Περάκη που κυκλοφόρησε το 1984 διηγείται τα έργα και τις ημέρες μιας ομάδας στρατιωτών που υπηρετούν τη θητεία τους στον τηλεοπτικό σταθμό της Υπηρεσίας Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων (Υ.ΕΝ.Ε.Δ.), όταν ακόμα ονομαζόταν Τηλεόρασις Ενόπλων Δυνάμεων (Τ.Ε.Δ.) και στεγαζόταν στα κτίρια της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Ευελπίδων 4) στην Αθήνα. Η ταινία γυρίστηκε στο ίδιο αυτό κτίριο και στο κτίριο της Σχολής Εθνικής Άμυνας. Η ταινία πραγματεύεται την κωμική πλευρά μιας δύσκολης περιόδου, υπό το καθεστώς δικτατορίας, και το γέλιο ως φυσική αντίδραση στην καταπίεση και τη στέρηση της ελευθερίας.
Απέσπασε τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου και μοντάζ) και έγινε μια από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
4. Μανία (1986)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου αφηγήθηκε το 1985 μια ιστορία που διαρκεί μια μόνο ημέρα. Είναι μια από αυτές τις παράξενες ημέρες στις αρχές του καλοκαιριού που μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Η ηρωίδα, η Ζωή, είναι γύρω στα τριάντα, παντρεμένη με δύο παιδιά, το δεύτερο, μωρό ακόμα δύο μηνών. Εργάζεται σε μια πολυεθνική εταιρία υπολογιστών σαν αναλύτρια προγραμμάτων. Εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα μαθαίνει ότι επιλέχθηκε για ένα ειδικό μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα στις ΗΠΑ. Δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα γι’ αυτά που πρόκειται να της συμβούν το ίδιο απόγευμα στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας.
Η Ζωή δεν υποψιάζεται ότι μέσα της οι μνήμες και τα αρχέγονα ένστικτα επηρεάζουν το υποσυνείδητο και τη δουλειά της. Μέσα από μια σειρά γεγονότων στο πάρκο αιχμαλωτίζεται από αυτές τις εσωτερικές δυνάμεις, χάνοντας προοδευτικά κάθε αίσθηση της ταυτότητας της. Οι πράξεις της ξεσηκώνουν τα παιδιά που παίζουν στο πάρκο και τα ζώα στο ζωολογικό κήπο.
5. Θεόφιλος (1988)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η ταινία του Λάκη Παπαστάθη παρουσιάζει τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (Δημήτρης Καταλειφός), τον θρυλικό λαϊκός ζωγράφο και Μυτιληνιός τη καταγωγή, ο οποίος απεκδύεται τη φράγκικη φορεσιά και ενδύεται την παραδοσιακή εθνική ενδυμασία, δηλαδή τη φουστανέλα. Συχνά φοράει και τα ρούχα των ηρώων που ζωγραφίζει, σε μια Ελλάδα που απαλλάσσεται τάχιστα από τον οθωμανικό χαρακτήρα της και εξευρωπαΐζεται αργά. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο Θεόφιλος κάνει μια επαναγωγή σε μια μοναχική πορεία, ανάμεσα στο μύθο, την ιστορία και τη λαϊκή σοφία. Και με το ελληνικό φως που τον οδηγεί, φτάνει σε ένα οικείο και εν πολλοίς αμίμητο ιδεώδες για τη ζωγραφική και τη ζωή γενικότερα.
Θεόφιλος (όλη η ταινία) 1987
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Λάκης Παπαστάθης ΚΑΤΑΛΕΙΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ,ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,ΜΑΛΤΕΖΟΥ. O Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, που ζωγράφιζε για ένα κομμάτι ψωμί, είναι ο μόνος καλλιτέχνης του οποίου ολόκληρο. 25 Ελληνικές ταινίες. Ελληνική ιστορική βιογραφική ταινία παραγωγής ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝHΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΕΚΚ), ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.
6. Η φανέλα με το 9 (1989)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΟ 9 ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΚΗΝΕΣ PART 1
Έτος Παραγωγής: 1988 Ο Μπιλ Σερέτης είναι είκοσι χρονών, αμόρφωτος, αδέκαρος. Όλα του τα προσόντα είναι τα δυνατά του πόδια και το ταλέντο του σαν ποδοσφαιριστής. Με αυτά τα προσόντα θέλει να κατακτήσει τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, να απασχολήσει τους χρωματιστούς τίτλους των αθλητικών εφημερίδων, να στεφθεί βασιλιάς των Κυριακών.
Σε μια ομάδα της γ΄ εθνικής στη Θεσσαλονίκη, ο Βασίλης Σερέτης (Στράτος Τζώρτζογλου) πουλάει έναν αγώνα για να πάει σε ανώτερη ομάδα, της β΄ εθνικής. Ένας τραυματισμός τον κρατάει μακριά από τα γήπεδα, αλλά μετά από δύο χρόνια αγώνων σε «στημένα» παιχνίδια καταφέρνει τη μεταγραφή του σε ομάδα της α΄ εθνικής. Όμως ο προπονητής του «πουλάει» ένα παιχνίδι, και ο Βασίλης βρίσκεται πλέον μπροστά στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τα γήπεδα.
Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη προβλήθηκε τη σαιζόν 1988-1989 και έκοψε 50.000 εισιτήρια πανελλαδικά. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 12 ταινίες
7. Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
ήσυχες μέρες του αυγούστου νυφιάτικο τραγούδι
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης Σενάριο: Παντελής Βούλγαρης Cast: Αλέκα Παΐζη (Αλέκα), Θέμις Μπαζάκα (Έλλη), Θανάσης Βέγγος (Νικόλας), Χρυσούλα Διαβάτη (Μαρία), Αλέκος Ουδινότης (Λευτέρης), Ειρήνη Ιγγλέση (Ειρήνη), Μίρκα Καλαντζοπούλου (Βάσω), Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις Νυφιάτικο τραγούδι: Βαγγέλης Δημούδης Έτος Παραγωγής: 1991
Η ελληνική δραματική σπονδυλωτή ταινία του 1991, σε σκηνοθεσία και σενάριο Παντελή Βούλγαρη διαδραματίζεται στην άδεια και ζεστή Αθήνα τον μήνα Αύγουστο, εξιστορώντας 3 διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες δε συνδέονται.[2] Η μία ιστορία αφορά ένας τραπεζικό υπάλληλο, που αναπτύσσει τηλεφωνικές σχέσεις με μία άγνωστη, η δεύτερη αφορά μία ηλικιωμένη γυναίκα, που αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με μία νεαρή κοπέλα, που μόλις μετακόμισε στη γειτονία της και η τρίτη αφορά έναν άντρα που που περιθάλπει μία γυναίκα που μόλις έχασε τον άντρα της, όταν λιποθυμά στον Ηλεκτρικό.
Η ταινία, γενικότερα, απέσπασε θετικές κριτικές. Επίσης, συμμετείχε στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο (σκηνοθεσίας), χωρίς όμως να αποσπάσει κάποιο βραβείο.
8. Δεκαπενταύγουστος (2002)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Σε μια τριώροφη πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας ζουν τρεις οικογένειες, οι οποίες αποφασίζουν να φύγουν από την πόλη ανήμερα Δεκαπενταύγουστου.
Ένα ζευγάρι με τα δύο τους παιδιά φεύγουν από την Αθήνα με προορισμό την Παναγία Σουμελά, καθώς η κόρη τους πάσχει από καρκίνο και ευελπιστούν σε ένα θαύμα. Ένα ζευγάρι με προβλήματα φεύγει για να αναζητήσουν μια ανανέωση στη σχέση τους και τέλος ένα ζευγάρι μεσοαστών οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν ένα παιδί, φεύγουν από την Αθήνα για να πάνε στο εξοχικό τους. Κατά τη διάρκεια της απουσίας τους, ένας έφηβος διαρρήκτης εισβάλλει στα σπίτια τους και ανακαλύπτει τα καλά κρυμμένα μυστικά και τις επιθυμίες των ταξιδιωτών. Επίσης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των ζευγαριών γίνονται αποκαλύψεις και κάποιες μπλεγμένες καταστάσεις ξεδιαλύνονται.
Δεκαπενταύγουστος (το θαύμα)
(2001) – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Η ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, που κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2001 χαρακτηρίζεται ως ένα πολυδιάστατο σινεμά χαρακτήρων κι έντονων συναισθημάτων, στο οποίο δεν λείπουν οι ανατροπές και οι υπερβάσεις.
9. Το λιβάδι του δακρύζει (2004)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου αφορά την Ελένη, η οποία είναι μία πρόσφυγας της Οδησσού του έτους 1919. Η Ελένη, αφού θα το σκάσει με το θετό αδελφό της Αλέξη από ένα (ακαθόριστο)χωριό που βρίσκεται στη Βόρεια Ελλάδα και αναζητεί την τύχη της στην προπολεμική Θεσσαλονίκη των αρκετών προσφύγων. Ο Αλέξης αναχωρεί για την Αμερική, τη στιγμή που η Ελένη υποφέρει από τα βάσανα της δικτατορίας του Μεταξά, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Πρωταγωνιστούν η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, ο Νίκος Πουρσανίδης, ο Νίκος Κολοβός, ο Γιώργος Αρμένης, η Τούλα Σταθοπούλου και η Εύα Κοταμανίδου. Γυρίστηκε στη Φλώρινα.
Ελένη Καραΐνδρου – ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ – Μικρό απόσπασμα
“Το Λιβάδι που Δακρύζει”,2004, είναι το πρώτο μέρος της ανολοκλήρωτης τριλογίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η Δεύτερη ταινία είναι “Η σκόνη του χρόνου” 2008 Και η τρίτη “Η άλλη θάλασσα” 2012,που έμεινε Ανολοκλήρωτη, λόγω του βίαιου θανάτου του. ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ Μια ομάδα ξεριζωμένων Ελλήνων της Οδησσού φτάνει σε ένα βαλτότοπο της Ελλάδας που ορίζεται ένα ποτάμι που τον διασχίζει.
Το Τριλογία 1: Το λιβάδι που δακρύζει (2004) αποτελεί το πρώτο μέρος της τελευταίας ανολοκλήρωτης τριλογίας του Αγγελόπουλου. Η ταινία δέχθηκε ως επί το πλείστον καλές κριτικές. Στο imdb έχει βαθμολογία 7,8/10, στο Rotten Tomatoes έχει βαθμολογία 65/100, στο Metascore 73/100 και στο All movie 3,5/5. Η ταινία προτάθηκε για Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο και κέρδισε το βραβείο Fipresci στα Ευρωπαϊκά βραβεία αλλά και το ειδικό βραβείο του κοινού στο Fajr Film Festival.
10. Η σκόνη του χρόνου (2009)
Dust of time Η σκόνη του χρόνου movie trailer
Πολιτισμός @ BlogTeam Λιβαδειάς, http://liv-culture.blogspot.com/2009/02/blog-post_16.html “Η σκόνη του χρόνου” εκτυλίσσεται χρονικά από το 1953 έως το 1974, στην πρώην Σοβιετική Ένωση, τα σύνορα Αυστρίας – Ουγγαρίας, την Ιταλία και τη Νέα Υόρκη.
Η ταινία «Σκόνη του Χρόνου», είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου που ξεκίνησε με το «Λιβάδι που Δακρύζει». Αφηγείται την ιστορία του Α (τον υποδύεται ο Γουίλεμ Νταφόε), ενός Αμερικάνου σκηνοθέτη ελληνικής καταγωγής, ο οποίος γυρίζει μια ταινία πάνω στην ιστορία των γονιών του. Κεντρικό πρόσωπο, η Ελένη (την υποδύεται η Ιρέν Ζακόμπ), η οποία διεκδικεί το δικό της δικαίωμα στην αγάπη ανάμεσα σε δύο άντρες, τον Γιάκομπ (Μπρούνο Γκαντζ) και τον Σπύρο (Μισέλ Πικολί). Το ταξίδι της κινείται παράλληλα με την Ιστορία και μπλέκεται στα γεγονότα των τελευταίων πενήντα χρόνων, που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Εξελίσσεται στην Ιταλία, την Γερμανία, την Ρωσία, το Καζακστάν, τον Καναδά και τις Η.Π.Α., σημεία κομβικά στις εξελίξεις του πρόσφατου παγκόσμιου πολιτικοκοινωνικού σκηνικού. Τα πρόσωπα της ταινίας κινούνται σαν σε όνειρο, η σκόνη του χρόνου μπερδεύει τις μνήμες. Ο Α τις αναζητά και τις ζει στο παρόν.
11. Το μικρό ψάρι (2014)
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Κάποιοι λάτρεψαν το «Μικρό ψάρι», κάποιοι το μίσησαν, αλλά όλοι σχεδόν είχαν γράψει τα καλύτερα για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή Βαγγέλη Μουρίκη. Η ταινία παραγωγής 2014 σε σκηνοθεσία του Γιάννη Οικονομίδη ήταν και η αφορμή για να επιστρέψουμε ως χώρα στο διαγωνιστικό κομμάτι του Βεστιβάλ Βερολίνου.
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΨΑΡΙ – OFFICIAL TRAILER 1 (HD)
27 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ FEELGOOD Στα 19 του, ο Στράτος διέπραξε ένα έγκλημα πάθους. Πέρασε τη μισή του ζωή στη φυλακή, κάτω από την προστασία ενός αρχινονού του υποκόσμου, του Λεωνίδα. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες, ο Λεωνίδας του έσωσε τη ζωή.
Σε νεαρή ηλικία ο Στράτος διέπραξε ένα έγκλημα πάθους. Πέρασε τη μισή του ζωή στη φυλακή, κάτω από την προστασία ενός αρχηγού υποκόσμου, του Λεωνίδα. Κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες, ο Λεωνίδας του σώζει τη ζωή. Ο Στράτος αυτό δεν το ξεχνά ποτέ. Ελεύθερος πια, δουλεύει τη νύχτα σε ένα αρτοποιείο, ενώ τη μέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Όλα του τα χρήματα τα δίνει στον αδελφό του Λεωνίδα, που οργανώνει ένα παράτολμο σχέδιο απόδρασης. Το μόνο που απασχολεί τον Στράτο είναι να εξοφλήσει το χρέος του. Η μέρα της απόδρασης, η πιο σημαντική μέρα της ζωής του, πλησιάζει
bonus info
Μπορεί το «Στρέλλα» (2009) να μην κατάφερε ποτέ να φτάσει στο διαγωνιστικό κομμάτι του Φεστιβάλ, παρ’ όλα αυτά τα πήγε εξαιρετικά στο παράλληλο πρόγραμμα του Πανοράματος. Ο Πάνος Κούτρας είχε καθηλώσει τους θεατές της CΙΝΕΜΑΧΧ 7 στο Βερολίνο οι οποίοι στο τέλος της ταινίας της καταχειροκρότησαν. Έκτοτε η ταινία έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 20 διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ήταν μία από τις 48 υποψήφιες ταινίες για τα European Film Awards 2009. Έκτοτε, έλαβε 4 βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Α’ γυναικείου ρόλου για τη Μίνα Ορφανού, από την νεοσύστατη Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου το 2010, σε τελετή που έγινε στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Strella Official Trailer
Strella, a film by Panos H. Koutras
Η ταινία σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Πάνου Κούτρα γυρίστηκε στην Αθήνα και στην Πελοπόννησο. Στρέλλα είναι το όνομα της πρωταγωνίστριας στην ταινία. Κανονικά την έλεγαν Στέλλα, όμως καθώς ήταν «γεμάτη τρέλλα», οι φίλοι της συνδυάζοντας το χαρακτηριστικό αυτό με το όνομά της, την αποκαλούσαν Στρέλλα. Τον ρόλο υποδύθηκε η ερασιτέχνης ηθοποιός Μίνα Ορφανού, η οποία ήταν τρανς και στην πραγματικότητα.
