Ευθύμης Κάλφας
Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» εξετάζει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ
Υπόθεση #13 – Η δολοφονία της οικογένειας Miyazawa
Setagaya, Δεκέμβριος 2000
Η συνοικία Setagaya βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Τόκιο. Το 1990 περίπου 200 οικογένειες ζούσαν εκεί, ωστόσο στα τέλη του 20ου αιώνα, μονάχα τέσσερα σπίτια κατοικούνταν, ως αποτέλεσμα της επέκτασης του τοπικού πάρκου, η οποία εξώθησε τους περισσότερους κατοίκους στη μετακόμιση. Ένα από τα σπίτια αυτά είναι η κατοικία της τετραμελούς οικογένειας Miyazawa.
Ο Mikio Miyazawa είναι 44 ετών και εργάζεται από το σπίτι του στην Interbrand, μία αγγλική εταιρεία. Η γυναίκα του, Yasuko, 41 ετών, παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι της οικογένειας. Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, τη Niina (8 ετών), η οποία πάει στη δευτέρα δημοτικού και τον Rei (6 ετών), ο οποίος πάει ακόμα στο νηπιαγωγείο. Το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου ο Rei κοιμάται στο υπνοδωμάτιό του, στον πρώτο όροφο του σπιτιού, η Yasuko με τη Niina βλέπουν μαζί τηλεόραση στον δεύτερο όροφο και λίγο αργότερα θα τους πάρει ο ύπνος, ενώ ο Mikio δουλεύει στο γραφείο του, στο ισόγειο. Γύρω στις 22.38 ο Mikio θα δεχθεί ένα email. Θα το ανοίξει, χρησιμοποιώντας τον κωδικό του. Η λεπτομέρεια αυτή αποτελεί το τελευταίο σημάδι ζωής των Miyazawa.
Ένας άντρας στέκεται έξω από τον φράχτη, στο πίσω μέρος του σπιτιού. Φοράει μαύρο μπουφάν, μπεζ-μοβ μπλουζάκι, γκρι καπέλο, κασκόλ, γάντια, λευκά παπούτσια μάρκας Slazenger και ένα τσαντάκι μέσης. Στο εσωτερικό του αναπαύεται ένα μαχαίρι που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του sashimi. Θα σκαρφαλώσει αθόρυβα τον φράχτη κι από εκεί θα περάσει μέσα από το ανοιχτό παράθυρο της τουαλέτας του πρώτου ορόφου. Αφού βγει από το μπάνιο, θα στρίψει δεξιά, στο δωμάτιο όπου κοιμάται ο Rei. Εκεί, θα στραγγαλίσει το εξάχρονο αγόρι.
Σε αυτό το σημείο, ο Mikio θα πρέπει να άκουσε κάποιο θόρυβο από τον επάνω όροφο. Θα ανέβει τις σκάλες και στην κορυφή τους θα έρθει αντιμέτωπος με τον εισβολέα. Ο Mikio συνειδητοποιεί τι συμβαίνει, ωστόσο, προτού προλάβει να αντιδράσει, το μαχαίρι του εισβολέα βρίσκεται μέσα του. Ο πατέρας θα παλέψει για να προστατέψει την οικογένειά του, όμως δεν θα τα καταφέρει.
Η φασαρία από τη μάχη δεν ξυπνάει τη Yasuko και τη Niina, οι οποίες κοιμούνται στον δεύτερο όροφο, ο οποίος είναι προσβάσιμος μέσω μίας πτυσσόμενης σκάλας. Ο εισβολέας θα ανέβει στο δωμάτιο και θα τους επιτεθεί με το μαχαίρι, το οποίο ωστόσο έχει φθαρεί, έπειτα από την πάλη με τον Mikio. Θα αφήσει μητέρα και κόρη τραυματισμένες στη σοφίτα και θα κατέβει μέχρι την κουζίνα στον πρώτο όροφο, προκειμένου να πάρει ένα νέο μαχαίρι. Εν τω μεταξύ, η Yasuko περιποιείται πρόχειρα τις πληγές της κόρης της, χρησιμοποιώντας γάζες από το κουτί πρώτων βοηθειών της οικογένειας, αλλά σύντομα ο εισβολέας επιστρέφει και αποτελειώνει μητέρα και κόρη με ιδιαίτερη βιαιότητα, συνεχίζοντας να τις μαχαιρώνει ακόμη κι έπειτα από τον θάνατό τους.
Η επίθεση τελειώνει γύρω στις 23.30, με βάση το περιεχόμενο του στομαχιού των θυμάτων. Ο δράστης έχει τραυματιστεί. Βρίσκει μερικές σερβιέτες της Yasuko και τις χρησιμοποιεί για να σταματήσει την αιμορραγία μέσα στη μπανιέρα της τουαλέτας στον πρώτο όροφο. Αφού φροντίσει τις πληγές, θα παραμείνει για αρκετές ώρες στο σπίτι των θυμάτων του. Θα ανοίξει το ψυγείο στην κουζίνα και θα φάει λίγες φέτες πεπόνι. Στην κατάψυξη θα βρει μερικές γρανίτες. Θα φάει δύο επιτόπου και θα πετάξει το περιτύλιγμά τους στον κάδο της κουζίνας. Έπειτα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, θα κατηφορίσει μέχρι το γραφείο του Mikio, τρώγοντας τη γρανίτα και θα καθίσει μπροστά από τον υπολογιστή. Η εικόνα του άντρα, ο οποίος μόλις έχει σκοτώσει μία οικογένεια, να κρατάει με το ένα χέρι τη γρανίτα και με το άλλο να χειρίζεται το ποντίκι και να ξεφυλλίζει τα προσωπικά έγγραφα του Mikio αν μη τι άλλο μαρτυράει την ψυχρότητά του. Άλλα δύο περιτυλίγματα θα βρεθούν στον κάδο του γραφείου.
Θα χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για 5 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα ανάμεσα στα μεσάνυχτα και τη 1. Αφού προσπαθήσει να αγοράσει εισιτήρια για να δει μία θεατρική παράσταση, ο δράστης θα συνεχίσει να περιηγείται στο σπίτι. Θα φτιάξει τσάι και στη συνέχεια θα συγκεντρώσει τα προσωπικά έγγραφα της οικογένειας στο σαλόνι: ταυτότητες, διπλώματα οδήγησης, πιστωτικές κάρτες και τραπεζικά βιβλιάρια θα βρεθούν παρατημένα εκεί. Στον καναπέ του σαλονιού θα τον πάρει ο ύπνος, πιθανότατα μέχρι το πρωί της επόμενης ημέρας. Προτού φύγει θα χρησιμοποιήσει ξανά τον υπολογιστή για 4 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα και στη συνέχεια θα τον απενεργοποιήσει τραβώντας το καλώδιο από την πρίζα. Μαζί του θα πάρει το καλώδιο, ευχετήριες κάρτες που έλαβε η οικογένεια, 150.000 Yen (περίπου 1.156 ευρώ) και ένα παλιό μπουφάν.
Οι κινήσεις του δράστη μαρτυρούν ένα άτομο που είτε δεν πιστεύει πως θα συλληφθεί, είτε δεν τον ενδιαφέρει. Πέρα από τις ώρες που πέρασε στο σπίτι, με κίνδυνο να ανακαλυφθεί, ο εισβολέας άφησε μεγάλο αριθμό στοιχείων, τα οποία χρησιμοποίησε η αστυνομία προκειμένου να σχηματίσει το προφίλ του. Στη διάρκεια της παραμονής του στο σπίτι χρησιμοποίησε την τουαλέτα, δίχως μάλιστα να τραβήξει το καζανάκι. Στα κόπρανά του βρέθηκαν ίχνη από φασολάκια και σπόρους σουσαμιού. Καθώς τα υλικά από το γεύμα που κατανάλωσε ο δράστης δε βρίσκονταν στο σπίτι των Miyazawa, η αστυνομία συμπέρανε πως το φαγητό καταναλώθηκε αλλού. Προτού φύγει ο άντρας άλλαξε ρούχα κι άφησε εκείνα που φορούσε στον τόπο του εγκλήματος, αφού πρώτα τα δίπλωσε επιμελώς. Στο τσαντάκι που άφησε βρέθηκε άμμος από την Αεροπορική Βάση Edwards στη Nevada των ΗΠΑ και από ένα πάρκο στη χερσόνησο Miura στην Ιαπωνία. Από τα ρούχα η αστυνομία συμπέρανε πως ο άντρας είχε ύψος 175 εκ. με διάμετρο μέσης 83 εκατοστά. Γεννήθηκε πιθανότατα ανάμεσα στο 1965 και το 1985. Παρόλο που είχε φέρει μαζί του γάντια, διέπραξε τις δολοφονίες δίχως να τα φορέσει, όπως μαρτυρούν τα αποτυπώματα που άφησε. Τα ρούχα του είχαν πλυθεί με σκληρό νερό, οπότε πιθανότατα ζούσε ή είχε επισκεφθεί πρόσφατα το εξωτερικό, μιας και στην Ιαπωνία το νερό της βρύσης είναι μαλακό. Η ανάλυση του γενετικού υλικού έδειξε πως η μητέρα του δράστη έχει καταγωγή από τη Νότια Ευρώπη και ο πατέρας του είναι είτε Κινέζος, είτε Κορεάτης.
Η δολοφονημένη οικογένεια θα ανακαλυφθεί το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου από τη μητέρα της Yasuko, η οποία ζει στο διπλανό σπίτι. Σήμερα, η 86άχρονη γυναίκα προσπαθεί μαζί με τις οικογένειες άλλων θυμάτων, των οποίων οι δολοφονίες παραμένουν ανεξιχνίαστες, να αναγκάσει την ιαπωνική κυβέρνηση να αποσύρει το νόμο, σύμφωνα με τον οποίο έπειτα από την πάροδο 25 χρόνων τα εγκλήματα παραγράφονται. Στη διάρκεια των 18 χρόνων που μεσολάβησαν από την τετραπλή δολοφονία υιοθετήθηκαν αρκετές θεωρίες για το κίνητρο και την ταυτότητα του δράστη.
Η πρώτη θεωρία θέλει τους Miyazawa να έπεσαν θύμα ενός από τους νεαρούς, οι οποίοι έκαναν skate στο διπλανό πάρκο και συχνά τσακώνονταν με τον Mikio εξαιτίας της φασαρίας που έκαναν. Πράγματι, από τα ρούχα που άφησε ο δράστης στο σπίτι, κάποιος μπορεί να συμπεράνει ότι πρόκειται για skater, ή τουλάχιστον για άτομο που συνδέεται με την skating κουλτούρα. Ωστόσο, είναι αμφίβολο πως κάποιος ο οποίος ασχολείται συστηματικά με το συγκεκριμένο άθλημα θα επέλεγε να φορέσει τα συγκεκριμένα παπούτσια, ούτε θα αγόραζε ρούχα από καταστήματα όπως το Seiyu και το Marufuru. Στο ίδιο πάρκο όπου σύχναζαν οι skaters μαζεύονταν αφού πέσει το σκοτάδι διάφοροι μικροκακοποιοί. Ένας από αυτούς θα μπορούσε να είχε βάλει στο μάτι τους Miyazawa έπειτα από κάποιον καυγά με τον πατέρα της οικογένειας.
Η δεύτερη θεωρία συνδέεται με την εύρεση της άμμου από την Αεροπορική Βάση Edwards. Γύρω από τη Setagaya υπάρχουν αρκετές Αμερικανικές Βάσεις. Μάλιστα, ένα δρομολόγιο τρένου συνδέει τον σταθμό Seijogakuen-Μae κοντά στο πάρκο της περιοχής με εκείνον του Sobudai-Mae, κοντά στη Βάση Zama. Οπότε, ο διαταραγμένος δράστης θα μπορούσε να είναι ένας στρατιωτικός -ή και ο γιος ενός αξιωματικού, μιας και δεν υπήρχε ταυτοποίηση των αποτυπωμάτων, όπως θα συνέβαινε στην πρώτη περίπτωση- ο οποίος αφού δολοφόνησε τα μέλη της οικογένειας παρέμεινε στο σπίτι επειδή τα δρομολόγια των τρένων είχαν σταματήσει, περιμένοντας να επιστρέψει στη Βάση το πρωί. Αυτή η θεωρία θα εξηγούσε και την ευκολία με την οποία ο δράστης άφησε τα στοιχεία: αν σκόπευε να φύγει άμεσα από τη χώρα, είναι λογικό να μη νοιάζεται για τυχόν στοιχεία που θα αφήσει πίσω του.
Η τρίτη θεωρία διατυπώθηκε από τον δημοσιογράφο Fumiya Ichihashi. Σύμφωνα με τον Ichihashi, τα αποτυπώματα που ανακαλύφθηκαν στον τόπο του εγκλήματος οδήγησαν την Ιαπωνική αστυνομία σε έναν Νοτιοκορεάτη, η κυβέρνηση της χώρας του, ωστόσο, αρνήθηκε να συνεργαστεί με την Ιαπωνία και να παραδώσει τα στοιχεία του άντρα. Ο Ichihashi έμαθα τα στοιχεία του υπόπτου, ο οποίος είναι αξιωματικός του Κορεατικού στρατού και τον συνάντησε. Ο ύποπτος ομολόγησε πως προσελήφθη για να σκοτώσει τους Miyazawa από έναν άντρα με το ψευδώνυμο Kaneda, ο οποίος ήταν μεσίτης ακινήτων. Ο Kaneda είχε μάθει πως οι Miyazawa (όπως και οι υπόλοιπες οικογένειες που εγκατέλειψαν τη συνοικία) είχαν λάβει μεγάλο χρηματικό ποσό από τον Δήμο ως αποζημίωση για την επέκταση του πάρκου, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την απαλλοτρίωση του οικοπέδου τους. Η οικογένεια, μάλιστα, σχεδίαζε να μετακομίσει τον ερχόμενο Απρίλιο. Ο Kaneda, σίγουρος πως οι Miyazawa διατηρούσαν τα χρήματα στο σπίτι (μιας και οι Ιάπωνες συνηθίζουν να συναλλάσσονται σε ρευστό) προσέλαβε τον ύποπτο για να κάνει τη διάρρηξη. Πράγματι, τα ντουλάπια και τα συρτάρια στο σπίτι ερευνήθηκαν επιμελώς, ωστόσο τα χρήματα τα οποία ο Kaneda πίστευε πως οι Miyazawa είχαν στην κατοχή τους δε βρέθηκαν ποτέ.
Εκατό ημέρες έπειτα από την τετραπλή δολοφονία, ένα αγαλματίδιο του Ksitigarbha Βούδα βρέθηκε κοντά στον τόπο του εγκλήματος. Ο Ksitigarbha Βούδας θεωρείται πως βοηθά τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τη θλίψη και τον πόνο. Επιπλέον, στην Ιαπωνική κουλτούρα οι εκατό ημέρες έπειτα από τον θάνατο είναι σημαντικός σταθμός, μιας και τότε πιστεύεται πως οι ψυχές εγκαταλείπουν τον κόσμο των ζωντανών. Θα μπορούσε, άραγε, η εναπόθεση του αγάλματος να είναι μία προσπάθεια του δράστη να συμφιλιωθεί με τα θύματά του; Σήμερα μία ομάδα 50 ατόμων συνεχίζει την έρευνα για την εξιχνίαση της δολοφονίας των Miyazawa. Έχουν εφτά χρόνια στη διάθεσή τους, προτού ο νόμος τους αναγκάσει να διακόψουν τις έρευνες.
*Διαβάστε ακόμα
Ποιος σκότωσε στην όχθη του ποταμού Haast την νεαρή Jennifer Beard;
