True Crime | Ο άντρας που σκότωσε πάνω από 20 ανθρώπους (κι η τελευταία του ευχή ήταν να σκοτώσει και άλλους)

Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.

Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.

Υπόθεση #9 – Carl Panzram

Leavenworth, Kansas, Σεπτέμβριος 1930

Είμαι 36 χρόνων κι έχω υπάρξει εγκληματίας σε όλη μου τη ζωή. Έχω καταδικαστεί 11 φορές για κακουργήματα. Έχω περάσει 20 χρόνια της ζωής μου σε φυλακές, αναμορφωτήρια και κρατητήρια. Ξέρω γιατί είμαι εγκληματίας. Άλλοι ίσως έχουν διαφορετικές θεωρίες για τη ζωή μου, αλλά εγώ δεν έχω. Ξέρω τι συνέβη. Είμαι καθ’ έξιν εγκληματίας. Έχω παραβιάσει κάθε κανόνα που δημιούργησαν ο Θεός κι οι άνθρωποι. Κι αν είχαν δημιουργήσει περισσότερους, μετά χαράς θα τους παραβίαζα κι αυτούς. Μόνο και μόνο που έχω κάνει αυτές τις πράξεις, είναι αρκετό για τον μέσο άνθρωπο. Πολλοί λίγοι θα αναρωτηθούν γιατί είμαι αυτό που είμαι και γιατί κάνω όσα κάνω. Πιστεύουν απλά ότι είναι απαραίτητο να με πιάσουν, να με καταδικάσουν, να με στείλουν φυλακή για μερικά χρόνια, να μου κάνουν τη ζωή μαρτύριο ενώ βρίσκομαι στη φυλακή κι έπειτα να με αφήσουν ξανά ελεύθερο. Αυτό είναι το σύστημα που ακολουθεί η χώρα. Όλοι μπορούν να δουν τις συνέπειες. Δημιουργείται περισσότερη εγκληματικότητα. Λυπάμαι αυτούς που ειλικρινά θέλουν να καταστείλουν το έγκλημα, γιατί παρόλες τις προσπάθειές τους καταφέρνουν τόσα λίγα. Εξαπατώνται από την ίδια τους την άγνοια, την κοροϊδία και την απληστία όσων πλουτίζουν από το έγκλημα.

Ένας από τους πιο διαβόητους κατά συρροή εγκληματίες, ο Carl Panzram, άφησε το σημάδι του στον κόσμο, όχι μόνο μέσω των πράξεών του, οι οποίες προκαλούν τρόμο στο άκουσμά τους, αλλά και μέσω των γραπτών του, στα οποία με ευγλωττία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε σε πνεύμα μίσους κι εκδίκησης, κατά τα λεγόμενά του.

Γεννήθηκε σε ένα αγροτόσπιτο της Minnesota από Πρώσους γονείς και ήδη από την παιδική του ηλικία άρχισε να έχει μπλεξίματα με τις αρχές. Σε ηλικία δώδεκα ετών εστάλη σε ένα αναμορφωτήριο, καταδικασμένος για μικροκλοπές και σύντομα άρχισε να ουρεί και να εκσπερματίζει στα ποτά που σέρβιρε στους δεσμοφύλακες του αναμορφωτηρίου. Οι δεσμοφύλακες βασάνιζαν τον νεαρό Carl, δένοντάς τον γυμνό σε έναν πάσσαλο κι ασκώντας πάνω του βία. Εκείνος, θα πάρει την εκδίκησή του καίγοντας την αποθήκη του ιδρύματος.

Αφού πέρασα δυο χρόνια στο αναμορφωτήριο, η επιτροπή έκρινε πως ήμουν ένα καλό, ηθικό αγόρι, αγνό σαν κρίνος, προς δικαίωση όσων με έστειλαν εκεί για να σωφρονιστώ. Ναι, σωφρονίστηκα μια χαρά. Όταν βγήκα, ήξερα τα πάντα για τον Χριστό και τη Βίβλο, ήξερα πως όλα ήταν ένα μάτσο μπούρδες. Και δεν ήταν οι μόνες γνώσεις που απέκτησα. Οι χριστιανοί με έμαθαν πώς να είμαι υποκριτής, αλλά και πώς να κλέβω, να λέω ψέματα, να μισώ, να καίω και να σκοτώνω. Έμαθα ότι το πέος ενός αγοριού δεν είναι μόνο για κατούρημα και ότι ένας πρωκτός δεν χρησιμοποιείται μονάχα για αφόδευση. Ναι, είχα μάθει πολλά από τους δασκάλους μου, οι οποίοι έκαναν ό,τι ήθελαν πάνω μου, με τις ευλογίες της κοινωνίας γενικότερα και της πολιτείας της Minnesota ειδικότερα. Εξαιτίας όσων πέρασα κι όσων έμαθα, ήξερα πώς ήθελα να ζήσω τη ζωή μου. Αποφάσισα να ληστεύω, να καίω, να καταστρέφω και να σκοτώνω όπου περνούσα, όποιον συναντούσα στο δρόμο μου, για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Έπειτα από την αποφυλάκισή του, ο Panzram επέστρεψε σπίτι του, ωστόσο σύντομα το έσκασε. Ταξιδεύοντας λαθραία με το τρένο, έπεσε θύμα τεσσάρων αστέγων, οι οποίοι τον βίασαν.

Φώναζα, τους ικέτευα να δείξουν έλεος, αλλά τίποτα δεν κατάφερε να τους σταματήσει. Βγήκα από το βαγόνι πιο λυπημένος, πιο βασανισμένος, αλλά και πιο σοφός.

Αυτές οι δύο εμπειρίες με έμαθαν διάφορα πράγματα. Πράγματα που δε θα ξεχάσω. Δεν ήθελα να τα μάθω, ωστόσο κατάλαβα ότι στη ζωή δεν γίνεται πάντα αυτό που θέλεις. Υπερισχύει η δύναμη. Ίσως έπρεπε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, αλλά αυτά είναι. Έμαθα να βλέπω τους πάντες με μίσος και καχυποψία. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, μία σκέψη άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό μου. Σκέφτηκα πως αν ήμουν αρκετά δυνατός κι έξυπνος, ώστε να επιβάλλω τα θέλω μου στους άλλους, τότε το δίκιο θα ήταν με το μέρος μου.

Το 1911, ο Panzram ταξιδεύοντας με έναν συνεργό του, θα ληστέψουν έναν μηχανοδηγό, με λεία τριάντα πέντε δολάρια. Τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον φίμωσαν με μία κάλτσα.

Σκέφτηκα ότι μιας και παρουσιάστηκε η ευκαιρία, μπορούσα να τον σοδομίσω λιγάκι. Λογικά το πτώμα του βρίσκεται ακόμη εκεί που τον άφησα, εκτός κι αν τα κογιότ πρόλαβαν να τον φάνε.

Ο Panzram ταξίδεψε σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά και σε χώρες της Νοτίου Αμερικής, σπέρνοντας τον θάνατο.

Κάθισα για να σκεφτώ λιγάκι. Κι ενώ καθόμουν ήσυχος, ένα αγόρι έντεκα ή δώδεκα χρονών άρχισε να με τριγυρίζει. Κάτι γύρευε. Ε, και το βρήκε. Τον παρέσυρα σε έναν λάκκο, κάνα χιλιόμετρο παραπέρα. Τον άφησα εκεί, αλλά πρώτα τον σοδόμισα και τον σκότωσα. Όταν τον άφησα, τα μυαλά του έτρεχαν από τα αυτιά του. Πιο νεκρός δε γίνεται.

Το 1915 συνελήφθη, προσπαθώντας να πουλήσει τα κλοπιμαία μίας ληστείας και καταδικάστηκε σε εφτά χρόνια φυλάκιση στην Πολιτειακή Φυλακή του Oregon. Ο διευθυντής της φυλακής, Harry Minto, ήταν διαβόητος για τις σκληρές μεθόδους μέσω των οποίων επέβαλε πειθαρχία στους κρατουμένους. Ο Panzram τιμωρήθηκε πάμπολλες φορές, έχοντας υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα, ενώ πέρασε κι 61 μέρες στην απομόνωση, με μόνη του τροφή τις κατσαρίδες του κελιού του. Θα αποδράσει δύο χρόνια αργότερα, το 1917, ωστόσο σύντομα θα συλληφθεί ξανά. Το 1918 θα κάνει τη δεύτερη απόδρασή του από τη φυλακή και θα κατευθυνθεί ανατολικά, αλλάζοντας το όνομά του. Χάρη σε χρήματα που είχε κερδίσει από ληστείες, θα αγοράσει ένα γιοτ.

Σκέφτηκα πως ήταν καλή ιδέα να προσλάβω μερικούς ναύτες στο γιοτ μου, να τους μεθύσω, να τους σοδομίσω, να τους ληστέψω και να τους σκοτώσω.

Ο Panzram θα σκοτώσει δέκα ναυτικούς, προτού το γιοτ του ναυαγήσει και στη συνέχεια σαλπάρει με ένα καράβι για την Angola. Εκεί, θα συνεχίσει να σπέρνει τον θάνατο.

Όταν έφτασα, αγόρασα ένα εισιτήριο σε ένα Βέλγικο ατμόπλοιο, το οποίο με πήγε στο Lobito Bay. Εκεί, νοίκιασα ένα κανό με έξι μαύρους και πήγαμε για κυνήγι στα βαλτοτόπια. Ήθελα να βρω κροκόδειλους. Και τους βρήκα. Ήταν πολλοί και πεινασμένοι. Τους τάισα. Πυροβόλησα και τους έξι μαύρους και τους έριξα στους κροκόδειλους.

Θα επιστρέψει στις ΗΠΑ, συνεχίζοντας εκεί την εγκληματική του δράση. Το 1928 θα συλληφθεί για μία σειρά ληστειών και θα καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση. Θα σταλεί στο Leavenworth του Kansas. Φτάνοντας στη φυλακή, θα πει στον διευθυντή: Θα σκοτώσω τον πρώτο άνθρωπο που θα με νευριάσει. Έναν χρόνο αργότερα, ο δεσμοφύλακας Robert Warnke θα βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή. Ο Panzram θα τον σκοτώσει, πολτοποιώντας το κεφάλι του με έναν λοστό. Ήταν και το τελευταίο έγκλημά του, καθώς θα καταδικαστεί σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.

Ο Panzram εκείνη την περίοδο θα βρει έναν ανέλπιστο φίλο στο πρόσωπο του νεαρού δεσμοφύλακα Henry Lesser, με τον οποίο θα αρχίσει να αλληλογραφεί. Χάρη στον Lesser τα κείμενα του Carl Panzram θα δημοσιευτούν το 1970, ρίχνοντας φως στο μυαλό ενός από τους μέχρι τότε λιγότερο γνωστούς εγκληματίες της αμερικανικής ιστορίας.

Περιμένοντας την εκτέλεσή του, ο Panzram δεν κατέθεσε αίτημα για αναβολή ή επανεξέταση της ποινής του. Μάλιστα, θα στείλει οργισμένες επιστολές σε οργανώσεις, οι οποίες προσπαθούσαν να ματαιώσουν την εκτέλεσή του.

Προτιμώ να πεθάνω κι αν έχω ψυχή, κι αυτή η ψυχή καταδικαστεί να καίγεται στην κόλαση για ένα εκατομμύριο χρόνια, και πάλι αυτό είναι προτιμότερο απ’ το να πεθάνω αργά και βασανιστικά σε κάποιο κελί φυλακής ή σε τρελάδικο. Το μόνο ευχαριστώ που θα λάβετε από μένα για την προσπάθειά σας είναι η ευχή μου να είχατε όλοι σας έναν λαιμό και να τον έσφιγγα. Δεν έχω καμία επιθυμία να αναμορφωθώ. Η μόνη μου επιθυμία είναι να αναμορφώσω όσους προσπαθούν να αναμορφώσουν εμένα και πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να αναμορφώσεις κάποιον είναι σκοτώνοντάς τον.

Στη διάρκεια της ζωής μου έχω δολοφονήσει 21 ανθρώπους. Έχω διαπράξει χιλιάδες ληστείες, διαρρήξεις κι εμπρησμούς κι έχω σοδομίσει περισσότερους από 1.000 άντρες. Δε μετανιώνω για τίποτα. Δεν έχω συνείδηση, οπότε δεν με ενδιαφέρει. Δεν πιστεύω σε άνθρωπο, Θεό, ή διάβολο. Μισώ όλο το ανθρώπινο είδος, μαζί κι εμένα.

Ο Panzram θα εκτελεστεί στις 5 Σεπτεμβρίου 1930 στην αγχόνη. Μάλιστα, είχε φροντίσει να στείλει επιστολή στον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Herbert Hoover, ώστε να εγγυηθεί πως δε θα υπάρξει κάποια αναβολή της εκτέλεσης. Όταν τον ρώτησαν αν είχε κάποια τελευταία λόγια, ο Panzram αποδείχθηκε για άλλη μια φορά κυνικός: Τελείωνε, μπάσταρδε. Ενώ χασομεράς, θα είχα κρεμάσει μια ντουζίνα ανθρώπους.

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

True Crime | Βρέθηκε με κάλτσα και ακουστικά στο στόμα. Ήταν όμως αυτοκτονία ο θάνατος του Alan Jeal;