Ποιος κρυβόταν πίσω από το Τέρας με τα 21 πρόσωπα;

Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» εξετάζει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;

Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ)

Υπόθεση #26 – Το τέρας με τα 21 πρόσωπα

Shiga, Αύγουστος 1985

Ο πρώην αστυνομικός διευθυντής Shoji Yamamoto στέκεται μόνος στην αυλή του σπιτιού του. Το βλέμμα του είναι στραμμένο στο έδαφος. Δεν αντέχει να το σηκώσει. Η ντροπή που αισθάνεται δεν τον αφήνει. Γι’ αυτό και στο χέρι του κρατάει ένα μεταλλικό μπιτόνι. Ξεβιδώνει αργά και με δυσκολία το καπάκι. Τα μάτια του δεν σηκώνονται απ’ το τσιμέντο καθώς υψώνει το δοχείο και περιλούζεται με βενζίνη. Το μπιτόνι αδειάζει, γίνεται πιο ελαφρύ. Ο Yamamoto δε θέλει να πεθάνει, ξέρει ωστόσο πως δεν έχει άλλη επιλογή. Αφήνει το μεταλλικό δοχείο κάτω κι ο αναπτήρας εμφανίζεται στο δεξί του χέρι. Ελπίζει ότι η φωτιά θα εξαγνίσει το όνομα της οικογένειάς του από την ντροπή.

Ενάμιση χρόνο προτού ο αστυνομικός διευθυντής Yamamoto αυτοκτονήσει, ο Katsuhisa Ezaki χαλάρωνε στη μπανιέρα, όταν δύο μασκοφόροι εισέβαλλαν στο πολυτελές σπίτι του, στην Osaka. Οι δύο άγνωστοι είχαν φροντίσει να ακινητοποιήσουν τη γυναίκα και την κόρη του Ezaki, όπως και τη μητέρα του, η οποία ζούσε στο διπλανό σπίτι. O Ezaki θα καταβάλλει αντίσταση, αλλά μάταια. Οι απαγωγείς του, αφού τον ντύσουν πρόχειρα με ένα παλτό, θα τον οδηγήσουν σε μία αποθήκη.

O Katsuhisa Ezaki ήταν πρόεδρος του οικονομικού κολοσσού Glico, της μεγαλύτερης εταιρείας τροφίμων στην Ιαπωνία. Όπως ήταν επόμενο, ο μηχανισμός της αστυνομίας κινητοποιήθηκε άμεσα, προσπαθώντας να εντοπίσει τους απαγωγείς, οι οποίοι είχαν αφήσει πίσω τους, σε έναν κοντινό τηλεφωνικό θάλαμο, ένα σημείωμα, στο οποίο ανέφεραν τα αιτήματά τους, προκειμένου να απελευθερώσουν τον Ezaki: ένα δισεκατομμύριο γεν (περίπου τέσσερα εκατομμύρια δολάρια με την ισοτιμία του 1984) και ράβδους χρυσού, βάρους εκατό κιλών. Προτού, ωστόσο, η αστυνομία προλάβει να κάνει το οτιδήποτε, ο Ezaki κατάφερε να δραπετεύσει από τους απαγωγείς του τρεις ημέρες αργότερα, στις 21 Μαρτίου. Παρά την ευτυχή κατάληξη της απαγωγής, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί τον εφιάλτη που θα ακολουθούσε.

Ένα μήνα αργότερα, αμάξια που βρίσκονταν στο πάρκινγκ της Glico έγιναν στόχος εμπρηστικής ενέργειας, ενώ στις 16 Απριλίου, άγνωστοι έστειλαν στην εταιρεία ένα απειλητικό γράμμα, μαζί με ένα πλαστικό δοχείο γεμάτο υδροχλωρικό οξύ. Παράλληλα, γνωστές εφημερίδες της χώρας άρχισαν να λαμβάνουν επιστολές από τους ίδιους αγνώστους, οι οποίοι για κάποιο άγνωστο λόγο είχαν στοχοποιήσει τον Ezaki και την εταιρεία του.

«Ηλίθιοι αστυνομικοί. Είστε εντελώς ανόητοι; Αν ήσασταν σωστοί επαγγελματίες, θα μας είχατε πιάσει. Ωστόσο, επειδή έχετε ντεζαβαντάζ, θα σας δώσουμε μερικά στοιχεία». Στην επιστολή, οι απαγωγείς ανέφεραν πως το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν ήταν χρώματος γκρι και ψώνισαν από του σούπερ μάρκετ Daiei το φαγητό με το οποίο τάισαν τον Ezaki. «Μήπως θα έπρεπε να απαγάγουμε τον αστυνομικό διευθυντή;». Την επιστολή υπέγραφε το Τέρας με τα 21 πρόσωπα, ένα όνομα το οποίο θα τρομοκρατούσε για τον επόμενο χρόνο μία ολόκληρη χώρα.

Στις 10 Μαΐου, το Τέρας με τα 21 πρόσωπα θα στείλει μία νέα επιστολή στις εφημερίδες, στην οποία θα ισχυριστεί πως έχει δηλητηριάσει προϊόντα της Glico με υδροκυάνιο. Η εταιρεία απέσυρε όλα τα γλυκά της από τα καταστήματα, με αποτέλεσμα να παρουσιάσει απώλειες κερδών της τάξης των είκοσι ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Οι μετοχές της, όπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν ελεύθερη πτώση και ως επακόλουθο, περίπου χίλιοι υπάλληλοι απολύθηκαν. Η οργάνωση με νέες επιστολές συνέχισε να απειλεί, πως θα εξακολουθούσε να δηλητηριάζει τα γλυκά της εταιρείας και, πράγματι, κάμερες ασφαλείας ενός καταστήματος κατέγραψαν έναν άγνωστο να τοποθετεί στο ράφι προϊόντα της Glico. Η αστυνομία δεν κατάφερε να τον εντοπίσει.

«Αγαπητοί βλάκες αστυνομικοί. Μη λέτε ψέματα. Όλα τα εγκλήματα ξεκινούν με ένα ψέμα, λέμε στην Ιαπωνία. Το ξεχάσατε; Μας φαίνεστε λιγάκι μπερδεμένοι. Λέμε να σας βοηθήσουμε. Θα σας δώσουμε ένα στοιχείο. Μπήκαμε στην εταιρεία από τον κεντρική είσοδο. Η γραφομηχανή που χρησιμοποιούμε είναι μάρκας Panwriter. Το πλαστικό δοχείο που χρησιμοποιήσαμε για το υδροχλωρικό οξύ το βρήκαμε στα σκουπίδια».

Τα γράμματα στην αστυνομία και τις εφημερίδες θα συνεχιστούν. Η μυστηριώδης οργάνωση εκβίαζε τη Glico, απαιτώντας μεγάλες ποσότητες χρημάτων, τις οποίες κανείς δεν εμφανιζόταν για να πάρει. Με μία επιστολή ζήτησαν από υπαλλήλους της Glico να περιμένουν σε έναν συγκεκριμένο τηλεφωνικό θάλαμο, μία συγκεκριμένη ώρα, προκειμένου να λάβουν ένα μήνυμα, κανείς ωστόσο δεν τηλεφώνησε. Το Τέρας με τα 21 πρόσωπα είχε καταλάβει πως ο υπάλληλος της εταιρείας που περίμενε ήταν στην πραγματικότητα αστυνομικός. «Νομίζατε πως θα μας κοροϊδέψετε, ντυμένοι σαν κοινοί υπάλληλοι. Αλλά η ματιά σας σας πρόδωσε».

Όσο ξαφνικά ξεκίνησε η στοχοποίηση της εταιρείας από την οργάνωση, τόσο απότομα -και δίχως εξήγηση- σταμάτησε. Στις 26 Ιουνίου 1984, το Τέρας θα δημοσιοποιήσει μία νέα επιστολή:

«Προς τους θαυμαστές μας σε ολόκληρη την Ιαπωνία, ο πρόεδρος της Glico ντροπιάστηκε αρκετά. Αποφασίζουμε να τον συγχωρέσουμε [..] Στη συμμορία μας έχουμε ένα τετράχρονο, βλέπετε, και κλαίει κάθε μέρα επειδή δεν μπορεί να φάει τα γλυκά της Glico, οπότε είναι κρίμα να κάνουμε ένα παιδί να κλαίει επειδή δεν μπορεί να φάει τα αγαπημένα του καλούδια […] Η αστυνομία κάνει εξαιρετική δουλειά. Συνεχίστε έτσι, παιδιά, μην τα παρατάτε! […] Η Ιαπωνία είναι πολύ ζεστή και η υγρασία αυτή την εποχή είναι ανυπόφορη, οπότε όταν η ‘δουλειά’ μας τελειώσει, θα πάμε στην Ευρώπη […] Τα λέμε του χρόνου τον Ιανουάριο!»

Το Τέρας, ωστόσο, δεν περίμενε πολύ προτού προχωρήσει σε μία νέα ενέργεια. Τον Σεπτέμβριο η εταιρεία τροφίμων Morinaga θα λάβει ένα τηλεφώνημα, στο οποίο το Τέρας με τα 21 πρόσωπα ζητούσε 400.000 δολάρια. Η Morinaga, ωστόσο, δεν υπέκυψε στις απειλές κι έναν μήνα αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου, η οργάνωση δημοσίευσε άλλη μία επιστολή.

«Στις μανούλες της Ιαπωνίας: το φθινόπωρο μας πιάνουν πείνες και θέλουμε να φάμε γλυκό. Και όταν θέλουμε γλυκό, το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι αυτά της Morinaga. Τους προσθέσαμε μία έξτρα γεύση. Η γεύση του υδροκυάνιου είναι πικρή. Δεν προκαλεί τερηδόνα, οπότε μπορείτε να τα αγοράσετε για τα παιδάκια σας. Έχουμε βάλει μία προειδοποιητική ετικέτα στα γλυκά με την πικρή γεύση που περιέχουν δηλητήριο. Έχουμε τοποθετήσει είκοσι συσκευασίες σε καταστήματα, από το Hakata μέχρι το Tokyo».

Πράγματι, χάρη στη γρήγορη κινητοποίηση της αστυνομίας και την έρευνα στο Tokyo, την Osaka, το Kobe και το Kyoto βρέθηκαν είκοσι συσκευασίες, πάνω στις οποίες κάποιος είχε τοποθετήσει ένα αυτοκόλλητο με την προειδοποίηση: «Κίνδυνος, περιέχει δηλητήριο. Αν το φας, θα πεθάνεις. Το Τέρας με τα 21 πρόσωπα».

Οι μετοχές της Morinaga βυθίστηκαν αμέσως. Το Τέρας συνέχισε να στέλνει απειλητικά γράμματα, όχι μόνο στη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά και σε άλλες. Μία από αυτές, η Marudai Ham αποφάσισε να πληρώσει, προκειμένου η οργάνωση να μην προχωρήσει σε ενέργειες εναντίον της.

Ένας αστυνομικός, μεταμφιεσμένος σε υπάλληλο της Marudai, ανέλαβε να μεταφέρει τα λύτρα στο σημείο που το Τέρας είχε υποδείξει. Ενώ βρισκόταν στο τρένο για τον τελικό προορισμό, ο αστυνομικός πρόσεξε πως ένας άγνωστος τον παρατηρούσε ύποπτα. Σύμφωνα με την περιγραφή του, ήταν σωματώδης, με κοντοκουρεμένα μαλλιά και αλεπουδίσια μάτια. Όταν ο αστυνομικός κατέβηκε απ’ το τρένο, προκειμένου να κατευθυνθεί στο σημείο όπου θα παρέδιδε τα χρήματα, ο άγνωστος τον ακολούθησε και συνέχισε να τον παρακολουθεί. Το σήμα για την παράδοση, ωστόσο, δεν έγινε ποτέ και ο άγνωστος επιβιβάστηκε σε ένα άλλο τρένο. Αστυνομικοί τον ακολούθησαν, ωστόσο κατάφερε να τους διαφύγει.

Η αστυνομία θα είχε και μία δεύτερη φορά να συλλάβει τον άγνωστο με τα αλεπουδίσια μάτια σε άλλη μία παράδοση λύτρων, στο Otsu. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Τέρατος, τα λύτρα θα έπρεπε να παραδοθούν σε ένα σημείο στο οποίο θα έβλεπαν ένα λευκό ύφασμα κι έναν κάδο, στον οποίο και θα έπρεπε να τοποθετήσουν τα χρήματα. Οι αστυνομικοί εντόπισαν το ύφασμα, αλλά ο κάδος έλειπε. Δίχως να το γνωρίζουν, ωστόσο, μία περίπολος της τοπικής αστυνομίας είχε εντοπίσει μερικές ώρες νωρίτερα στο ίδιο σημείο ένα σταματημένο αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε ένας άντρας που φορούσε καπέλο κι ακουστικά. Όταν πλησίασαν για να τον ρωτήσουν για τους σπασμένους προβολείς του αμαξιού, εκείνος απομακρύνθηκε με ταχύτητα. Το αμάξι βρέθηκε αργότερα εγκαταλελειμμένο. Μέσα, βρήκαν έναν ασύρματο, με τον οποίο ο μυστηριώδης άγνωστος παρακολουθούσε την επικοινωνία έξι διαφορετικών αστυνομικών τμημάτων.

Οι συνεχείς αποτυχίες της αστυνομίας, όπως και συνεχείς κοροϊδευτικές επιστολές προς το πρόσωπό του, είχαν ως αποτέλεσμα ο αστυνομικός διευθυντής Yamamoto να βρεθεί κάτω από τεράστια πίεση, με αποτέλεσμα να λυγίσει. Τον Αύγουστο του 1985, ενάμιση χρόνο μετά την απαγωγή του Ezaki, ο Υamamoto απαλλάχθηκε απ’ τα καθήκοντά του και στη συνέχεια αυτοπυρπολήθηκε στην αυλή του σπιτιού του. Η αντίδραση του Τέρατος ήταν άμεση.

«Ο Yamamoto, διευθυντής της αστυνομίας του Shiga, πέθανε. Τι ανόητος! Δεν έχουμε ούτε συνεργάτες, ούτε κρησφύγετα στο Shiga. Ο Yoshino ή ο Shikata θα έπρεπε να είχαν αυτοκτονήσει. Τι έχουν κάνει εδώ κι ένα χρόνο και πέντε μήνες; Μην μας αφήσετε να ξεφύγουμε. Υπάρχουν αρκετοί ανόητοι που θέλουν να μας αντιγράψουν. Ο πουθενάς Yamamoto πέθανε σαν άντρας. Θέλουμε να συλλυπηθούμε την οικογένειά του. Αποφασίσαμε να μη συνεχίσουμε τον εκβιασμό των εταιρειών τροφίμων. Αν κάποιος εκβιάσει κάποια εταιρεία τροφίμων, είναι κάποιος που μας αντιγράφει, όχι εμείς. Είμαστε κακοί. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε, απ’ το να τραμπουκίζουμε εταιρείες. Έχει πλάκα να είσαι κακός».

Από εκείνη τη στιγμή, το Τέρας με τα 21 πρόσωπα εξαφανίστηκε. Τόσο η απαγωγή του Ezaki, όσο και η απόπειρα δηλητηρίασης των τροφίμων, έχουν παραγραφεί, οπότε οι δράστες δεν μπορούν να δικαστούν, ακόμη κι αν η αστυνομία καταφέρει να αποκαλύψει τις ταυτότητές τους. Ποιος ή ποιοι κρύβονταν πίσω από το Τέρας με τα 21 πρόσωπα; Πιθανότατα δε θα μάθουμε ποτέ.

*Διαβάστε ακόμη

Ήταν μόλις επτά χρονών: Ποιος σκότωσε με 42 μαχαιριές την Beatriz Mota;