Μικροπράγματα
Από την Ελένη Μ.
Δεν ξέρω τι μου θύμισε τις γάτες του Αι-Νικόλα του Σεφέρη, ίσως ο τίτλος που ήθελα να δώσω σε αυτό το κείμενο, αλλά σαν κι εκείνες χάνονται και οι δικές μας γάτες από δηλητήριο. Όχι των φιδιών. Οι άνθρωποι είναι κάποιες φορές πιο αποτελεσματικοί από τα φίδια.
Κάθε μέρα σχεδόν μετράμε και μια απουσία. Στις γάτες του σπιτιού και στα φτωχά αδεσποτάκια που φροντίζουμε όσο μπορούμε.
Κι αυτές που ζουν…. άλλες μονόφθαλμες, άλλες με κομμένες ουρές και κουρελιασμένες γούνες … φανερώνουν το μεγαλείο του ανθρώπου και τα έργα του.
Η μητέρα μου είχε κι αυτή μία γάτα. Δεσποζόμενη. Στειρωμένη, εμβολιασμένη, γάτα του σπιτιού.
Έβγαινε πού και πού για μια βόλτα. Αυτοκίνητα πολλά δεν περνούν από την περιοχή. Κίνδυνοι έξω δεν υπάρχουν.
Νομίζαμε.
Μέχρι τη μέρα που δεν ξαναφάνηκε. Την ψάξαμε, τη φωνάξαμε, την κλάψαμε στο τέλος δίχως να τη βρούμε.
Δεν ξέρουμε πώς, δεν ξέρουμε τι. Μόνο την κακία και την απανθρωπιά αναλογιζόμαστε.
Το δηλητήριο των ανθρώπων.
Γιατί δεν είναι μόνο το μίσος για τα ζώα. Είναι και απανθρωπιά.
Όταν στερείς από μια 85χρονη τη μόνη συντροφιά της. Αυτήν που την κράτησε ζωντανή τους δύσκολους μήνες της καραντίνας, όταν κανείς δεν επιτρεπόταν να την επισκεφτεί και η μόνη της παρέα ήταν αυτό το μικρό ζωάκι.
Είμαστε μια μικρή γειτονιά. Τα σπίτια μονοκατοικίες. Τα πιο πολλά παλιά. Κι ανάμεσα ερείπια.
Ιδανικός τόπος (φαινομενικά), να έχεις μια γάτα, ένα ζωάκι ή για να βρουν ένα καταφύγιο τα αδέσποτα.
Ιδανικός τόπος για να τα δολοφονείς.
Δεν ξέρω τι θα έπρεπε να κάνουν οι Δήμοι ή η Πολιτεία. Αλλά δεν μπορούν να μένουν εσαεί ατιμώρητοι οι δολοφόνοι. Είναι φανερό πως η ανακοίνωση βαριών προστίμων και ποινών δεν επαρκεί.
Στο ποίημα οι γάτες εξολόθρευσαν τα φίδια πριν αυτές χαθούν. Στην πραγματική ζωή τα φίδια μοιάζουν να είναι αθάνατα, όπως το κακό.
Ο Φιντέλ, λίγο πριν εξαφανιστεί για πάντα.
Η Ήρα, η γατούλα της μητέρας μου, χάθηκε τον Μάρτη
Ο Τόνι, ένα ηλικιωμένο αδεσποτάκι, που ερχόταν κάθε μεσημέρι για φαγητό. Χάθηκε γύρω στον Γενάρη.
Αδεσποτάκια και τα δύο. Το κανελί δεξιά έχει μέρες να φανεί.
Φετινά νεογέννητα. Δεν ξέρουμε αν θα τα αφήσουνε να ζήσουνε. Τα περσινά που τα μεγαλώναμε με περισσή φροντίδα, τα δηλητηρίασαν στους τρεις μήνες.
Δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι όλα. Δεν είναι δουλειά μας να βγάζουμε τα αδέσποτα φωτογραφίες για να τα κάνουμε ημερολόγιο για τους τουρίστες.
Αν κάπου αποσκοπεί αυτό το κείμενο είναι να σταματήσει η δολοφονία τους.
Έχω πονέσει κι εγώ έτσι,ζώντας στην επαρχία,περίχωρα Επανομης, συγκεκριμένα στον οικισμό Λεύκες στον Παλιουρα Επανομής. Moνο καταγγελίες και μηνύσεις κατά αγνώστων,όταν δεν ξέρουμε ποιος.Μονο πίεση στα αστυνομικά τμήματα να μην αδιαφορούν.Αλλα αν ξέρουμε ,πρέπει να πάνε φυλακή, έχει αλλάξει ο νόμος κ στα χωριά δεν γίνεται να μένουν ακόμα στον μεσαίωνα. Οι ένοχοι τουλάχιστον όσον αφορά στην τσέπη τους, πληρώνουν. Είδα τον σεφ Λευτέρη Λαζάρου προχτές στα Πλάνα με Ουρά ,δεν είπε για το χωριό “που δεν είχε γάτες” στο οποίο έκανε αγροτικό η γυναίκα του,ακόμα κι όταν τον ρώτησε η Τασούλα Επτακοιλη.Δεν ήθελε να τους εκθέσει αν και σκοτωνόταν… Διαβάστε περισσότερα »
Δύο σκέλη υπάρχουν σε κάθε έγκλημα. Η πρόληψη και η καταστολή. Με το σκέλος της καταστολής δεν θα ασχοληθώ καθώς ο νομοθέτης πλέον έχει κάνει κακούργημα το να χτυπήσεις, πόσο δε μάλλον να θανατώσεις, γατάκι (για μένα αυτό είναι θεοπάλαβο αλλά αυτό ισχύει σήμερα). Εναπόκειται στην καλή λειτουργία των μηχανισμών του δημοσίου η ανεύρεση και καταδίκη των δραστών. Αναφορικά με την πρόληψη η καλλιέργεια του ατόμου νομίζω ότι είναι η μόνη λύση. Ο καθένας από εμάς έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Και θα πω κάτι φαινομενικά άσχετο. Θοδωράκης και Χατζιδάκις, στο μυαλό μου,… Διαβάστε περισσότερα »