Ευθύμης Κάλφας
Τραγούδια που αγαπήσαμε και σιγοτραγουδήσαμε αμέτρητες φορές στη ζωή μας, κρύβουν από πίσω μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία όπως συνέβη και με το «Για να σε συναντήσω», ένα τραγούδι που έγραψε το 1996 ο Κώστας Λειβαδάς, δανειζόμενος όμως μια φράση του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη.
Μανώλης Λιδάκης – Για να σε συναντήσω
Owner: Sony Music Entertainment (SME) Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Κώστας Λειβαδάς Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
Στίχοι
Κάθισε εδώ κοντά μου,
μου `λειψες ξαφνικά.
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
χτυπάει η μοναξιά.
Μείνε λιγάκι ακόμα,
κάτι έχω να σου πω,
να πάρει ο αέρας χρώμα.
Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
γι’ αυτό, για να σε συναντήσω.
Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου,
γι’ αυτό, για να σε συναντήσω.
Δεν έχει αρχή και τέλος,
δεν έχει μέτρημα,
θάλασσα που κυλάει
αυτό το αίσθημα.
Στο πιο βαθύ σκοτάδι,
στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη,
της νύχτας το σκοτάδι,
φωτίζει το φιλί.
Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
γι’ αυτό, για να σε συναντήσω.
Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου,
γι’ αυτό, για να σε συναντήσω.
Το 2002 ο Μανώλης Λιδάκις θα κυκλοφορήσει το cd – single «Για να σε συναντήσω» με πέντε τραγούδια. Στο νούμερο δύο του tracklist συναντάμε το ομότιτλο τραγούδι σε μουσική και στίχους του Κώστα Λειβαδά, παρά του ότι κάποιοι θεωρούν ότι οι στίχοι ανήκουν στον Τάσο Λειβαδίτη.
Γιατί όμως έχει συμβεί αυτή η παρανόηση;
Βρισκόμαστε στο μακρινό 1996. Άνοιξη. Την εποχή εκείνη ο συνθέτης και στιχουργός Κώστας Λειβαδάς συζούσε με κάποια γυναίκα, στο σπίτι της οδού Δημουλίτσα Πάργας , στου Γκύζη, τέρμα Λουκάρεως. Ξαφνικά η Ροβέννα σηκώθηκε κρατώντας τις σημειώσεις για να πάει στη σχολή της. Ο Λειβαδάς εκείνη την ώρα διάβαζε μια μεγάλη και πληρέστατη ανθολογία του Τάσου Λειβαδίτη, του οποίου την ποίηση είχε μάθει από μικρός μιας και όποτε τον έβλεπε με τον πατέρα του να διασχίζει την Πατησίων, στο ύψος του Μουσείου, ο πατέρας του δεν έχανε ευκαιρία να του μιλάει για εκείνον.
Την ώρα λοιπόν που η Ροβέννα πήρε τα κλειδιά στο χέρι, της είπα όλο το πρώτο κουπλέ και της διάβασα τη φράση που έγινε ρεφρέν και ανήκει στον Τάσο Λειβαδίτη, από το ποίημά του «Συγχώρα με αγάπη μου».
Αρχισε να τη συγκινεί πολύ και πράγματι άφησε και τα κλειδιά και τις δουλειές.
Από ολόκληρο το ποίημα του Λειβαδίτη, ο Λειβαδάς χρησιμοποίησε στο τραγούδι του το «α, για να γεννηθείς εσύ, κι εγώ για να σε συναντήσω. Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος…». Παρόλα αυτά πολλοί λανθασμένα ακόμα αναγράφουν τον Λειβαδίτη ως τον κύριο στιχουργό του «Για να σε συναντήσω». Όπως ο ίδιος ο Λειβαδάς έχει δηλώσει:
Αυτό λοιπόν που συνέβηκε ήταν ότι χώρεσα σε αυτό το κομμάτι το δίστιχο που έτυχε να διαβάζω εκείνη τη στιγμή στην κοπέλα, για να της πω να μείνει κοντά μου. Η στιγμή καταγράφηκε στο τραγούδι όπως ακριβώς συνέβαινε. Με άλλα λόγια, το τραγούδι αυτό είναι η αποτύπωση μιας συγκεκριμένης στιγμής, που καταγράφηκε και με τα εξωτερικά της στοιχεία, στην προκειμένη περίπτωση τα λόγια του ποιητή που διάβαζα εκείνη τη στιγμή. Το δίστιχο εκείνο μου είχε πυροδοτήσει το αίσθημα για να πω κι εγώ τα δικά μου λόγια.
Τα λόγια άρα είναι του Λειβαδά εκτός από το μυθικό ρεφρέν που ανήκει στον ποιητή και που οικογένειά του το παραχώρησε στον στιχουργό κατόπιν αιτήματος αδείας.
Το ποίημα του Κώστα Λειβαδίτη
Συγχώρα με, αγάπη μου
Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου…
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί…
Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες…
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου…
Μα και τι να πει κανείς…
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη τη ζωή…
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας…
Θάθελα να φωνάξω τ’ονομά σου,αγάπη,
μ’ όλη μου τη δύναμη…
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει…
Θε μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο
μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων
Συχώρα με, αγάπη μου,
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…
Μισώ τα μάτια μου,
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..
Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής
σ’ αναζητάω σαν τον τυφλό,
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας
σ’ενα σπίτι που’ πιασε φωτιά,
α, για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι αυτό έγινε ο κόσμος…
Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις,
κλείνεις έξω απ’ την πόρτα σου
έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,
είμαστε κιόλας νεκροί…
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό
έξω απ’ την πόρτα σου,
εσύ θα ξέρεις,
πως πέθανε σφαγμένος
απ’ τα μαχαίρια του φιλιού,
που ονειρευότανε για σένα…
Ποδοπάτησε με,
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία
να μ’αγγίζεις…
