Άρης Δημοκίδης
Δεν το θυμόμουν το τραγούδι ή το επεισόδιο, παρότι έβλεπα τους Μήτσους φανατικά. Διαβάζοντας την ωραία αφήγηση του Ηλία Τουμασάτου, που γράφει «Ακόμη και ο Λάκης Λαζόπουλος, στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους”, με ιλιγγιώδη τηλεθέαση, είχε βγάλει και τραγουδάκι: “Η Μακεδονία / είναι βαθιά ελληνική και μόνο μία / κι αφού δε λεν Παρίσι τη Ρωσία / γιατί τα Σκόπια μ’ άλλο όνομα να πουν”», αποφάσισα να το βρω.
Και το ψιλοθυμήθηκα. Πόσο φανατισμένοι, πόσο εθνικά υπερήφανοι ήμασταν τότε!
Κυρίως όμως πόσο μου έλειψε εκείνη η Θεσσαλονίκη. Όχι γιατί άλλαξε τόσο ή επειδή ήταν τόσο καλύτερη από τώρα, αλλά γιατί ήμουν έφηβος, όλη η ζωή ανοιγόταν μπροστά μου, και παρότι μου την έσπαγε καμιά φορά που επέμενε να συμμαζεύω το δωμάτιό μου, είχα ακόμα μαμά και βλέπαμε μαζί τους Μήτσους…
Λάκης Λαζόπουλος – Μακεδονία║Lakis Lazopoulos – Makedonia
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν 24 χρόνια πριν για να τους ακούσουμε σήμερα, 24 χρόνια μετά. Ο Λάκης Λαζόπουλος, ένας από τους καλύτερους σατιρικούς κωμικούς ηθοποιούς της χώρας μας, όπου το 1993 στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους” τραγούδησε το τραγούδι “Μακεδονία” που είναι διασκευή του τραγουδιού “Τα παιδιά της άμυνας” του Σταύρου Ξαρχάκου από την ταινία “Ρεμπέτικο”.
Ελεεινή προπαγάνδα, αμετροέπεια, αναλγησία, κακοήθεια, χοντροκοπιά, φτηνή σάτιρα βασισμένη σε στερεότυπα και κλισέ του ’50, αφόρητα βαρετή μανιέρα, δήθεν ταλέντο, κλανιές, ξεπατικούρα, ταινίες που δεν βλέπονται ούτε με χάπια, κανιβαλισμός, προσβολές, καρικατούρες χαρακτήρων, κεκαλυμμένος εθνικισμός, ρατσισμός και ομοφοβία, ξεδιαντροπιά, θυματοποίηση, οπορτουνισμός του χειρίστου είδους, εμετικός λαϊκισμός. Η σύγχρονη Ελλάδα σε ένα πρόσωπο. Κάποιοι ξερνούσαμε από τότε…
Χαίρομαι πολύ, που έγινα αφορμή για πάρα πολλές ειδησεογραφικές σελίδες, να ασχοληθούν με αυτό το “ξεχασμένο” τραγούδι, που είναι ότι πιο επίκαιρο για αυτές τις μέρες.