Ευθύμης Κάλφας
Τραγούδια που αγαπήσαμε και σιγοτραγουδήσαμε αμέτρητες φορές στη ζωή μας, κρύβουν από πίσω μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία όπως συνέβη και με το τραγούδι «Που’ σαι Θανάση», στίχους του οποίου είχε γράψει το 1973 ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης και τη μουσική ο Γιώργος Ζαμπέτας. Ένα μοναδικό τραγούδι από το άλμπουμ «Μάλιστα Κύριε» που κυκλοφόρησε το ταραγμένο φθινόπωρο του ίδιου έτους, εποχή των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
Που σαι θαναση – Γιωργος Ζαμπετας
Μουσικη: Γιωργος Ζαμπετας – Στιχοι: Χαραλαμπος Βασιλειαδης
Στίχοι
Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά
όλες τις συνοικίες
δε θέλω πολυτέλειες
και πολυκατοικίες
Είχα έναν παλιόφιλο
τα ίχνη του έχω χάσει
σ’ ένα στέκι απόμερο
το στέκι του Θανάση
Πού `σαι Θανάση
Πού `σαι Θανάση
Ήθελα να σ’ αντάμωνα…
Πού `σαι Θανάση
Πού `σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει
Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
Το Μάνθο το Θεμιστοκλή
και την παλιά παρέα
Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ’ ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τότε που ο Ζαμπέτας πρωταγωνιστούσε στις πίστες της «αθηναϊκής νύχτας» είχε αποκτήσει, όπως είναι λογικό, πάρα πολλούς θαυμαστές. Ένας από αυτούς, που τον ακολουθούσε παντού, όπου και αν εμφανιζόταν και μάλιστα καθόταν πάντα στο πρώτο τραπέζι, ονομαζόταν Θανάσης. Ο Ζαμπέτας είχε συνηθίσει τόσο πολύ την παρουσία του, που κάθε φορά που έμπαινε ο Θανάσης στο μαγαζί ο Ζαμπέτας τον καλωσόριζε και του φώναζε «που’σαι Θανάση;». Ξαφνικά και για άγνωστο λόγο ο θαμώνας Θανάσης έπαψε να εμφανίζεται στο μαγαζί, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ίδιο τον τραγουδιστή, ο οποίος κάθε βράδυ μονολογούσε «που’σαι Θανάση;». Περίπου δυο χρόνια αργότερα ο σκηνοθέτης Όμηρος Ευστρατιάδης θα πει στον Ζαμπέτα ότι ο άνθρωπος που ερχόταν κάθε βράδυ στο μαγαζί ήταν ο Θανάσης Ευστρατιάδης, δηλαδή ο πατέρας του, ο οποίος πλέον δε βρισκόταν στη ζωή.
Εκτός από τον θαμώνα Θανάση αλλά και άλλους φανατικούς του Ζαμπέτα, στα μαγαζιά που τραγουδούσε ο τραγουδιστής σύχναζε και ο Μπάμπης Βασιλειάδης, γνωστός και ως «Τσάντας». Ένα παρατσούκλι που του δόθηκε διότι κυκλοφορούσε συνέχεια με μια τσάντα η οποία περιείχε τους στίχους που έγραφε. Ο Βασιλειάδης ήταν μεταφραστής στο επάγγελμα όμως το μεγαλύτερο του μεράκι ήταν η μουσική, γράφοντας συνέχεια στίχους. Ο στιχουργός άκουσε από τον Ζαμπέτα την ιστορία του θαμώνα Θανάση, γράφοντας στίχους γι’ αυτήν χωρίς όμως να προλάβει να το δώσει στον Ζαμπέτα.
Πώς κατέληξε στα χέρια του Ζαμπέτα;
Το 1972 ο Ζαμπέτας, επιστρέφοντας από μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική, μαθαίνει ότι ο Βασιλειάδης είχε φύγει από τη ζωή. Αμέσς πήγε να συλληπηθεί τη χήρα του Βασιλειάδη και όπως ο ίδιος ο τραγουδιστής εξιστόρησε, εκείνη του έδωσε ένα χαρτάκι με στίχους. Ήταν οι στίχοι του «που’σαι Θανάση». Η τελευταία επιθυμία του στιχουργού ήταν να γίνει τραγούδι. Ο ίδιος ο Ζαμπέτας στην βιογραφία του «Και η βρόχα έπιπτε στρέιτ… θρου» περιγράφει:
Το 1971 ήμουνα στην Αμερική και δεν άντεχα άλλο, είχα κουραστεί κι όταν τελείωσα από ’κεί πήγα να ξεκουραστώ λίγο στο Λονδίνο. Με παίρνουνε τηλέφωνο τα παιδιά μου και μου λένε, μπαμπά πέθανε ο κύριος Βασιλειάδης. Κόκαλο εγώ. Πέθανε ο Μπάμπης. Κοκάλωσα. Μου ’λειψε ένα κομμάτι από πάνω μου… Γύρισα αμέσως και πάω στο σπίτι τους. Μου λέει η κυρία Άννα ότι την ώρα που πέθαινε άνοιξε την τσάντα του και της έδωσε ένα τραγούδι για μένα. Το «Πού ’σαι Θανάση». Σημαδιακό τραγούδι…
Κάτι που δε διευκρινέζεται είναι εάν ο στιχουργός πήρε την πρωτοβουλία από μόνος του να γράψει το τραγούδι, ακούγοντας την ιστορία του Ζαμπέτα ή αν ο ίδιος ο τραγουδιστής το ζήτησε από τον Βασιλειάδη. Αυτό πάντως που γνωρίζουμε είναι ότι ο Βασιλειάδης έγραφε στίχους μόνο κατά παραγγελία.
* Διαβάστε επίσης
