Βαγγέλης Γιαννίσης
Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.
Υπόθεση #22 – Ο μαρτυρικός θάνατος της Junko Furuta
Tokyo, Νοέμβριος 1988
Δύο έφηβα αγόρια καβαλούν τα μοτοποδήλατά τους στους δρόμους του Misato, στο Tokyo. Παρατηρούν τους περαστικούς με ενδιαφέρον, προσπαθώντας να εντοπίσουν εύκολα θύματα. Η δεκαεφτάχρονη Junko Furuta θα βρεθεί στον δρόμο τους. Δε θα τους δώσει σημασία. Δε θα τους παρατηρήσει. Έχει μόλις σχολάσει απ’ τη δουλειά της και βιάζεται να γυρίσει σπίτι, για να παρακολουθήσει την αγαπημένη της σειρά. Δε γνωρίζει πως ο ένας από τους δύο εφήβους είναι ο Hiroshi Miyano.
Ο Miyano κάποτε πήγαινε στο ίδιο σχολείο μαζί της και της είχε αποκαλύψει πως ήταν ερωτευμένος μαζί της, ζητώντας της να γίνει το κορίτσι του, εκείνη ωστόσο είχε αρνηθεί. Ο Miyano είναι ένα χρόνο μεγαλύτερός της. Γεννήθηκε σε μία ευκατάστατη αλλά προβληματική οικογένεια και σύντομα άρχισε να δημιουργεί προβλήματα, παρενοχλώντας τους μικρότερους συμμαθητές του στο σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε στο λύκειο, προκειμένου να γίνει μέλος σε μία συμμορία μηχανόβιων, την οποία εγκατέλειψε κι αυτή, για να πιάσει δουλειά ως πλακάς. Απογοητευμένος από τα ελάχιστα χρήματα που έβγαζε, άρχισε να πουλά μαϊμού επώνυμα ρούχα και ρολόγια για λογαριασμό της Γιακούζα. Το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου, ο Miyano με τον φίλο του, Nobuharu Minato, είχαν βγει στους δρόμους με σκοπό να ληστέψουν ή να βιάσουν κάποια κοπέλα.
Ο Miyano βλέπει τη Junko και πιθανότατα μέσα του γεννιέται η επιθυμία να πάρει εκδίκηση για την απόρριψή της. Θα διατάξει τον Minato να την κλωτσήσει. Εκείνος θα υπακούσει κι αμέσως θα εξαφανιστεί. Ο Miyano πλησιάζει τη Junko. «Τον είδα τον τρελό που σε έριξε, ξέρεις κι εμένα με είχε απειλήσει κάποτε με μαχαίρι. Νομίζω πως βρίσκεσαι σε κίνδυνο, άσε με να σε πάω μέχρι το σπίτι σου».
Ο Miyano θα την οδηγήσει σε μία αποθήκη, όπου θα τη βιάσει, απειλώντας την πως θα τη σκοτώσει αν τολμήσει και φωνάξει. Η Junko, σοκαρισμένη, θα τον ακολουθήσει σε ένα ξενοδοχείο, όπου ο Miyano θα τη βιάσει ξανά. Στο δωμάτιο θα εμφανιστούν σύντομα ο Minato, ο Jo Ogura και ο Yasushi Watanabe. Έπειτα από σύντομη συζήτηση, αποφάσισαν να τη μεταφέρουν στο σπίτι του Minato και να την κρατήσουν αιχμάλωτη. Την απείλησαν, μάλιστα, πως γνώριζαν πού ζούσε κι ότι αν προσπαθούσε να δραπετεύσει, οι φίλοι τους απ’ τη Γιακούζα θα δολοφονούσαν την οικογένειά της.
Ο Minato ζούσε στο Adachi, μία συνοικία στο Tokyo, μαζί με τον αδερφό του και τους γονείς του, οι οποίοι έλειπαν συχνά από το σπίτι, το οποίο η συμμορία χρησιμοποιούσε ως σημείο συνάντησης. Η Junko θα μεταφερθεί στο σπίτι, δίχως να γνωρίζει ότι μόλις ξεκινούσε ένα μαρτύριο άνευ προηγουμένου, το οποίο θα διαρκούσε 44 ολόκληρες μέρες. Δε γνώριζε τους δράστες και δεν μπορούσε να φανταστεί τι ζητούσαν από εκείνη. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τη βίαζαν και θα τη βασάνιζαν σκληρά επειδή μπορούσαν κι επειδή ήθελαν. Σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης, τα τέσσερα αγόρια βίασαν την κοπέλα περισσότερες από 400 φορές, ενώ προσκάλεσαν μεγάλο αριθμό φίλων τους κι εγκληματιών της Γιακούζα να βιάσουν ομαδικά και να βασανίσουν την κοπέλα.
Τα βασανιστήρια δεν περιορίστηκαν στα χτυπήματα. Οι τέσσερις εγκληματίες τη χτυπούσαν με βαράκια. Έκαιγαν το σώμα της με τσιγάρα. Άναβαν πυροτεχνήματα και τα άφηναν να εκραγούν στο στόμα, τα αυτιά και τον πρωκτό της. Εισήγαγαν καυτούς λαμπτήρες στον κόλπο της. Έκοψαν μία από τις θηλές της με τανάλια. Της έδιναν να φάει κατσαρίδες και την ανάγκαζαν να πιει τα ούρα της αντί για νερό. Τη χτυπούσαν με μπαστούνια του γκολφ, ενώ εκείνη κρεμόταν από το ταβάνι. Όταν η Junko προσπάθησε να δραπετεύσει, έλουσαν τα πόδια της με υγρό αναπτήρα και της έβαλαν φωτιά.
Οι γονείς του Minato αρχικά πίστευαν πως η Junko ήταν κοπέλα του γιου τους, ωστόσο σύντομα κατάλαβαν την αλήθεια. Παρόλα αυτά, δεν έκαναν τίποτα, καθώς φοβόντουσαν αντίποινα τόσο από τον Miyano, όσο και από τον ίδιο τους τον γιο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον αδερφό του Miyano. Οι γονείς της Junko, από την άλλη, δεν μπορούσαν να διανοηθούν τι ζούσε η κόρη τους. Η συμμορία είχε αναγκάσει την κοπέλα να τηλεφωνήσει στους γονείς της, οι οποίοι στις 27 Νοεμβρίου είχαν ειδοποιήσει την αστυνομία για την εξαφάνισή της, προκειμένου να τους πει ότι το είχε σκάσει κι ότι δε χρειαζόταν να την αναζητούν. Δύο αστυνομικοί εμφανίστηκαν στο σπίτι των Minato, έπειτα από κλήση ενός από τους φίλους των αγοριών, ωστόσο δεν ερεύνησαν, όταν οι γονείς του νεαρού τους είπαν ότι δεν υπάρχει καμία κοπέλα στο σπίτι.
Η Junko εξαιτίας των τραυμάτων, του υποσιτισμού και της αφυδάτωσης, δεν μπορούσε να περπατήσει. Εγκαύματα κάλυπταν μεγάλο μέρος του σώματός της και είχαν μολυνθεί, με αποτέλεσμα να αναβλύζουν πύον. Καθώς δεν μπορούσαν πια να τη βιάσουν, επειδή τους αηδίαζε, τα τέσσερα αγόρια απήγαγαν και βίασαν μία δεκαεννιάχρονη κοπέλα που έμοιαζε στη Junko, στις 27 Δεκεμβρίου. Λίγες μέρες αργότερα, ενώ όλη η χώρα θα γιορτάσει τον ερχομό της νέας χρονιάς, η Junko βρίσκεται μόνη, φυλακισμένη σε ένα δωμάτιο, υποφέροντας από τα τραύματά της, νιώθοντας ξεχασμένη από τους πάντες. Μόνη της επιθυμία είναι να πεθάνει.
Στις 4 Ιανουαρίου 1989, αφού έχασαν από τη Junko σε μία παρτίδα ματζόνγκ, συνέτριψαν το κορμί της με βαράκια, άρχισαν να την κλωτσούν και κάλυψαν το πρόσωπο και τα μάτια της με καυτό κερί. Το σώμα της Junko άρχισε να συσπάται. Οι συμμορίτες, πιστεύοντας πως η κοπέλα προσποιείται πως έπαθε κρίση για να τους ξεγελάσει και να δραπετεύσει, την έλουσαν με βενζίνη και της έβαλαν φωτιά. Όταν έσβησε, την έδεσαν χειροπόδαρα και πήγαν να κάνουν σάουνα. Μέχρι να επιστρέψουν, η Junko, η οποία πολλές φορές στη διάρκεια των 44 ημερών του μαρτυρίου της είχε ζητήσει να τη σκοτώσουν, ήταν πια νεκρή. Οι τέσσερις τύλιξαν το σώμα της σε μία κουβέρτα, το έβαλαν σε ένα μεταλλικό βαρέλι, το γέμισαν με τσιμέντο και το άφησαν σε ένα οικόπεδο στο Koto.
Στις 23 Ιανουαρίου, οι Miyano και Ogura θα συλληφθούν για τον βιασμό της κοπέλας που είχαν απαγάγει τον περασμένο Δεκέμβρη. Στη διάρκεια της ανάκρισης θα ομολογήσουν την απαγωγή, τους βιασμούς και τη δολοφονία της Junko Furuta.
Εξαιτίας της απάνθρωπης φύσης του εγκλήματος, μία εφημερίδα δημοσίευσε τα ονόματα των τεσσάρων ανηλίκων, παρόλο που οι ταυτότητές τους προστατεύονταν από τον νόμο. Στις 12 Ιουλίου 1991, το ανώτατο δικαστήριο του Τόκιο επικύρωσε τις ποινές τους:
Ο Hiroshi Miyano καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση. Η οικογένειά του πλήρωσε 50 εκατομμύρια γεν στους γονείς της Junko -σε περιπτώσεις δολοφονίας, στην Ιαπωνία είθισται η οικογένεια του δράστη να αποζημιώνει αυτή του θύματος. Ο Miyano αποφυλακίστηκε το 2009. Το 2013 συνελήφθη ξανά για απάτη, ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος εξαιτίας έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.
Ο Jo Ogura, ο οποίος αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Jo Kamisaku, καταδικάστηκε σε 5 με 10 χρόνια κάθειρξη. Η οικογένεια της Junko αρνήθηκε να δεχτεί τα χρήματα των γονιών του Kamisaku, ενώ εικάζεται πως ο τάφος της δολοφονημένης κοπέλας βανδαλίστηκε από τη μητέρα του Kamisaku, επειδή η Junko κατά τα λεγόμενά της, κατέστρεψε τη ζωή του γιου της. Αποφυλακίστηκε το 1999. Το 2004 συνελήφθη για την απαγωγή και τον ξυλοδαρμό ενός εικοσιεφτάχρονου άντρα. Καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Ο Nobuharu Minato καταδικάστηκε σε 5 με 9 χρόνια κι έπειτα από την αποφυλάκισή του παντρεύτηκε μία γυναίκα από τη Ρουμανία. Ο Yasushi Watanabe καταδικάστηκε σε 5 με 7 χρόνια κάθειρξη και σήμερα μένει με τη μητέρα του. Ούτε οι γονείς, ούτε ο αδερφός του Minato καταδικάστηκαν για τη συμμετοχή τους στη φυλάκιση και δολοφονία της Junko. Το σπίτι στο οποίο πέρασε τις 44 τελευταίες βασανιστικές μέρες της ζωής της κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε ένα νέο, με διαφορετικούς ιδιοκτήτες.
Στην κηδεία της Junko, το αφεντικό της έδωσε στους γονείς της τη στολή που θα φόραγε τον Απρίλιο, αφού τελείωνε το σχολείο και θα μπορούσε να εργαστεί με πλήρη απασχόληση. Η στολή τοποθετήθηκε πάνω στο φέρετρό της. Τριάντα χρόνια μετά τη δολοφονία της Junko Furuta, οι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
True Crime | Οι δύο δολοφονημένοι που εκτέθηκαν σε διάφανα, αεροστεγή φέρετρα
