Γιώτα Κωνσταντινίδου
Στην πρώτη συνεδρία μας με τη Νάσια Ευθυμιοπούλου μετά από διάφορα ερωτήματα καταλήξαμε στο «το να είσαι καλά είναι κάτι που μαθαίνεται».
Αυτή τη φορά εξασκούμαστε στις αλλαγές, επικείμενες, σταδιακές, ραγδαίες αλλά απόλυτα απαραίτητες στο δρόμο μιας καθημερινής ευημερίας και ενός σωτήριου well-being.
Aθήνα, Σεπτέμβριος 2019
2η συνεδρία
– Οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη. Τελικά, χρειάζεται χρόνος για να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας σε επικείμενες αλλαγές;
Δεν θα έλεγα πως είναι τόσο θέμα χρόνου αλλά θέμα επίγνωσης και απόφασης του τι ακριβώς θέλω να αλλάξω. Να αποφασίσω τι θέλω να κάνω, τι άνθρωπος θέλω να είμαι, τι θέλω να καταφέρω για να νιώσω ευτυχισμένος.
– Τι φοβόμαστε στη λέξη «αλλαγή»; Τι κουβαλάει και τι μπορεί να είναι στην ουσία;
Ένα απ’ τα μεγαλύτερα θαύματα της κλινικής παρατήρησης, είναι πόσο μεγάλη δυσφορία μπορούμε να ανεχθούμε οι άνθρωποι πριν αναγνωρίσουμε την ανάγκη για αλλαγή. Φοβόμαστε την αλλαγή γιατί δεν μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα. Δεν θέλουμε να βγούμε από μια έξοδο χωρίς να ξέρουμε πού ακριβώς θα μας οδηγήσει, ακόμα και αν βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης γιατί ο εγκέφαλός μας προτιμά ένα προβλέψιμο αρνητικό αποτέλεσμα αντί ενός αβέβαιου. Η ασφάλεια της συνήθειας αρκετές φορές δεν μας αφήνει να δούμε πως ένας κύκλος έχει κλείσει και κάθε φορά που θα προσπαθούμε να αναπτυχθούμε ή να πάμε εκεί που ονειρευόμαστε ο φόβος της αλλαγής θα εμφανίζεται μπροστά μας μαζί με το φόβο της απόρριψης και της αποτυχίας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως το μυαλό μας είναι ευέλικτο και προσαρμοστικό, μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να ευδοκιμεί στην αλλαγή. Οι εσωτερικές “διατάσεις” που θα κάνουμε θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε “ευλυγισία” και “ελαστικότητα”. Είναι όπως στη γυμναστική που αυτό επιτυγχάνεται όταν διατείνουμε σωστά τους μύες μας. Μπορεί να είναι το πιο βαρετό κομμάτι, αλλά, όλοι γνωρίζουμε πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το αμελούμε.
– Οι άνθρωποι, πολλές φορές, ψάχνουμε διεξόδους μιας καλύτερα βιώσιμης ζωής. Τι είναι το well being;
Το well-being, η ευημερία, αφορά την ποιότητα της ζωής μας και πώς βλέπουμε τι είναι εφικτό για εμάς στο μέλλον. Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων από το πόσο καλά τα πάμε στη δουλειά μας, την προσωπική, την οικογενειακή και κοινωνική μας ζωή μέχρι το πόσο ανθεκτικοί είμαστε στις προκλήσεις που μας παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι ακμάζουμε όταν δίνουμε κάποιο νόημα στην καθημερινότητά μας, όταν είμαστε σε θέση να χτίζουμε υγιείς σχέσεις, όταν εμπλεκόμαστε και συνδεόμαστε σε κοινότητες και προσφέρουμε αλλά και όταν δεχόμαστε. Όταν μπορούμε να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη όχι μόνο γι’αυτά που μας συμβαίνουν αλλά και γι’αυτά που τελικά δεν μας συνέβησαν. Ο κόσμος μας αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και κρίσεις και η αντιμετώπισή τους απαιτεί δημιουργικότητα, ενσυναίσθηση, ανθεκτικότητα τα οποία όλα αυτά προϋποθέτουν τη φροντίδα της ψυχολογικής μας ζωής, το well being μας.
– O Σεπτέμβρης πολλές φορές θυμίζει Παραμονή Πρωτοχρονιάς με λίστες από στόχους και νέα ξεκινήματα; Γιατί;
Τον ένατο μήνα του χρόνου φαίνεται να τον βιώνουμε ως πολλά υποσχόμενο μήνα ίσως επειδή απ’το σχολείο είχαμε μάθει πως ο Σεπτέμβριος σήμαινε την αρχή του νέου έτους. Η αίσθηση πως ξεκινάει κάτι απ’την αρχή μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε μεγαλύτερη προθυμία για αλλαγές, να είμαστε πιο παραγωγικοί και κυρίως είμαστε ξεκούραστοι. Πιστεύω πως παίζει ρόλο και το γεγονός ότι δεν διαβάζουμε συνέχεια άρθρα για τους στόχους της νέας χρονιάς και δεν υπάρχει κάποια κοινωνική πίεση ή εσωτερική απαίτηση για αλλαγή ή νέα ξεκινήματα.
– Η μέθοδος, «ένα βήμα τη φορά», «αργά και σταθερά» ή «ριζική αλλαγή» αποδίδει;
Για να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας ή για να επιτύχουμε ένα στόχο θα χρειαστεί να αναπτύξουμε ή να μάθουμε καινούργιες δεξιότητες κυρίως όμως θα χρειαστεί να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που νοηματοδοτούμε τα γεγονότα, ακόμα και τις εικόνες που φτιάχνουμε για εμάς και τους άλλους στο μυαλό μας. Αυτό, με μεγάλη βεβαιότητα σας λέω πως μπορεί να γίνει με σκόπιμη εστίαση, συντονισμένη προσπάθεια, πειθαρχία και κυρίως θέληση για αλλαγή. Αρκετές φορές στόχοι που έχουμε ή αλλαγές που θέλουμε να κάνουμε μας προκαλούν δέος και αυτό γιατί σπάνια αντιλαμβανόμαστε πως ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό που θέλουμε είναι να το διαχωρίσουμε σε μικρότερες διεργασίες οι οποίες θα επιτευχθούν σταδιακά. Με μικρά, σταθερά βήματα δύσκολα αποτυγχάνουμε. Οι μικρές αλλαγές προς μια σαφή κατεύθυνση θα μας οδηγήσουν στον προορισμό μας με ασφάλεια.
– Την προηγούμενη φορά κλείσαμε τη συζήτησή μας με το «το να είσαι καλά είναι κάτι που μαθαίνεται».
Αυτή τη φορά; Με τη φράση του David Whyte “Το μόνο μέρος απ’ όπου μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα, είναι από εκεί που βρισκόμαστε”.
*Η Νάσια Ευθυμιοπούλου είναι Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια και πιστοποιημένη σύμβουλος Gestalt σε οργανισμούς και επιχειρήσεις.
Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:
Το να είσαι καλά είναι κάτι που μαθαίνεται | Μια ψυχοθεραπεύτρια απαντά στις απορίες μας
