Άρης Δημοκίδης
Μας ήρθε η παρακάτω επιστολή:
Αγαπητέ κύριε/κυρία που λαμβάνεις τα παράπονα μου αυτή την στιγμή.
Είμαι ο Αλέξης, ένα “αλβανάκι” 23 χρονών, έχοντας περάσει 21 χρόνια σε αυτόν τον τόπο. Ναι καλά κατάλαβες, ακόμα να αποκτήσω ιθαγένεια: ελληνική γραφειοκρατία και έλλειψη νομοθεσίας είναι εκρηκτικό μείγμα.
Αυτό που συμβαίνει για δεύτερη χρονιά με εξοργίζει και δεν μπορώ να μείνω αδρανής! Συμβαίνουν πολλές αδικίες άλλα όταν μιλάτε για κράτος πρόνοιας αηδιάζω με το συγκεκριμένο θέμα.
Συγκεκριμένα, το επίδομα τέκνων πως γίνεται να μην το δικαιούται κάποιος επειδή απλά ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΥΠΟΙΚΟΟΣ του τόπου οπού μεγάλωσε; Και πάει στο διάολο, εγώ δεν είμαι γεννημένος σε αυτό το μέρος, ο αδελφός μου; Όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά είναι στο έλεος ενός άλλου θεού, ξέρω. Αλλά ναι, αν δεν μου αρέσει εδώ να πάω στην χώρα μου.
Έχει σημασία όμως που αντί να σε βλέπουν σαν επένδυση, αυτοί σε χλευάζουν;
Τι σημασία έχει αν τελείωσες το σχολείο και το πανεπιστήμιο σε αυτόν τον τόπο; Τι σημασία έχει αν αντιπροσώπευσες την Ελλάδα σε διάφορα προγράμματα στο εξωτερικό; Τι σημασία έχει αν με την αξία σου δουλεύεις όλα αυτά τα χρόνια; Τι σημασία έχει αν πληρώνεις του φόρους σου κανονικά τόσα χρόνια; ΑΑΑ ναι, είναι υποχρέωση μου συγνώμη, όπως υποχρέωση μου είναι να πληρώνω για την άδεια διαμονής μου ακόμα και όταν δεν είχα εισόδημα από κάπου και ήμουν ανήλικος. ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ προς το κράτος σε παρακαλώ!
Είμαι άπληστος όταν ζητάω ισάξια δικαιώματα το γνωρίζω, οι φίλοι μου είναι πεφωτισμένοι και δεν μπορώ να τους ανταγωνιστώ, ας το πάρω απόφαση. Αναρωτιέμαι όμως τι πρέπει να απαντήσω όταν με ρωτάνε τι νοιώθω περισσότερο…
Αυτό θα το αφήσω να το απαντήσεις εσύ που διαβάζεις αυτά που γράφω τώρα.
Πέραν αυτού, ακόμα και όταν το κράτος προνόησε, έτρεξε να διορθώσει το λάθος του. 10% για αλλογενείς στις πανελλήνιες σε αυτό αναφέρομαι, γιατί όταν εσένα σε διάβαζε η μητέρα σου μικρό εγώ διάβαζα την δικιά μου. Δεν πειράζει όμως.
Το θέμα είναι ότι όσες φορές βρέθηκα στο εξωτερικό, όσες ευκαιρίες και να είχα να μην ξαναγυρίσω δεν το έκανα. Να θυμάσαι όμως, εσύ μας διώχνεις και όχι η κρίση. κανένας νέος δεν θέλει πραγματικά να φύγει αλλά όταν η πολιτική σου είναι «πάρε ένα χαρτζιλίκι ή επίδομα για να την βγάλεις», τους διώχνεις!
Το θέμα είναι να προσφέρεις ελπίδα!
