σε ,

Χρήστος Βαλαβανίδης: «Θα ήθελα να ξαναζήσω την περίοδο των 9 μηνών που βρισκόμουνα στην κοιλιά της μητέρας μου»

Ο ηθοποιός μιλά για το Proof, την καριέρα του, την καταστροφή του θεάτρου του από κακούς ενοικιαστές και για όσα κέρδισε μετά την περιπέτεια της υγείας του

«Από μικρό παιδί με μάγευαν τα ψάρια και τα ενυδρεία και οι λίμνες» μου λέει ο Χρήστος Βαλαβανίδης, όταν τον ρωτώ για τη λίμνη που έχει φτιάξει στον κήπο του σπιτιού του. Αναρωτιέμαι πώς ξεκίνησε η αγάπη του για αυτά και αν τελικά η λίμνη του λειτουργεί σήμερα ψυχοθεραπευτικά. «Θυμάμαι όταν πήγαινα στον Εθνικό (Βασιλικό τότε) Κήπο, καθόμουν με τις ώρες και χάζευα τα ψάρια. Ειδικά σε μια στρογγυλή μεγάλη στέρνα όπου υπήρχε ένας τεράστιος κυπρίνος, μισό μέτρο και. Κολυμπούσε αργά στο θολό βυθό της στέρνας. Όταν αγόραζα κουλούρι, το πιο πολύ πήγαινε τροφή στα ψάρια.

Τα έφερε η τύχη και έφτιαξα κι εγώ τη δική μου λίμνη. Όχι πολύ μεγάλη, 6 κυβικά περίπου. Dream come true. Όταν κάθομαι σε μια πολυθρόνα μπροστά στη λίμνη, βλέπω τα 30 περίπου ψάρια και ακούω τον ήχο του νερού από τον μικρό καταρράχτη, πιστεύω πως θα ήμουν αχάριστος και άπληστος να ζητήσω κάποιου άλλου είδους ψυχοθεραπεία!»

– Κύριε Βαλαβανίδη, ξεπεράσατε ένα γερό πρόβλημα υγείας. Νιώθετε πως κερδίσατε, ή μάθατε κάτι απ´ αυτήν την περιπέτεια;

Όταν κάποιος παίξει τάβλι με τον Άγιο Πέτρο και κερδίσει (προσωρινά) την παρτίδα, αισθάνεται ευλογημένος και πολύ τυχερός.

112556
Χρήστος Βαλαβανίδης – Ασπασία Κράλλη

– Το “Από Μηχανής Θέατρο”, το θέατρο που φτιάξατε με τη σύζυγό σας, την σκηνοθέτη και ηθοποιό Ασπασία Κράλλη, ξαναγνωρίζει άνθηση το τελευταίο διάστημα…

Το Από Μηχανής Θέατρο πέρασε μια δεκαετή βαριά αρρώστια. Ένα αυτοάνοσο νόσημα, που έχει να κάνει με θανατηφόρο κιτς γούστο και έλλειψη ταλέντου. Το καλαίσθητο και minimal ύφος που είχαμε καταφέρει να φτιάξουμε τα προηγούμενα χρόνια η Ασπασία κι εγώ, μετατράπηκε σε αισθητική κουκουρουκουκού Παλόμα!

Το επιστέγασμα όλων ήταν ότι οι κακοί ενοικιαστές φεύγοντας κατέστρεψαν το θέατρο. Ξήλωσαν ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, πήραν εξαρτήματα από air conditioning, ξεπάτωσαν και αχρήστευσαν τις δύο σκηνές του θεάτρου κλπ. Οι πράξεις τους ήταν αξιόποινες, θα μπορούσαμε να κινηθούμε δικαστικά (όπως μας προέτρεπαν οι περισσότεροι φίλοι μας). Είπαμε όμως όχι, δεν θα κάνουμε τίποτα. Η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία. Θα το ξαναφτιάξουμε.

– Και πώς έγινε αυτό;

Τότε εμφανίστηκε ο “Από Μηχανής θεός”. Εμφανίστηκε ο Δημήτρης Μυλωνάς με τη γυναίκα του την Άννα Ελεφαντη και μας ζήτησαν το θέατρο. Άνθρωποι με ήθος και ταλέντο. Και με απίστευτη όρεξη για δουλειά. Ανασκουμπώθηκαν, και μέσα σε δύο μήνες το Από Μηχανής Θέατρο ξαναστήθηκε στα πόδια του. Μέσα σε τρεις μήνες, έγινε ίσως το πιο λειτουργικό θέατρο της θεατρικής πιάτσας.

Πλήθος καλών παραστάσεων (αρκετές με sold out στο ενεργητικό τους), σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Και μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει μέρα της εβδομάδας που να μην δουλεύει το θέατρο. Η μηχανή δουλεύει στο φουλ! Ναι. Η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία.

val

–  Αλήθεια, τι θυμάστε περισσότερο απ´ το ξεκίνημα σας ως ηθοποιός;

Με το που τελείωσα τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έπαιξα σε μια μεγάλη επιτυχία, στον περίφημο Μορμόλη. Συνεργάστηκα με δύο εξαιρετικούς ανθρώπους του θεάτρου μας: την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Γιάννη Φέρτη. Ακολούθησαν κι άλλες συνεργασίες στον ίδιο θίασο. Πολύ σύντομα άρχισα να παίζω και στην τηλεόραση. Είχα μια ξαφνική κι εντυπωσιακή επαγγελματική άνοδο. Αισθάνομαι τυχερός.

Ο Μορμόλης (ολόκληρος ο δίσκος του 1974)

“Ο Μορμόλης” – μουσική, τραγούδια και σκηνές από το θεατρικό έργο του Ράινερ Χάχφελντ που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Αθηνά από την παιδική σκηνή του Γιάννη Φέρτη και της Ξένιας Καλογεροπούλου τη χειμερινή περίοδο 1973-1974. Η μουσική και τα τραγούδια του έργου εκδόθηκαν σε δίσκο απ’ την εταιρία Μίνως Μάτσας και Υιός Α.

– Μετά από μια καριέρα δεκαετιών, πώς βιώνετε σήμερα το παίξιμο στη σκηνή;

Αισθάνομαι, σαν όλο τον κόσμο, ότι κάνω απλά τη δουλειά μου. Βέβαια, κάνω μια δουλειά που την αγαπώ πολύ. Είμαι λοιπόν προνομιούχος. Μην ξεχνάτε, ότι για την εξάσκηση του επαγγέλματός του, ο ηθοποιός χρησιμοποιεί τον όρο: “παίζω” (μοναδικός ανάμεσα σε όλες τις Τέχνες). Κι έτσι πρέπει να είναι το θέατρο: Παιχνίδι – με την καλή έννοια!

PROOF PHOTO 4 by Patroklos Skafidas
(Φωτο: Patroklos Skafidas)

– Μιλήστε μας λίγο για το Proof, το έργο που παίζετε τώρα… 

Έργο πρόκληση για κάθε ηθοποιό που θα αποφασίσει να παίξει αυτό το έργο. Και κυρίως αυτόν τον ρόλο, του πατέρα. Ένας ιδιοφυής και ψυχωτικός μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου, που “φωτίζει” και καταπιέζει τους πάντες γύρω του. Κυρίως την μικρή του κόρη, η οποία έχει εγκαταλείψει τις σπουδές της για να τον φροντίζει. Τρεις σκηνές, τρεις εμφανίσεις έχει ο ρόλος στη σκηνή: Στην πρώτη είναι φάντασμα (αποκύημα του ψυχισμού της κόρης). Είναι ο πατέρας που θα ήθελε να έχει η κόρη. Στοργικός, τρυφερός, ευφυής. Έντονος και αυστηρός, αλλά για το καλό της, (της λέει πράγματα που τα λέει κι η ίδια στον εαυτό της.

Στη δεύτερη εμφάνιση (σκηνή flashback) παρακολουθούμε την εφιαλτική καθημερινότητα του ιδιοφυούς καθηγητή, που βλέπει ότι τον εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι πνευματικές του δυνάμεις. Έχει γίνει ένα τέρας καταπίεσης για την κόρη του. Είναι ο πατέρας που απεύχεται να έχει κάθε παιδί. Στην τρίτη σκηνή, η σχιζοφρένεια έχει κερδίσει έδαφος στην προσωπικότητα του καθηγητή. Διπολικές συμπεριφορές. Απότομες εκρήξεις θυμού που διαδέχονται κρίσεις υπερβολικής τρυφερότητας. Ο ρόλος παίζεται σε τεντωμένο σκοινί. Θέλει απόλυτη ακρίβεια και προσοχή. Εδώ δε χωράει κανένα θεατρινίστικο τερτίπι. Πρέπει να τα δώσεις όλα.

– Πώς προσεγγίσατε το ρόλο του πατέρα και τη σχέση με την κόρη του;

Τι ειρωνεία: στα μαθηματικά εγώ ήμουν πάντα σκράπας. Εδώ έπρεπε να είμαι ένας ιδιοφυής μαθηματικός. Και καθηγητής Πανεπιστημίου. Συμπεριφέρθηκα στην θεατρική μου κόρη ακριβώς το αντίθετο από το πως συμπεριφέρομαι στην φυσική μου κόρη. Στη ζωή είμαι πατέρας πανηγύρι. Στο ρόλο έπρεπε να είμαι ένα τέρας.

Χρήστος Βαλαβανίδης
Οι ηθοποιοί του PROOF (φωτο: Patroklos Skafidas)

– Πώς βιώνετε την κατάσταση στην Ελλάδα; Αισθάνεστε πως η Αριστερά πέτυχε πράγματα ή διέψευσε τις προσδοκίες;

Αισθάνομαι πως η Αριστερά πέτυχε αρκετά πράγματα. Μη μου ζητάτε όμως να κάνω ανάλυση, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με αυτό, ειδικά την πολιτική. Εμένα με ενδιαφέρει ο τομέας μου, κι αυτός είναι ο Πολιτισμός. Κι εδώ η Αριστερά διέψευσε κάποιες προσδοκίες. Επειδή είναι μεγάλη συζήτηση, δεν θα επεκταθώ…

– Με ποιες δουλειές σας, απ´ όλα τα χρόνια της καριέρας σας είστε πιο ικανοποιημένος;

Είναι αρκετές και θα τις απαριθμήσω.

1. Ο Μορμόλης. Παιδική Σκηνή Ξένιας Καλογεροπούλου και Γιάννη Φέρτη.

2. Ο Παπουτσωμένος Γάτος. Παιδική Σκηνή Ξένιας Καλογεροπούλου και Γιάννη Φέρτη.

3. Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ, Εθνικό Θέατρο, σηνοθεσια Σταύρου Ντουφεξή

4. Το ημέρωμα της στρίγγλας, θίασος Κώστα Καρρά, σκηνοθεσία Σταυρου Ντουφεξή

5. Στο κεφάλι σου μια γάτα, θίασος Κανέλλου Αποστόλου

6. Ντολλυ, θίασος Ελλης Λαμπέτη, σκηνοθεσία Μινου Βολανάκη

7. Η τρελλή του Σαγιώ, σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινα

8. Το μαγαζάκι του τρόμου, σκηνοθεσία Θέμις Μαρσέλου, Βασιλικής Ανδρίτσου

9. Η Ατακτη Τάξη, Απο Μηχανης Θέατρο, σκηνοθεσία Ασπασίας Κράλλη

10. Είσαι η μητέρα μου, Απο Μηχανής Θέατρο, σκηνοθεσία Ασπασίας Κράλλη

11. Χίτσκοκ μπλοντ, σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη

12. Σιδεράδες, Απο Μηχανης Θέατρο, σκηνοθεσία Κώστα Αρβανιτάκη

13. Εξηνταβελόνης, Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Λίλης Μελεμέ

14. Proof, Απο Μηχανής Θέατρο, σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.

Χρήστος Βαλαβανίδης
Εικόνα από το θεατρικό έργο Proof (Φωτο: Patroklos Skafidas)

– Αν μπορούσατε να ξαναζήσετε μια περίοδο της ζωής σας, ποια θα ήταν αυτή;

Είναι η περίοδος των εννέα μηνών που βρισκόμουνα μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου.

– Και ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;

Εύχομαι να συνεχίσω για πάντα να ονειρεύομαι.

***

Το Proof του Ντέιβιντ Όμπερν, παίζεται στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Αυλαία». Τετάρτη 09/05: 21.00, Πέμπτη 10/05: 21.00

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!