True Crime | Η δολοφονία ολόκληρης της οικογένειας List

Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός Εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.

Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.

Υπόθεση #25 – Η δολοφονία της οικογένειας List

New Jersey, Νοέμβριος 1971

Η Helen List απολάμβανε όπως κάθε πρωί τον καφέ της, στην κουζίνα της έπαυλης, όπου ζούσε, στο νούμερο 431 της Hillside Avenue τα τελευταία έξι χρόνια με τον σύζυγό της, John, την πεθερά της, Alma, και τα τρία τους παιδιά, Patricia, John Jr και Frederick. Τα παιδιά είχαν ήδη φύγει με το σχολικό λεωφορείο και, όπως κάθε πρωί, το μόνο που έσπαγε κάπως τη βαριά σιωπή, η οποία πλημμύριζε και τα δεκαεννιά δωμάτια της έπαυλης, ήταν ο ανεπαίσθητος βόμβος της τηλεόρασης από το δωμάτιο της ογδοντατετράχρονης Alma στον δεύτερο όροφο.

Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς περνούσε από το μυαλό της Helen, εκείνο το πρωινό, καθώς περίμενε τον John να φύγει για τη δουλειά. Ίσως ανυπομονούσε να βρεθεί μόνη και να πιει στα κρυφά μερικές γουλιές από το τζιν που φύλαγε στην κρυψώνα της, μακριά από την αετίσια ματιά του συζύγου της, ο οποίος πίστευε πως ο αλκοολισμός με τον οποίο η Helen πάλευε εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια οφειλόταν σε δάκτυλο του διαβόλου. Ο John, ωστόσο, εκείνο το πρωί δε θα πήγαινε στη δουλειά. Πλησίασε τη γυναίκα του αθόρυβα, ύψωσε το ημιαυτόματο πιστόλι Steyr και πυροβόλησε τη γυναίκα του στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το κεφάλι της προσγειώθηκε με γδούπο στο τραπέζι.

Ο John πήρε μια βαθιά ανάσα, έκανε μεταβολή κι ανέβηκε τις σκάλες. Η οσμή της πυρίτιδας είχε αρχίσει να απλώνεται στο σπίτι, ακολουθώντας τον παντού. Η κάννη δεν είχε προλάβει να κρυώσει, όταν ο σαρανταεξάχρονος σημάδεψε και πυροβόλησε την ηλικιωμένη μητέρα του πάνω από το αριστερό μάτι της. Θα περάσει τις επόμενες ώρες προσευχόμενος σιωπηλά, περιμένοντας τα δύο παιδιά του να επιστρέψουν από το σχολείο. Θα φτιάξει ένα σάντουιτς κι έπειτα θα πάρει το αυτοκίνητό του και θα πάει στην πόλη για να κλείσει τους οικογενειακούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Επέστρεψε σπίτι και περίμενε.

Πρώτη εμφανίστηκε η δεκαεξάχρονη Patricia. Η σφαίρα νέκρωσε τον εγκέφαλό της προτού καταλάβει πως βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο δεκατριάχρονος Frederick δολοφονήθηκε μερικά λεπτά αργότερα από τον πατέρα του με τον ίδιο τρόπο. Ο John θα δουλέψει μεθοδικά. Θα μεταφέρει τα πτώματα της Helen, της Patricia και του Frederick στη μεγάλη τραπεζαρία της έπαυλης και θα τα τοποθετήσει σε υπνόσακους, καλύπτοντας με υφάσματα τα κεφάλια τους. Μία κλεφτή ματιά στο ρολόι χειρός τον ειδοποίησε πως είχε έρθει η ώρα για μία τελευταία διαδρομή μέχρι το σχολείο του John Jr, ο οποίος σε λίγη ώρα θα έπαιζε βασικός στην ποδοσφαιρική ομάδα του λυκείου του. Ο John θα χειροκροτήσει εκστασιασμένος την προσπάθεια του γιου του κι έπειτα θα τον πάει σπίτι με το αμάξι. Το δεκαεξάχρονο αγόρι δεν μπορούσε να φανταστεί πως σε λίγα λεπτά ο πατέρας του θα τον σημάδευε στο στήθος με το περίστροφο Colt του παππού του. Ο John Jr, ωστόσο, αντιστάθηκε, παρά την αρχική του έκπληξη. Ο πατέρας του θα αναγκαστεί να αδειάσει τις σφαίρες του περιστρόφου πάνω του, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι τον σκότωσε κι έπειτα θα μεταφέρει το πτώμα του στην τραπεζαρία, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια -εκτός της Alma, το πτώμα της οποίας θα αφήσει στο δωμάτιό της.

Ο John θα περάσει το υπόλοιπο της μέρας κλεισμένος στη βιβλιοθήκη του και θα συντάξει μία πεντασέλιδη επιστολή, με παραλήπτη τον πάστορα της ενορίας, όπου θα εξηγήσει το κίνητρο της πράξης του. Θα αποκαλύψει ότι δύο εβδομάδες νωρίτερα έχασε τη δουλειά του στην τράπεζα, η οποία του επέτρεπε να παρέχει τα προς το ζην στην οικογένειά του. Θα περνούσε τις μέρες του πηγαίνοντας στον σταθμό του τρένου για να διαβάσει την εφημερίδα και τα βιβλία του, προσποιούμενος ότι πηγαίνει στη δουλειά. Η ανεργία ήταν, άλλωστε, ντροπή. Δεν μπορούσε να αποκαλύψει στη σύζυγό του πως είχε χάσει τη δουλειά του και δε θα μπορούσε πια να αποπληρώσει το δάνειο που είχαν πάρει για να αγοράσουν το σπίτι τους. Η οικογένεια ήταν καταδικασμένη στη φτώχεια. Ο John List πίστευε πως η φτώχεια θα είχε ως αποτέλεσμα να ξεστρατίσει η οικογένειά του από τον δρόμο του Θεού. Στην επιστολή του εξηγούσε πως οι καιροί στους οποίους ζούσαν ήταν αμαρτωλοί και πίστευε πως ήταν θέμα χρόνου η σύζυγος και τα παιδιά του να υποκύψουν στους πειρασμούς του Σατανά. Η κόρη του, μάλιστα, σκόπευε να γίνει ηθοποιός, ένα επάγγελμα που στα μάτια του πατέρα της φάνταζε ανήθικο. Οπότε, αναρωτήθηκε ο John, τι θα μπορούσε να κάνει για να σώσει τα αγαπημένα του πρόσωπα;

Η δολοφονία τους, εξήγησε, ήταν μονόδρομος για τη σωτηρία των ψυχών τους. Δε θα προλάβαιναν να αμαρτήσουν άλλο. Ο John ολοκλήρωσε την επιστολή και ανέβηκε στο δωμάτιό του για να κοιμηθεί. Το επόμενο πρωί θα στρωθεί στη δουλειά. Θα ακυρώσει τις συνδρομές σε εφημερίδες και θα διακόψει τη διανομή της αλληλογραφίας και του γάλατος. Έπειτα, θα ειδοποιήσει τα σχολεία των παιδιών του πως η οικογένεια θα πήγαινε για επίσκεψη σε συγγενείς στη North Carolina, ώστε η απουσία τους να μην προκαλέσει ανησυχία. Στη συνέχεια, θα συγκεντρώσει όλες τις οικογενειακές φωτογραφίες και θα κόψει το πρόσωπό του, ώστε να δυσκολέψει την αστυνομία, θα σβήσει το καλοριφέρ και προτού βγει απ’ την πόρτα, θα ανάψει τα φώτα και θα βάλει στη διαπασών το ραδιόφωνο να παίζει εκκλησιαστικούς ύμνους.

Ένα μήνα αργότερα, στις 7 Δεκεμβρίου, οι γείτονες θα ειδοποιήσουν την αστυνομία, παραξενεμένοι από την απουσία ζωής στο σπίτι, παρά τις φωταμψίες στο εσωτερικό του. Οι ήχοι του εκκλησιαστικού οργάνου θα υποδεχτούν τους αστυφύλακες που θα μπουν στην έπαυλη και θα ανακαλύψουν τα πέντε πτώματα και την επιστολή που άφησε πίσω του ο John List. Σύντομα θα εντοπίσουν και το αυτοκίνητό του, στο πάρκινγκ του Αεροδρομίου Kennedy της Νέας Υόρκης. Σίγουροι πως ο List είχε διαφύγει στο εξωτερικό, θα βάλουν την έρευνα στο συρτάρι. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως ο John List είχε πάρει το λεωφορείο για το Denver, όπου θα έβρισκε δουλειά ως μάγειρας σε ξενοδοχείο, υιοθετώντας το ονοματεπώνυμο Robert Clark. Σύντομα θα πιάσει δουλειά ως λογιστής σε μία μεγάλη εταιρεία. Στο Denver θα γνωρίσει μία χήρα, τη Delores Miller, την οποία θα παντρευτεί και μαζί θα μετακομίσουν στο Richmond της Virginia. Τα χρόνια θα περάσουν και ο John ζει δίχως φόβο πως μία μέρα η πραγματική του ταυτότητα θα αποκαλυφθεί.

Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, το 1989, η αστυνομία θα αναθέσει στον ιατροδικαστικό γλύπτη Frank Bender τη δημιουργία μίας προτομής του John List όπως θα ήταν σήμερα, με την προοπτική να την εμφανίσουν σε μία από τις πιο δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές στη χώρα, το America’s Most Wanted. Ο Bender συμβουλεύτηκε έναν ψυχολόγο προκειμένου να χτίσει το προφίλ του John List και σιγά σιγά άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του η εικόνα του εξηντατετράχρονου -πια- άντρα. Στις 22 Μαΐου 1989, 22 εκατομμύρια Αμερικανοί είδαν την προτομή που είχε δημιουργήσει ο Bender και μία γυναίκα θα αναγνωρίσει σε αυτήν τον γείτονά της, Robert Clark. Λίγες μέρες αργότερα, την 1η Ιουνίου, η αστυνομία θα τον συλλάβει.

Στη δίκη που ακολούθησε, σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ο List θα εξηγήσει στους ενόρκους τους λόγους για τους οποίους δολοφόνησε την οικογένειά του. Η υπεράσπιση θα ισχυριστεί πως ο John List τραυματίστηκε ψυχικά, έχοντας πολεμήσει στον Δεύτερο Παγκόσμιο, αλλά και στην Κορέα, ενώ η ψυχική του υγεία επιβαρύνθηκε εξαιτίας του αλκοολισμού της Helen και την επερχόμενη χρεοκοπία της οικογένειας. Φυσικά, ο κατήγορος αντέκρουσε τους ισχυρισμούς, λέγοντας πως καμία κρίση μέσης ηλικίας δεν δικαιολογεί τη δολοφονία πέντε ανθρώπων. Στις 12 Απριλίου 1990 ο John List θα καταδικαστεί σε πέντε φορές ισόβια και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή, προτού πεθάνει από πνευμονία το 2008 σε ηλικία ογδόντα δύο ετών. Έξι χρόνια νωρίτερα είχε προλάβει να εκφράσει κάποια μετάνοια για τις πράξεις του σε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Connie Chung, ωστόσο σε ερώτησή της γιατί δεν αυτοκτόνησε αντί να διαφύγει, ο John List είπε: «επειδή η αυτοκτονία θα με εμπόδιζε να πάω στον παράδεισο, όπου ελπίζω πως θα ξαναβρώ την οικογένειά μου».

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

True Crime | Ο δολοφόνος που ήρθε αντιμέτωπος με τους συγγενείς των θυμάτων του