Γιώτα Κωνσταντινίδου
*για το θεαθήναι
Η Λίζα φοράει κατακόκκινο κραγιόν, κερατάκια ταράνδου στο κεφάλι και με κάθε παραγγελία προσφέρει και ένα μελομακάρονο. Δουλεύει προπαραμονή, παραμονή και ανήμερα. Σ’ αυτές τις δουλειές δεν υπάρχουν αργίες. Της ψιθυρίζω αν ένιωσε ότι έφθασαν τα Χριστούγεννα και μου λέει με χαμόγελο «μόνο για το θεαθήναι».
*η κυρά-Αρετή
Η κυρά-Αρετή γνωρίζει όλο τον κόσμο της πόλης. Έχει ένα από τα πιο παλιά μαγαζιά στον χώρο των κοσμημάτων. Δεν θυμάται ποτέ τον εαυτό της να μη δουλεύει, να μην είναι περιποιημένη, να μην οργανώνει ορειβασίες με την παλιοπαρέα από Πανόραμα, να μη βολτάρει τις Κυριακές με το σύζυγο στην παραλία. Πάντα κάθεται στην πόρτα του μαγαζιού και πιάνει συζητήσεις με τους άλλους καταστηματάρχες. Αν πεις σε κάποιον ότι αυτό που φοράς είναι από την κυρά-Αρετή δεν χρειάζεται να δώσεις περαιτέρω εξηγήσεις για το πού βρίσκεται γιατί ήδη γνωρίζουν. Σου εξηγεί τη φιλοσοφία κάθε κοσμήματος, το φέρνει κοντά στο δέρμα σου, σου μιλάει για την ιστορία του. Πάντα υπάρχει μια ιστορία πίσω από οτιδήποτε στο μαγαζί της. Τώρα, θα τη δεις μαγκωμένη, άβαφη και ταλαιπωρημένη, να σου μιλάει για το μεγάλο έρωτα της ζωής της που έφυγε τόσο ξαφνικά, τον άντρα της.
*καρτ-ποστάλ
Στις 20 Δεκέμβρη είχε τα γενέθλιά του. Όχι ότι τον ένοιαζε και ιδιαίτερα, σ’ αυτού του είδους τα γλυκανάλατα είχε μια απέχθεια. Εκείνη το θυμόταν καιρό πριν. Ήθελε να του ευχηθεί γιατί ήταν σημαντικό. Να εύχεσαι στον άλλο ζωή, χρόνο, στιγμές. Να του λες κάτι που δεν θα έλεγες σε κανέναν άλλο. Οι σχέσεις τους όμως, ήταν από καιρό αγεφύρωτες. Κάτι βρισιές ανά διαστήματα, κόντρες χωρίς λόγο και απόσταση σε όλα και για όλα. Του έστειλε μια κάρτα από την πόλη της, εκείνη που αυτός αποκαλούσε περιπαιχτικά «χωριό» και του έγραψε δυο λόγια, μισά αστεία για να κρύψει την αμηχανία και το άγχος και μισά σοβαρά. Σκεφτόταν ότι λόγω ΕΛΤΑ δεν θα φτάσει και ποτέ οπότε γλιτώνει τη ντροπή ή αν φθάσει ποτέ στα χέρια του εκείνος θα αρνηθεί να τη διαβάσει. Την ημέρα των γενεθλίων του, αναβόσβησε ένα κοφτό μήνυμα στο κινητό της «σ’ευχαριστώ». Εκείνη δεν το άνοιξε ποτέ.
*gym stories και προσφορά
Οι κυρίες του Body Sculpt, οι φανατικές, δηλαδή, του γυμναστηρίου, αυτές που βγάζουν 2 και 3 προγράμματα σερί ενώ εσύ στο 1 ξεφυσάς και αναρωτιέσαι πώς θα φτάσεις σπίτι χωρίς να σωριαστείς, κάθε φορά που τελείωνε το πρόγραμμα εδώ και ένα μήνα, υπενθύμιζαν, «μαζεύουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για το Βρεφοκομείο του Αγίου Στυλιανού», ας φέρει ό, τι μπορεί ο καθένας. Την Παρασκευή μαζεύτηκαν τόσα πράγματα, ρούχα, παιχνίδια, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που έκαναν τις κυρίες πρώτη φορά να λυγίσουν.
