Τι μας θυμίζει η δήλωση του Νίκου Κοτζιά στο twitter για την παραίτηση του;

Με έναν ιδιαίτερα αιχμηρό και λυρικό τρόπο σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό Twitter ο Νίκος Κοτζιάς το παρασκήνιο της παραίτησής του από το υπουργείο Εξωτερικών. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών είπε χαρακτηριστικά:

Nikos Kotzias on Twitter

Έρχεται η στιγμή, λέει ο ποιητής, να αποφασίσεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις. Ο ΠΘ και σειρά Υπουργών έκαναν στο χθεσινό ΥΣ τις επιλογές τους και εγώ κατοπιν τις δικές μου. Είναι καλό να θυμούνται, όμως, τον στίχο: βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν οτι είμαι σπόρος

Πέραν των αντιδράσεων που προκάλεσε η πολιτική αυτή δήλωση, πολλοί ασχολήθηκαν και με το λυρικό κομμάτι της προσπαθώντας να βρουν σε ποιον ποιητή ανήκουν οι στίχοι που επικαλείται ο Νίκος Κοτζιάς. Ας τα εξετάσουμε με τη σειρά.

«Έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις»

Το μήνυμα ξεκινάει με τον στίχο «έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», ο οποίος προέρχεται από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Οι παλιοί μας φίλοι» που κυκλοφόρησε το 1966, σε στίχους και μουσική του ίδιου. Ένα τραγούδι που έχει ερμηνευθεί από την Μαρίζα Κωχ μέχρι τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Αλκίνοος Ιωαννίδης – Οι παλιοί μας φίλοι

Μουσική, στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος Δίσκος: Τραγούδια έγραψα για φίλους: Tribute στον Διονύση Σαββόπουλο (1998) Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος (Φορτηγό, 1966) Μη, μην το πεις οι παλιοί μας φίλοι μην το πεις για πάντα φύγαν. Μη, το μαθα πια τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια για πάντα φύγαν. Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν.

Το 2009, ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραφε στο lifo.gr για το «Οι παλιοί μας φίλοι», που γράφτηκε το 1966 και ήταν επηρεασμένο από το είδος της αμερικάνικης μπαλάντας της εποχής

Τότε είχα αρχίσει πια και άκουγα τέτοια πράγματα, είχαν αρχίσει να έρχονται απ’ έξω δίσκοι, όχι στα καταστήματα, αλλά από κανέναν φίλο που σπούδαζε έξω. Εκείνη την άνοιξη, ενόψει της πορείας ειρήνης, διάβασα στην «Αυγή» ένα δίστηλο με τη φωτογραφία ενός νέου Αμερικάνου τροβαδούρου. Τον παρουσίαζε σαν ένα τραγουδιστή της εργατικής τάξης. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια και θυμάμαι ότι πήγα την άλλη μέρα στα καταστήματα δίσκων για να τον βρω, αλλά ήταν παντελώς άγνωστος, ουδείς τον ήξερε. Τον Ντίλαν έτσι τον έμαθα. Το καλοκαίρι του ’65 κάποιος φίλος από τη Γερμανία, φοιτητής, έφερε τον δίσκο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση μόλις τον άκουσα, ήταν δηλαδή σαν να τραγουδάει ένας άνθρωπος που βγήκε μόλις από το σπήλαιο και έχει τρομάξει. Ήτανε το «Freewheelin’», που περπατάει μαζί με μια κοπέλα. Μου ‘κανε εντύπωση η γυμνότητα, γιατί έπαιζε και αυτός με μια κιθάρα μόνο. Βέβαια, εγώ είχα ένα πρότυπο πιο πριν, τον Ζορζ Μπρασένς, ο οποίος ήταν έτσι, με κιθάρα μάλιστα την οποία έφτιαχνε ο ίδιος, δηλαδή ο πιο απλός τρόπος για να είσαι ολόκληρος. Τotal, απόλυτος, δημιουργικός με το τίποτα. Από κει και πέρα, σου φτάνουν ένα κερί και μερικοί άνθρωποι.

«Βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι είμαι σπόρος»

Ο Νίκος Κοτζιάς κλείνει το μήνυμα του, με το στίχο «βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν οτι είμαι σπόρος», ο οποίος ανήκει στον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Ο συγκεκριμένος στίχος, είναι μία παραλλαγή ενός γνωστού δίστιχου του Ντίνου Χριστιανόπουλου «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος», το οποίο είχε γραφτεί το 1978 και είχε συμπεριληφθεί στον κύκλο ποιημάτων «Το κορμί και το σαράκι». Το «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος» έχει επίσης μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες ενώ το 1995 εντάχθηκε και σε συλλογή σε μετάφραση στα αγγλικά από τον Νίκολας Κόστις. Επίσης το συναντάμε και στην συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Χριστιανόπουλου το 1998 ενώ τέλος καταχωρήθηκε στα «Μικρά ποιήματα» που κυκλοφόρησαν το 2004.