Άρης Δημοκίδης
Τέσσερις θάνατοι φυλακισμένων μέσα σε 15 μέρες (ο ένας πέθανε από οδοντική φλεγμονή στις Φυλακές Λάρισας, επειδή δεν τον πήγαν εγκαίρως στο γιατρό!). Και μη μιλήσουμε καν για το Κολαστήριο του Κορυδαλλού.
Ένας αναγνώστης θυμήθηκε μια δική του εμπειρία και τη μοιράζεται μαζί μας, αποδεικνύοντας πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τότε.
Πρωί κατά τις 10 στην κιγκλίδα της Β’ Πτέρυγας, Κορυδαλλός, 2000:
Κρατούμενος (γύρω στα 65):
– Φύλακα, πρέπει να πάω γιατρό, έχω ένα πόνο στο στήθος έχω πρόβλημα με…
Φύλακας:
– Μετά, έχουμε δουλειά τώρα..
Μετά από κανένα μισάωρο…
– Φύλακα, πρέπει να πάω στο γιατρό σου είπα, πονάω στο στήθος
– Μετά είπαμε ρε μαλάκα, αϊ στο διάολο, έχουμε δουλειά τώρα είπαμε…
Μετά από κανένα μισάωρο μια ώρα, πριν κλείσει η φυλακή:
Κρατούμενος:
– Φύλακα, πρέπει να πάω στο γιατρό τώρα, πονάω πολύ, σε παρακαλώ, έχω πρόβλημα με την καρδιά μου σου είπα!
Φύλακας:
– Αύριο, έφυγε ο γιατρός για σήμερα!
Κρατούμενος:
– Ε, να με πάτε νοσοκομείο, σου λέω δεν αισθάνομαι καλά, το λέω απ’το πρωί και δεν με πάτε, τι θα γίνει δηλαδή θα πεθάνουμε;
Φύλακας (φωναχτά πλέον):
– Άντε γαμήσου ρε μαλάκα, που θα μας πεις και τι θα κάνουμε, άντε γαμήσου στη τελική, όποτε θέλουμε εμείς θα σε πάμε!
Κρατούμενος:
– Μα, πονάω ρε άνθρωπε, έχω πρόβλημα σου λένε με καρδιά!
Φύλακας (τσαμπουκαλεμένος):
– Άντε γαμήσου ρε είπαμε, τι θες στη τελική ρε αρχίδι; να έρθω να σε σπάσω στο ξύλο; (βαράει μια τα κάγκελα με το γκλοπ μπροστά στο πρόσωπο του ανθρώπου)
Κατεβάζει κεφάλι και φεύγει ο άνθρωπος, πάει στο κελί του γιατί έκλεινε η φυλακή για μεσημέρι…
Μετά καμιά ώρα ακούστηκαν φωνές από ένα κελί κάτω “ΦΥΛΑΚΑ, ΦΥΛΑΚΑ”….
Ακούστηκε η πόρτα να ανοίγει κάτι ομιλίες, κοιτάγαμε από τα ματάκια της πόρτας…τον πήραν τον άνθρωπο νεκρό μέσα σε μια κουβέρτα…
Πέθανε από έμφραγμα.
(Το γεγονός είναι αληθινό, το είδα και το άκουσα με τα μάτια και τα αυτιά μου, διότι έτυχε να περάσω τις “διακοπές” μου ένα μικρό διάστημα εκεί)
Τι μπορεί να γίνει για τέτοια θέματα για να υπάρξει βελτίωση?