Δημήτρης Καβατζικλής
Πολύ λίγοι άνθρωποι στις μέρες μας συγκλονίζονται στη θέα ενός γυμνού σώματος. Και αυτό ισχύει ιστορικά για τις περισσότερες κοινωνίες. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο το ίδιο το γυμνό, όσο το πλαίσιο, η φύση και οι επιπτώσεις του, λέει το openculture. Για παράδειγμα η Αφροδίτη του Τιτσιάνο δεν σκανδάλισε σχεδόν κανέναν, όμως τρεις αιώνες αργότερα, η Ολυμπία του Εντουάρ Μανέ σόκαρε τον κόσμο της τέχνης. Γιατί άραγε;
Οι κανόνες της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού την εποχή εκείνη υπαγόρευαν ότι «η τέχνη έπρεπε να μεταφέρει ένα ηθικό ή πνευματικό μήνυμα», λέει η αφηγήτρια του βίντεο από το Vox. «Όλες οι αποδεκτές μορφές τέχνης ανήκαν σε μία από τις πέντε κατηγορίες, ανάλογα με την ικανότητά τους να περάσουν αυτό το μήνυμα».
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ:
The naked lady that changed the rules of art
Western art followed the same rules for centuries. Until Olympia. Become a Video Lab member! http://bit.ly/video-lab For centuries, the art world was controlled by the Academy of Fine Arts in Paris. They dictated how art should look and had the power to make or break an artist’s career.
Η Ακαδημία δεν έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στα αφύσικα χρώματα και τις τραχιές πινελιές της Ολυμπίας, ούτε καν στο όνομα, που ήταν προφανής αναφορά στις πόρνες του Παρισιού του 19ου αιώνα. Η αποδοχή του υπήρξε απλά αποτέλεσμα της αυξανόμενης δημοτικότητά του, που οδήγησε στο μοντερνισμό στα τέλη του 18ου αιώνα.
Μια πιο σύγχρονη ματιά μας αποδεικνύει ότι «κανείς συγκεκριμένα δεν αποφασίζει τι είναι τέχνη». Ακόμα και οι επικριτές του πίνακα είδαν κάτι σημαντικό σε αυτόν. Ο Εμίλ Ζολά φάνηκε αρχικά να απορρίπτει το έργο γράφοντας: «Θέλατε ένα γυμνό και επιλέξατε την Ολυμπία, το πρώτο τυχάρπαστο». Αλλά στο τέλος αναγνώρισε ότι η Ολυμπία είχε κάτι πιο αυθεντικό ακόμη και από τους πιο ρεαλιστικούς πίνακες: «Όταν οι καλλιτέχνες μας δίνουν την Αφροδίτη, διορθώνουν τη φύση, ψεύδονται. Γιατί να μην πούμε την αλήθεια για την εποχή μας μέσω της Ολυμπίας, την οποία συναντά κανείς στα πεζοδρόμια;».
