Δημήτρης Καβατζικλής
Ο Άλμπερτ Χόφμαν, ένας χημικός που εργάζοταν για τη Φαρμακοβιομηχανία Σαντόζ, συνέθεσε για πρώτη φορά το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος (LSD) το 1938 στη Βασιλεία της Ελβετίας, καθώς αναζητούσε ένα διεγερτικό του αίματος. Όμως οι παραισθησιογόνες παρενέργειές του ήταν άγνωστες μέχρι το 1943 όταν ο Χόφμαν κατανάλωσε κατά λάθος λίγο LSD.
Μετά από αυτό το ατύχημα, ο Χόφμαν ήταν αποφασισμένος να διαπιστώσει τι ακριβώς έκανε το δημιούργημά του. Στις 19 Απριλίου 1943, υπέβαλε τον εαυτό του σε πείραμα, πήρε 0.25 μιλιγκράμ και λιγότερη από μια ώρα, άρχισε να νιώθει τα πρώτα συμπτώματα που είχαν να κάνουν με τη διαφοροποίηση της αντίληψής του.
Η περιγραφή του τα λέει όλα: «Είχα φοβερή υπερένταση και μια ελαφριά ζαλάδα. Ξάπλωσα στο σπίτι και βυθίστηκα σε μια σχετικά ευχάριστη κατάσταση μέθης, η οποία χαρακτηριζόταν από μια εξαιρετικά διεγερμένη φαντασία. Βρισκόμενος σε μια ονειρική κατάσταση, με κλειστά μάτια (το φως του ήλιου μου φάνηκε ιδιαίτερα δυνατό), αντιλήφθηκα μια αδιάκοπη ροή φανταστικών εικόνων και απίθανα σχήματα με έντονα, καλειδοσκοπικά παιχνίδια του χρώματος. Έπειτα από περίπου δυο ώρες, η κατάσταση εξασθένησε».
Τρεις μέρες μετά ο Χόφμαν θέλησε να πειραματιστεί ξανά με τη μυστηριώδη αυτή ουσία πήρε κι άλλη δόση, αυτή τη φορά επιτηδευμένη και μεγαλύτερη. Ζήτησε από τη βοηθό του να τον γυρίσει στο σπίτι και ελλείψει μεταφορικών μέσων εξαιτίας του πολέμου, τον πήγε με ένα ποδήλατο. Στη διαδρομή, η κατάστασή του έγινε χειρότερη, με αυξανόμενα επίπεδα άγχους, αλλαγές στην αντίληψη (νόμιζε ότι η γειτόνισσά του ήταν κακιασμένη μάγισσα ή ότι ο ίδιος έχανε τα λογικά του). Μετά την επίσκεψη του γιατρού ωστόσο, το μόνο παράξενο ήταν οι διεσταλμένες κόρες του Χόφμαν και κανένα άλλο σωματικό σύμπτωμα. Σταδιακά, τα συμπτώματα πανικού και τρόμου, μετατράπηκαν σε συναισθήματα ευτυχίας και απόλαυσης. Τα γεγονότα αυτής της ημέρας γιορτάζονται από τους απανταχού φαν του LSD και η μέρα έχει μείνει στην ιστορία ως “Bicycle Day”(Ημέρα του ποδηλάτου).
Δείτε το εικονογραφημένο φιλμάκι A bicycle trip που βασίζεται στην περιγραφή του Άλμπερτ Χόφμαν
albert hofmann 1943 – a bicycle trip (2009)
the first lsd trip of albert hofmann 1943 in basel – cartoonder erste lsd trip von albert hofmann 1943 in basel – zeichentrick
Λόγω της ομοιότητάς του με ένα χημικό συστατικό που βρίσκεται στον εγκέφαλο και της ομοιότητάς των παρενεργειών του με ορισμένα συμπτώματα της ψύχωσης το LSD χρησιμοποιήθηκε πειραματικά στην ιατρική ως ένας ψυχωσιομιμητικός παράγοντας, προκειμένου να επιφέρει ψυχικές καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που συνοδεύουν ψυχικές ασθένειες, όπως η σχιζοφρένεια, με σκοπό τη μελέτη τους. Στη δεκαετία του 1960, η χρήση του προτάθηκε για τη θεραπεία νευρώσεων, ειδικά σε ασθενείς που αρνούνταν να ακολουθήσουν άλλες θεραπευτικές μεθόδους, καθώς και για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού. Tα δωρεάν δείγματα που δόθηκαν από τη Φαρμακοβιομηχανία Σαντόζ για πειράματα διανεμήθηκαν ευρέως, οδηγώντας έτσι στην ευρεία χρήση αυτής της ουσίας.
Το LSD διαδόθηκε τη δεκαετία του 1960 από άτομα όπως ο ψυχολόγος Τίμοθι Λίρι, ο οποίος ενθάρρυνε τους Αμερικανούς φοιτητές «να πάρουν ναρκωτικά, να αποκτήσουν επίγνωση του κόσμου γύρω τους και να απορρίψουν την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση». Αυτό προκάλεσε τη δημιουργία μιας ολόκληρης αντι-κουλτούρας χρήσης ναρκωτικών και διέδωσε τα ναρκωτικά από την Αμερική μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμη και σήμερα, η χρήση του LSD στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σημαντικά μεγαλύτερη από άλλα μέρη του κόσμου.
Ενώ η αντι-κουλτούρα της δεκαετίας του 1960 χρησιμοποιούσε το ναρκωτικό για να ξεφεύγει από τα κοινωνικά προβλήματα, ο κόσμος της κατασκοπίας στη δύση καθώς και ο στρατός είδαν το ναρκωτικό σαν ένα ισχυρό χημικό όπλο. Το 1951, αυτές οι οργανώσεις άρχισαν μια σειρά πειραμάτων. Οι Αμερικανοί ερευνητές προειδοποίησαν ότι το LSD «είναι ικανό να καταστήσει ολόκληρες ομάδες ανθρώπων, περιλαμβανομένων των στρατιωτικών δυνάμεων, αδιάφορες προς το περιβάλλον τους και τις καταστάσεις, παρεμβαίνοντας στην αποτύπωση και την κρίση, δημιουργώντας ακόμη και φόβο, ανεξέλεγκτη σύγχυση και τρόμο».
Πειράματα πάνω στην πιθανή χρήση του LSD προκειμένου να μεταβληθούν οι προσωπικότητες των κατασκόπων και για τον έλεγχο ολόκληρων πληθυσμών συνεχίστηκαν μέχρις ότου απαγορεύτηκε επίσημα το ναρκωτικό στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1967.
Η χρήση του LSD μειώθηκε τη δεκαετία του 1980, αλλά αυξήθηκε πάλι τη δεκαετία του 1990. Από το 1998 και για μερικά χρόνια το LSD άρχισε να χρησιμοποιείται πιο πολύ από τους έφηβους και τη νεολαία στα κλαμπ και σε ολονύχτια πάρτυ. Η χρήση του μειώθηκε σημαντικά γύρω στο 2000.
Παραμένει επικίνδυνο και απαγορευμένο.
[Από: notodrugs]
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
