H ιστορία του Λέναρντ – του γάτου που κανονικά θα του έκαναν ευθανασία

Γράφει η scarlett

Την ιστορία του Λέναρντ δεν την ξέρω γιατί δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον του. Κι έπειτα… την ιστορία του Λέναρντ δεν την ξέρω, γιατί μου είναι άγνωστο το παρελθόν του.

Ήρθε μια μέρα στην αυλή μου… και γνωριστήκαμε.

Αυτό που ξέρω όμως με σιγουριά είναι πως ο Λέναρντ είναι η γάτα που κάνει τα πιο όμορφα “νιάου” και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι όσοι τον έχουν ακούσει.

Η γνωριμία μου μαζί του ξεκίνησε μια μέρα πριν από μερικούς μήνες που τον είδα να ξαπλώνει στον κήπο της πολυκατοικίας. Θεόρατος, με πλούσια γούνα που θα μπορούσε να είναι ωραία, αν ήταν φροντισμένη, του έδωσα λίγο φαγάκι κι εκείνος αντί να ορμήσει στο φαΐ ή να φύγει τρομαγμένος με πλησίασε και νιαούρισε. Δεν έχω αποκωδικοποιήσει το τι ακριβώς ήθελε να μου πει , αλλά το νιαούρισμα εκείνο ήταν η αφορμή για να δω σε τι χάλι ήταν το στόμα και η μύτη του.

Με τη βοήθεια της Α που ασχολείται με τα φιλοζωικά ο Λέναρντ επισκέφτηκε για πρώτη φορά προφανώς γιατρό, που του αφαίρεσε αρκετά σάπια δόντια και του έδωσε την πρώτη αντιβίωση. Εκείνη η αντιβίωση ήταν πολύ γενική και ίσως και ακατάλληλη για το πρόβλημα του Λέναρντ, αλλά αυτό δεν το γνωρίζαμε τότε.

Όταν θεωρήσαμε ότι ο Λέναρντ έγινε καλά ο Χ θέλησε να τον πάρει στη Γερμανία για να του βρει οικογένεια να τον υιοθετήσει.

Παλιά αυτό μου φαινόταν αστείο. Να στέλνουμε ζώα στο εξωτερικό για υιοθεσία ! Ήταν κάτι εντελώς παράλογο. Τον ρώτησα γιατί δεν τα αφήνουν εδώ να τα υιοθετήσει κάποιος. Η απάντηση ήταν αποστομωτική “Βρες μου αυτόν τον κάποιον. Κάθε μέρα γεννιούνται και πεθαίνουν στους δρόμους της Ελλάδας εκατοντάδες ζώα. Ξέρεις πολλούς που να ενδιαφέρονται να τα υιοθετήσουν ;”

Κι αλήθεια, αν αυτή τη στιγμή γράψω ότι στην γειτονιά μου ξέρω τουλάχιστον 5 μικρά πανέμορφα γατάκια κι άλλα τόσα σκυλάκια που είναι πεταμένα στον δρόμο, πόσοι πρόθυμοι να τα υιοθετήσουν θα βρεθούν; Και πόσοι αληθινά φιλόζωοι θα υποστηρίξουν την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή τους, όταν εναντιώνονται στη στείρωσή τους ;

Όλοι οι Δήμοι στην Ελλάδα λαμβάνουν κονδύλια για τη στείρωση, αποπαρασίτωση κλπ των αδέσποτων ζώων. Πού πάνε αυτά τα λεφτά;

Επιστροφή στον Λέναρντ. Στον γάτο με τα πιο όμορφα “νιάου”.

Ο Λέναρντ στη Γερμανία υποβλήθηκε (με προσωπικά έξοδα αυτού που τον νοιάστηκε) σε αξονική και σε πλήθος άλλων εξετάσεων που έδειξαν πως κάποτε στο παρελθόν κάποιος του έσπασε το οστό του ουρανίσκου, γι’αυτό και η μόλυνση στη μύτη, όπως και μάλλον η αιτία να κολλήσει το γνωστό επίμονο συνάχι των γατιών, που στην περίπτωση του είναι ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί γιατί  έχει και Fiv (το aids της γάτας). Για τους περισσότερους Γερμανούς γιατρούς αυτό σημαίνει ευθανασία, μια που οι αρρώστιες του είναι μολυσματικές και ο Λέναρντ δεν θα πρέπει, για όσο είναι να ζήσει, να έρθει σε επαφή με άλλες γάτες, άλλωστε  είναι μια χαμένη υπόθεση.

“Μια χαμένη υπόθεση”

Ο Λέναρντ είναι όμως γεμάτος ζωή και η ευθανασία κάτι μη αποδεκτό για όσους τον γνωρίζουμε.

Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο θα σκεφτούν “τόσα έξοδα και τόση ταλαιπωρία για μια αδέσποτη γάτα ; τόσες και τόσες εκεί έξω ! εδώ υπάρχουν παιδιά που πεινάνε !”

Ε, λοιπόν…κάτι μέσα μου μου λέει πως αυτοί που πραγματικά νοιάζονται για τα πεινασμένα παιδιά, είναι οι ίδιοι που θα νοιάζονταν και για τον Λέναρντ.

Συνήθως η ανθρωπιά δεν κάνει διακρίσεις.

…….

Κι εγώ δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο Λέναρντ είναι “μια χαμένη υπόθεση”.

Γιατί ο Λέναρντ είναι τόσο συνεργάσιμος, υπομένει με υποδειγματική υπομονή ενοχλητικές εξετάσεις και εμβολιασμούς, παραμένει τρυφερός και δείχνει απέραντη εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, ώστε δεν μπορούμε παρά να αποδειχτούμε αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης . Είναι το τελευταίο και λιγότερο που μπορούμε πια να του προσφέρουμε.

Μια ζωούλα που πετάχτηκε στους δρόμους, σαν τις χιλιάδες που μπορεί να αντικρίσει κανείς μόλις βγει δυο βήματα έξω από το σπίτι του. Που κόλλησε aids, γιατί στην Ελλάδα δεν γίνονται στειρώσεις και σχεδόν όλα τα γατιά έχουν aids, άρα και ανύπαρκτο ανοσοποιητικό.

Μια ζωούλα που οι “καθαρές χώρες” δεν την θέλουν, για να μην μολυνθούν και τα δικά τους ζώα (και τουλάχιστον σε αυτό τους δίνω ένα δίκιο, αλίμονο αν επιζητούσαμε τη διασπορά μολυσματικών ασθενειών σε οποιοδήποτε είδος ζωής).

Μια ζωούλα που ήρθε στη ζωή από πριν καταδικασμένη.

Μέχρι εδώ το κείμενο αντιλαμβάνομαι πως – λόγω της προσωπικής εμπλοκής και συμπάθειας – είναι συναισθηματικό. Ας γίνει από εδώ και πέρα λίγο πιο ρεαλιστικό.

Όλοι οι Δήμοι στην Ελλάδα λαμβάνουν κονδύλια για τη στείρωση,τον εμβολιασμό, την αποπαρασίτωση κλπ των αδέσποτων ζώων . Με μια μικρή αναζήτηση στο ίντερνετ μπορεί να ενημερωθεί ο καθένας για τα ποσά που πάνε στους Δήμους και για τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα αδέσποτα.Πού πάνε αυτά τα λεφτά ;

Αν ο Λέναρντ είχε στειρωθεί το πιθανότερο είναι να μην είχε κολλήσει ποτέ τον Fiv . Κι αν είχε εμβολιαστεί δεν θα είχε ούτε το συνάχι που του φράζει την αναπνοή και που κάποτε μπορεί να του στοιχίσει τη ζωή. Δεν αναφέρομαι καν σε αυτόν που του έσπασε τον ουρανίσκο και του έφραξε την αριστερή ρινική κοιλότητα.

Δε χρειάζονται ούτε υπερβολικοί συνασθηματσμοί, ούτε τρομερές ευαισθησίες για να τηρηθούν πέντε νόμοι και να έχουν πλασματάκια σαν τον Λέναρντ το δικαίωμα της ζωής.

……

Αυτή τη στιγμή ο Λέναρντ παίρνει ειδικά αντισώματα για τους ιούς που έχει. Τρεις γιατροί τον είχαν για ευθανασία, δύο άλλοι μας έδιωξαν δίνοντας μας κοινότυπα αντιβιωτικά, αλλά ο τελευταίος όταν είδε την επιμονή μας να τον βοηθήσουμε σε συνδυασμό με τις συγκεκριμένες επιστημονικές έρευνες που κάναμε από μόνοι μας, τάχθηκε με το πλευρό μας κι αφού έψαξε ειδικά για το δικό του πρόβλημα, πρότεινε μία θεραπεία με τα αντισώματα που προανέφερα, συν κάποια ενισχυτικά που παίρνει για το ανοσοποιητικό του.

Δεν ξέρουμε αν η θεραπεία τον βοηθήσει ουσιαστικά και για πόσο.Ξέρουμε μόνο πως είναι ένα από τα πιο αξιαγάπητα πλάσματα (και δεν είναι η πρώτη γάτα που περνάει από τα χέρια μας και από τη ζωή μας), πως του αρέοσυν πολύ τα χάδια και φυσικά κάνει και τα πιο ωραία “νιάου”.

Ψιλά, σιγανά, μελωδικά.

….

Η ιστορία του Λέναρντ μου θύμισε εκείνο το παλιό παραμύθι που ίσως και να απαντά εν μέρει στο “γιατί τον Λέναρντ ;”

Είναι αυτό με τον γέρο που περπατά στην ακροθαλασσιά και πετά όσους αστερίες βρίσκει ξεβρασμένους στην αμμουδιά, μέσα στο νερό για να μην πεθάνουν. Κάποιος τον πλησιάζει και απορώντας με αυτήν του την ενέργεια, τον ρωτά :

“Τι αξία έχει αυτό που κάνεις ; Η παραλία είναι γεμάτη αστερίες. Είναι αδύνατον να τους πετάξεις όλους μέσα στο νερό.”

Κι εκείνος δείχνοντας του τον αστερία που κρατά στο χέρι, απαντά: “Έχει αξία γι’ αυτόν”.

….

Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες γατιά εκεί έξω στους δρόμους. Αλλά ο Λέναρντ είναι ένας.

 

ΥΓ.  Ο Λέναρντ, που πήρε το όνομα του από τον Κοέν γιατί τις μέρες που τον βρήκαμε έκλεινε χρόνος από τον θάνατο του διάσημου τροβαδούρου, τις προάλλες πήρε μια τετραπλή δόση από αντισώματα ειδικά να πολεμήσουν τον Callicivirus (κοινώς το συνάχι των γατιών), αλλά τα αποτελέσματα δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε, λόγω του κατεστραμένου ανοσοποιητικού (aids). Ελπίζουμε και παλεύουμε μαζί του.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά στην Ελλάδα τα περισσότερα αδέσποτα γατιά πάσχουν από aids, το οποίο μεταδίδεται από το ένα στο άλλο, όσο δεν τα στειρώνουμε. Προσωπικά το έμαθα πρόσφατα, λόγω του Lenard και πραγματικά σοκαρίστικα. Το δε συνάχι τους είναι μια πολύ μολυσματική ασθένεια που σε προχωρημένο στάδιο φράζει το αναπνευστικό τους σύστημα (αυτό που φοβόμαστε και για τον Lenard).

Το συνάχι αντιμετωπίζεται πριν αρρωστήσει το ζώο με ένα απλό εμβόλιο που κοστίζει ελάχιστα. Γι’ αυτό και θυμώνω που οι Δήμοι αν και έχουν τα κονδύλια και υποχρεώνονται μάλιστα από την ΕΕ να φροντίζουν τα αδέσποτα μοιάζουν να μην κάνουν τίποτα.