Μικροπράγματα
Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» εξετάζει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ
Υπόθεση #22 – Η δολοφονία της Katrien De Cuyper
Antwerp, Δεκέμβριος 1991
Ο εκκωφαντικός αχός της βροχής που μαστίγωνε το πεζοδρόμιο της οδού IJzerlaan, απέναντι από την Asiadock, μία από τις προβλήτες του λιμανιού της Antwerp, καλύπτοντας τον θόρυβο των πελατών, στο μπαρ Les Routiers. Η πόρτα ανοίγει και μία έφηβη κοπέλα στέκεται στην είσοδο. Τα μαλλιά, όπως και τα ρούχα της, είναι μουσκεμένα. Τρέμει. Πλησιάζει με αργά βήματα τον πάγκο του μπαρ και ζητάει να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο. Ο ιδιοκτήτης της δείχνει την εντοιχισμένη συσκευή, δίπλα στην είσοδο της τουαλέτας. Η έφηβη θα κάνει ένα τηλεφώνημα, το οποίο κανείς δε θα καταφέρει να κρυφακούσει κι έπειτα θα επιστρέψει στην υγρή αγκαλιά της βροχής. Η κοπέλα λέγεται Katrien De Cuyper. Είναι μόλις δεκαπέντε χρόνων. Κανείς δε θα την έβλεπε ξανά ζωντανή.
Η Katrien εκείνο το βράδυ είχε σχεδιάσει να επισκεφθεί τον φίλο της, ο οποίος έμενε στο κέντρο της πόλης. Στις εννιάμισι τηλεφώνησε στους γονείς της, για να τους ενημερώσει πως θα έπαιρνε το λεωφορείο ώστε να επιστρέψει σπίτι. Φαίνεται, ωστόσο, πως έχασε το λεωφορείο, μιας και περίπου μία ώρα αργότερα, στις 22:45, εμφανίστηκε στο μπαρ Les Routiers -το οποίο βρισκόταν σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από το σπίτι του φίλου της- όπου έκανε ένα τηλεφώνημα κι έπειτα έφυγε.
Θα περίμενε κανείς πως η εξαφάνιση μίας δεκαπεντάχρονης κοπέλας στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Βελγίου θα έμενε για καιρό στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και θα απασχολούσε το τηλεοπτικό κοινό, όταν μάλιστα η εξαφάνιση έγινε στην περιοχή του λιμανιού, το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό κακόφημων μπαρ και πορνείων. Η Katrien, ωστόσο δε θα τραβούσε την προσοχή -τουλάχιστον όσο παρέμενε εξαφανισμένη. Οι γονείς της, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις εξαφανίσεων, δεν επεδίωξαν να δώσουν στην υπόθεση δημοσιότητα. Θα παρέμεναν σιωπηλοί, κλεισμένοι στο σπίτι τους καθ’ όλη τη διάρκεια της αναζήτησης της κόρης τους, αλλά κι έπειτα από την ανακάλυψή της.
Έξι μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου 1992 το γυμνό, άψυχο και βαρύτατα αποσυντιθέμενο σώμα της Katrien De Cuyper θα βρισκόταν σε ένα εργοτάξιο, κοντά στο λιμάνι της πόλης. Ο ιατροδικαστής θα καταφέρει να αποδώσει τον θάνατό της σε ασφυξία, λόγω στραγγαλισμού. Εξαιτίας της προχωρημένης αποσύνθεσης δε θα καταφέρει να συμπεράνει εάν η έφηβη βιάστηκε πριν τη δολοφονία της, ενώ η αναγνώριση του πτώματος έγινε χάρη στην οδοντοστοιχία της.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιουλίου, το τοπικό περιοδικό BLIK θα λάβει ένα γράμμα από έναν ανώνυμο άντρα, ο οποίος ισχυρίζεται πως το βράδυ της 17ης Δεκεμβρίου πήρε την Katrien στο αμάξι του και την άφησε σε κάποιο σημείο ενός αυτοκινητοδρόμου, καθώς η έφηβη δήλωσε κατηγορηματικά πως δεν επιθυμούσε να επιστρέψει σπίτι της. Ο ανώνυμος επιστολογράφος εξέφραζε τη μετάνοιά του που δεν την πήγε μέχρι το σπίτι της, παρά την άρνηση της κοπέλας. Σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες δύο επιστολές, με ευθείες κατηγορίες στους γονείς της Katrien, οι οποίοι ήταν, σύμφωνα με τον επιστολογράφο, οι αποδέκτες του τηλεφωνήματος που έκανε η έφηβη από το Les Routieres. Η κοπέλα τους ζήτησε να την πάρουν με το αυτοκίνητο, καθώς έχασε το λεωφορείο κι έβρεχε καταρρακτωδώς, ωστόσο ο πατέρας της αρνήθηκε, λέγοντάς της να «βρει άκρη μόνη της». Ο πατέρας σκιαγραφείται ως ένας καταπιεστικός άνθρωπος, ο οποίος παραμελούσε και κακοποιούσε την κόρη του. «Τι είδους πατέρας αφήνει την έφηβη κόρη του μόνη, βράδυ, στο λιμάνι της Antwerp;», αναρωτιέται σε ένα από τα γράμματα. Σε αυτά, ο ανώνυμος συγγραφέας τους, φρόντισε να περιγράψει τον εαυτό του (ντόπιος, με ηλικία 18-25 χρόνων, ξανθά μαλλιά, μετρίου αναστήματος), δίχως ωστόσο να αποκαλύψει το όνομά του.
Το 2006, ωστόσο, ο ανώνυμος επιστολογράφος τελικά θα εντοπιστεί, έστω κι από σύμπτωση. Ο τριανταπεντάχρονος Karl V.R., πατέρας τριών παιδιών, θα συλληφθεί με κατηγορίες κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας. Στο σπίτι του η αστυνομία θα βρει αποκόμματα εφημερίδων σχετικά με την εξαφάνιση της Katrien, όπως κι αντίγραφα των επιστολών. Επιπλέον, το DNA του θα βρεθεί σε έναν από τους φακέλους που στάλθηκαν στο BLIK. Ο Karl, αν και αρχικά θα αρνηθεί πως έγραψε τα γράμματα, τελικά θα το παραδεχθεί, υποστηρίζοντας ωστόσο πως ήταν καθαρά προϊόντα της φαντασίας του, μιας και δεν είχε συναντήσει ποτέ την Katrien. Γιατί, τότε, έγραψε τις επιστολές; Η εξήγηση που έδωσε στην αστυνομία είναι πως περνούσε μία δύσκολη φάση και οι επιλογές που έκανε δεν ήταν οι καλύτερες. Έγινε εκταφή του πτώματος της Katrien, ώστε να ελεγχθεί για τυχόν ξένα δείγματα DNA, ωστόσο, οι εργαστηριακές εξετάσεις δεν κατάφεραν να συνδέσουν τον Karl με τη νεκρή κοπέλα. Η αστυνομία, τελικά, ελλείψει στοιχείων αναγκάστηκε να αποσύρει τις υποψίες της για ανάμιξη του τριανταπεντάχρονου στη δολοφονία της Katrien και ο Karl εξέτισε ποινή έξι μηνών για κατοχή παιδικής πορνογραφίας το 2007 και σήμερα συνεχίζει τη ζωή του ελεύθερος.
Το μπαρ στο οποίο η Katrien έκανε το τελευταίο της τηλεφώνημα μπήκε στο στόχαστρο της αστυνομίας. Το Les Routieres ήταν ένα από τα κακόφημα μέρη του λιμανιού, πάνω από το οποίο, μάλιστα, στεγαζόταν το Studio X-Kiss, ένα στούντιο φωτογραφίας, στο οποίο γυρίζονταν ταινίες πορνό. Το Les Routieres θα τραβούσε άλλη μία φορά την προσοχή των αρχών δύο χρόνια αργότερα, όταν σε κοντινή απόσταση εξαφανίστηκαν δύο αδέρφια, η δωδεκάχρονη Kim και ο εννιάχρονος Ken. Τρεις εβδομάδες αργότερα η Kim θα βρεθεί νεκρή στο Asiadock, απέναντι από το μπαρ, δολοφονημένη άγρια με εμφανή σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ ο Ken μέχρι σήμερα παραμένει εξαφανισμένος. Το 1998 θα δολοφονηθεί στη Ρώμη ο σαρανταοχτάχρονος Ολλανδός παραγωγός πορνογραφικών ταινιών Gerry Ulrich, από τον εικοσάχρονο Βέλγο Robby Van Der Plancken.
Ο Robby ήταν ζιγκολό και εθισμένος στις ναρκωτικές ουσίες από νεαρή ηλικία. Όταν συνελήφθη στη Ρώμη ισχυρίστηκε αρχικά πως ο θάνατος του Ulrich οφειλόταν σε ατύχημα, τελικά ωστόσο παραδέχτηκε πως το έκανε επειδή ο Ολλανδός πορνοπαραγωγός τον εκβίαζε, δίχως να διευκρινίσει τον τρόπο. Ο Robby πληροφόρησε την αστυνομία πως ο Ulrich γύριζε και ταινίες παιδικής πορνογραφίες, σε αρκετές εκ των οποίων χρησιμοποιούσε και τον ίδιο. Αυτό επιβεβαιώθηκε έπειτα από έρευνα στο σπίτι του Ολλανδού, όπου και βρέθηκε πορνογραφικό υλικό, όπως και διευθύνσεις πελατών του Ulrich. Μία από αυτές ανήκε στο Studio X-Kiss, στο οποίο ο παραγωγός έστελνε τακτικά μεγάλα χρηματικά ποσά, πιθανότατα επειδή χρησιμοποιούσε τον χώρο για να γυρίζει ταινίες. Σε μία από αυτές η αστυνομία, προσπαθώντας να αναγνωρίσει τα θύματα του κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας, ανακάλυψε μία κοπέλα, η οποία έμοιαζε με την Katrien.
Ωστόσο, το κορίτσι δείχνει αρκετά νεότερο της έφηβης. Η λεπτομέρεια αυτή οδήγησε αρκετούς να πιστεύουν πως η Katrien, πολύ πριν εξαφανιστεί, είχε γνωρίσει άτομα που την ανάγκασαν να συμμετέχει σε πορνογραφικές φωτογραφίσεις, ακόμη και σε ταινίες. Παρόλο που ο πατέρας της απέρριψε αυτό το ενδεχόμενο, ισχυριζόμενος πως ήξερε ανά πάσα στιγμή πού βρισκόταν η κόρη του, οι φίλες της Katrien κατέθεσαν πως η κοπέλα αρκετές φορές το έσκαγε από το σπίτι της τα βράδια, ενώ έκανε παρέα με ‘νέους φίλους’ για τους οποίους δε φανέρωνε τίποτα.
Η στάση των γονιών στην υπόθεση προκαλεί περιέργεια. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, οι γονείς δεν επέλεξαν να καταφύγουν στον Τύπο, προκειμένου να δοθεί δημοσιότητα στην υπόθεση. Φυσικά, αυτό από μόνο του δεν είναι ύποπτο -εξάλλου, η αστυνομία ποτέ δεν υποπτεύθηκε επίσημα τους γονείς της Katrien. Είναι γεγονός, ωστόσο, πως όταν συνελήφθη ο Karl V.R. προτίμησαν να μη συμμετάσχουν στη δίκη, ενώ μέχρι σήμερα παραμένουν σιωπηλοί -και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η δολοφονία της Katrien μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει ιδιαίτερη δημοσιότητα. Είναι άραγε η επιθυμία των γονιών να πενθήσουν σιωπηλά ο λόγος της στάσης τους, τύψεις που επέλεξαν να αφήσουν την κόρη τους μόνη, στο λιμάνι της Antwerp, ή απλά πρόθεση να κρατήσουν κρυφό από τη δημοσιότητα το τοξικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε η Katrien;
* Διαβάστε ακόμα
Εξηνταένα χρόνια μετά ακόμα ψάχνουν τους δολοφόνους αυτών των δύο αδελφών
