Παρακολουθώντας θέατρο τσίτσιδος – στο Γκάζι

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Την προηγούμενη Παρασκευή στο Γκάζι στην Αθήνα, έβγαλα όλα μου τα ρούχα, μπήκα σε μια αίθουσα και είδα μια πολύ ωραία θεατρική παράσταση, μαζί με άλλους άνδρες

— επίσης γυμνούς.

Το έργο λεγόταν Συμπόσιο: Αθηναϊκο Ρομάντζο. Οργανωτής: ο σκηνοθέτης, socialite, ακτιβιστής, φωτογραφος και πορνογράφος Menelas. Τόπος: η γκέι σάουνα Alexander.

Όλα εξελίχθηκαν όπως ένα γαϊτανάκι από εκπλήξεις: αν και ήξερα καλά τι κάνεις σε μια σάουνα, νόμισα ότι το event θα αλλάξει για λίγο τη χρήση και το ύφος του χώρου. Έτσι έβαλα μια χιπ –street glam– περιβολή: ανακάτεψα cartoon T–shirt και γαμπριάτικα ρούχα (από ένα γάμο που πήγα την προηγούμενη βδομάδα) και έτρεξα με χαρά να κοινωνικοποιηθώ με το αλλόκοτο πλήθος της πόλης. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ένα ανακουφιστικό διάλειμμα από το πήξιμο των dating applications. Σάουνα, σεξ, τέχνη. Τέλεια, ιδανικό μέρος να καταναλώσεις και αναλωθείς. Πρόσωπο με πρόσωπο. Τι ωραία ευκαιρία να επιδείξεις το γούστο σου στις κάλτσες και στα γυαλιά ηλίου (το βράδυ). Ο έρωτας έρχεται.

Όμως στην πόρτα κατάλαβα ότι το dress code ήταν ‘πετσέτα μπάνιου’. Το event ήταν απολύτως ενσωματώμενο στη λειτουργία της σάουνας.

Έτσι μόλις μπήκα μέσα άφησα το προσεκτικά επιλεγμένο κοντομάνικο στη ντουλάπα, με κινήσεις αργές και νευρικές — σαν να θάβω τελετουργικά τη χιπ μου πανοπλία. Αυτομάτως άναψα το mode του κυνηγού. Πού είναι η σάρκα;

Στο ισόγειο έγινε η προβολή της ομώνυμης ταινίας μικρούς μήκους του Menela, Symposium.

Symposium: an athenian rawmance (GREEK TRAILER)

Outview Film Festival ΛΑΙΣ (Ταινιοθήκη της Ελλάδος) 22 Απριλίου 2018 Director: Menelas With: Giannis Maskidis and Nico Deen//Darras Hole and Cortoputo Original Soundtrack: ION ionmusik.com/ Homo Made Films 2017 http://civildisobedience.gr/menelas/homo-made-films/symposium-an-athenian-rawmance/

(το τρέιλερ της)

Ήταν ένα χειροποίητο σινεμά βεριτέ – που μίξαρε στιγμές συνουσίας – στα λιμανάκια της Bουλιαγμένης — με σκέψεις πάνω στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Μετά το τέλος της προβολής μια αναγγελία από τα μεγάφωνα μας κάλεσε να πάμε στο υπόγειο: είχα ξαναπάει σε αυτήν τη σάουνα, αλλά είχα ξεχάσει ότι είχε, στα έγκατα του κτιρίου, ένα dark room.

Στην είσοδο μας ζήτησαν να βγάλουμε τη πετσέτα. Το τσιτσίδωμα ήταν υποχρεωτικό. Λίγο η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα, λίγο το ότι προχωρούσαμε όλοι γυμνοί μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, λίγο το κακό μου το κεφάλι, άρχισαν να μου υποβάλλονται ιδέες: σαν να μπαίνουμε υπνωτικά σε μια ερωτική παγίδα—φούρνο αερίων – για μαζική εξόντωση — ή σαν να κατεβαίνουμε στον Άδη, όπως ο Οδυσσέας για να δεις τους νεκρούς τους φίλους – για μια τελευταία φασματική παρτούζα. Το σκοτάδι ήταν απόλυτο.

Για να προχωρήσεις έπρεπε να στηριχτείς στο μπροστινό σου.

Αν σου ‘ρχοταν ίσως θα μπορούσες και να τον χαϊδέψεις. Αλλά απαλά – και φυσικά, όχι με το ζόρι. Και καθώς αρχίζουν να σου μπαίνουν ιδέες – εξοικειώνοντας τα μάτια σου — στην σκοτεινή καυλάτζα του χώρου — ανάβει ξαφνικά ένα κόκκινο φως και εμφανίζεται ένα κλουβί και ένας ποιητής (ο Mύρων Παβένος). Απαγγέλλει αποσπάσματα από το Συμπόσιο του Πλάτωνα, ενώ παράλληλα ένας τύπος με υφασμάτινη μάσκα τρομοκράτη (Μενέλας) σέρνει ένα σώμα σε ένα κλουβί (Γιάννης Μασκίδης) και στήνει ένα μίνι bondage show. Πιο μετά ένα άτομο από το πλήθος, ο νεαρός πορνοστάρ, Johnny Strap, πλησιάζει το κλουβί και αρχίζει να συνουσιάζεται αγρίως και λυσσασμένα με τον αλυσοδεμένο.

Το πλήθος που ήταν εκεί γυμνό, μπορούσε να παρακολουθεί, τη σκηνή, να αγγίζεται, να δέχεται ή να απορρίπτει σεξουαλικές προτάσεις – την ώρα που η γλυκιά, στιβαρή και βραχνιασμένη φωνή του Μύρωνα αναπαρήγαγε μερικές πλατωνικές σκέψεις για τον έρωτα και την ασχήμια. Σκέφτηκα ότι όλα τα ερωτικά μέρη πρέπει να παίζουν τέτοιες σκέψεις από τα ηχεία: σάουνες, μπαρ, κλαμπς, πορνοσινεμά, μπουρδέλα και ημισκότεινα μέρη.

Αν είσαι τυχερός και βρεις αυτό που θέλεις, μερικές όμορφες σκέψεις μπορούν να απογειώσουν.

Αν είσαι άτυχος και δεν βρεις αυτό που θέλεις — ή το βρεις και δεν σε θέλει — μερικές όμορφες σκέψεις μπορούν να σου γλείψουν τις πληγές.

Win–win.

Εκείνη την Παρασκευή το βράδυ, αν κοίταγες γύρω σου – ένιωθες ότι όλα τα περισπούδαστα όργια της Πομπηίας – δεν κάηκαν ποτέ στη λάβα – πέρασαν σαν φωταγωγημένες παρελάσεις– μέσα στο υπόγειο μιας σάουνας, δίπλα στις πολυκατοικίες, ανάμεσα στα μεγάφωνα, τις μουσικές, τις λαμαρίνες και τα βογγητά των άλλων. Δεν πέθανε κανείς. Όλοι είναι ακόμη εδώ. Και καίγονται γλυκά σε ένα παράδεισο επί της γης.

Ωραία ήταν.

Έτσι θα επιβιώσει η ποίηση και η φιλοσοφία από δω και πέρα. Σαν γλυκιά επίθεση σε απρόσμενα μέρη. Στο σούπερ -μαρκετ, στα δημόσια ουρητήρια, στο τρόλεϊ.

Δίπλα δίπλα με τον έκθετο ερωτισμό των αγνώστων.

*Δες εδώ περισσότερα για τη δουλεία του Menela.