Οδυσσέας Σταυράκης (καπετάν Κανένας)
Αυτός είναι ο Τόνι
Το απόγευμα της 20ης Μαΐου, τριγύριζε ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου,στο πανηγύρι του ιερού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Άνω Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης.
Όταν τον πρωτοεντόπισα,νόμισα ότι ήταν κανενός από τους υπαίθριους πωλητές που είχαν εκεί τους πάγκους τους – έχω συνηθίσει πια να βλέπω χωρίς λουρί σκυλιά στην Ελλάδα,που οι ιδιοκτήτες τους τα αφήνουν να κυκλοφορούν ασυνόδευτα… Αδέσποτος άλλωστε δεν έμοιαζε, γιατί ήταν φρεσκοκουρεμένος και καθαρός.
Όταν μετά από λίγο τον βρήκα να κάθεται δεμένος διπλά σε έναν πάγκο, ρώτησα την κοπέλα εκεί αν είναι δικός της περιμένοντας το “ναι” ως απάντηση. Αντ’ αυτού όμως μου είπε ότι το σκυλάκι είναι χαμένο και το κρατάει εκεί μπας κι επιστρέψει αυτός ή αυτή που το έχει.
Μάλιστα…Τα γνωστά. Το να χάθηκε, ήταν το ένα ενδεχόμενο,αλλά κι αν το εγκατέλειψαν; Κάθισα και το χάιδεψα, όντως έτρεμε κι έδειχνε θλιμμένο. Στο κολάρο του είχε μια ταυτότητα που έγραφε το όνομα του κι ένα σταθερό τηλέφωνο, που όμως δεν απαντούσε.
Αφού το βγάλαμε φωτογραφίες (μια από αυτές είναι ανεβασμένη εδώ) με σκοπό να ανέβει στο φουμπου ως “χάθηκε”, άρχισα να ρωτώ τριγύρω στα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά, αλλά κανείς στο πρόσωπο του Τόνι δεν αναγνώριζε κάποιο από τα γνωστά αδέσποτα της γειτονιάς.
Παρακαλεσα τον άνθρωπο που με μια ντουντούκα μάζευε πελάτες για να παίξουν σκοποβολή με αεροβόλα να βγάζει μια ανακοίνωση κάθε πέντε λεπτά.Το έκανε μόνο μια φορά και χωρίς αποτέλεσμα. Έμοιαζε πως είχαμε βρεθεί αδιέξοδο, ώσπου τηλεφώνησα στην φίλη μου την κυρία Σοφία.
Σκέφτηκα να τον φιλοξενήσει για τη νύχτα δίπλα στα άλλα ζωάκια της όταν την άκουσα να μου λέει:
“Αυτός όπως μου τον περιγράφεις μοιάζει με τον Τόνι! Της γειτόνισσας μου είναι,τον ψάχνει!…”
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να γίνει κάτι τέτοιο;! Εγώ το λέω θαύμα. Όταν λίγο μετά παρέδιδα τον χαρούμενο πια Τόνι στον Βασίλη το αφεντικό του έμαθα πως το έσκασε πριν ώρες για ν’ ακολουθήσει την κυρία του που έφυγε για την εκκλησία…
Τέλος καλό, όλα καλά; Ζήτησα να του διορθώσουν με το καινούριο τηλέφωνο την ταυτότητα στο κολάρο,να μην το αφήνουν χωρίς λουρί και ποτέ ξανά να τριγυρνά έτσι μόνο του.
Για τσιπάκι ξέχασα να πω…Μπορεί και να έχει όμως. Όταν τους επισκεφτώ,θα το επισημάνω.
