Τέσταρε τον εαυτό σου:
Επιλέξαμε στίχους που έχουν γράψει οι σπουδαίες Μαρία Πολυδούρη και η Ζωή Καρέλλη. Πόσους απ’ αυτούς μπορείς να βρεις από ποια γράφτηκαν;
-
Question of
Στα σκοτεινά του μάτια φως η απουσία θα χύση, τ᾿ αδέξια χέρια του, με ορμή συγκρατημένη, ένας κρυφός καημός θα τα φιλήσει
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Πού θα πάμε, ψυχή, μ’ όλη τούτη την εξορία που μέσα μας φέρνουμε;
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Σαν πεινασμένα στόματα που δεν εχόρτασαν, ανοίγουν οι επιθυμίες πληγές απάνω μας, που μένουν ανοιχτές και δεν περνούν, πληγές που μας πονούν.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Ξέρω στο διάβα σου μπροστά ρόδα και κρίνους να μαδήσω ξέρω με λόγια ταιριαστά τη χάρη σου να τραγουδήσω.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Δε σου περνάει, αλήθεια από τη σκέψη ότι μπορεί σε μία στιγμή θλιμμένη, στη μοίρα αυτή που πάντα με προσμένει να πάω ξανά και δίχως γυρισμό;
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Σαν ωραίες γυναίκες, γυμνές, τούτες οι μέρες οι καλοκαιρινές υπάρχουν με τη στιλπνότητα των λαμπρών σωμάτων
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα, γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Αγάπαε με το πάθος που ζητά να πάρη, το αισθανθήκαμε φρικτά και πήραμεν αλλούθε τη ματιά μας.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Τόσο είναι το πάθος μου της ζωής που θα μπορούσα να πεθάνω. Τόσο ζω που καταλαβαίνω πόσο πεθαίνω.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Όλο τους πεθαμένους σκέφτομαι αυτές τις μέρες. Πλούσια από θάνατο η μνήμη μου τους φέρνει εμπρός μου ζωντανούς.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Δεν εινε να χαρώ στον κόσμο άλλο τίποτα πιά. Τὰ χέρια σου βαρια γεμάτα και μου ταδιασες Ζωή.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Ἐσυ μονάχα το γλυκο χαμόγελο καμάρωσες στα χείλη μου απλωμένο κ’ έχες μέσ᾿ στων ματιων μου το ξαστέρωμα τον πόθο σου τρελλά καθρεφτισμένο.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Μα ποιος το ξέρει αν, μία στιγμὴ βρισκόσουνα κάπου που να με βλέπεις όταν γέρνω και σκύβω μαζωχτή κάτω από ταγριο χτύπημα, τις στριγγές φωνές που σέρνω
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Εγώ, γυναίκα, η άνθρωπος, ζητούσα το πρόσωπό Σου πάντοτε, ήταν ως τώρα του ανδρός και δεν μπορώ αλλιώς να το γνωρίσω.
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Εγώ πια δεν του ανήκω και πρέπει μονάχη να είμαι
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
-
Question of
Δε σου περνάει, αλήθεια απὸ τη σκέψη ότι μπορεί σε μία στιγμή θλιμμένη, στη μοίρα αυτή που πάντα με προσμένει να πάω ξανά και δίχως γυρισμό;
-
Μαρία Πολυδούρη
-
Ζωή Καρέλλη
-
Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.