Μικροπράγματα
Από τον αναγνώστη Ε.Σ., με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του AIDS
«Χρόνια μας πολλά»
Ένα χρόνο πριν, την 1 Δεκεμβρίου 2017, ευχόμουν να μην συμπεριλαμβάνομαι στους εορτάζοντες. Την φετινή πρώτη του Δεκέμβρη ήμουν ένας από τους εκατομμύρια. Ένας αλλά και εκατομμύρια.
Τα τελευταία χρόνια είχα έντονη σεξουαλική ζωή και η πιθανότητα να τον τσιμπήσω έπαιζε πάντα. Όχι γιατί έκανα πολύ συχνά σεξ χωρίς προφυλάξεις αλλά γιατί μια στιγμή αρκεί κι οι πιθανότητες είναι σπουδαία επιστήμη. Η δίχρονη σχέση που είχα με οροθετικό με βοήθησε να καταλάβω πολλά για την καθημερινότητα της ασθένειας και τώρα που και εγώ θα πρέπει να μπω στον κύκλο της θεραπείας είμαι πολύ πιο ψύχραιμος.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μάλλον γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και η επέτειος είναι μία καλή αφορμή. Τι ωραία που πλέον δεν τη λέμε “κατά” του AIDS.
Όπως λένε πολλοί που γνωρίζουν, το στίγμα σήμερα είναι πιο σοβαρό ίσως από την καθεαυτή αντιμετώπιση της ασθένειας. Και το ένιωσα κι εγώ από τον ίδιο μου τον εαυτό. Το πώς αντιστάθηκα στο να με θεωρήσω ‘βρώμικο’ και το ότι νόσησα να το θεωρήσω τιμωρία. Οι φίλοι αν το ένιωσαν επίσης, το έκρυψαν καλά.
Δεν χρειάζεται να είσαι σεξομανής, παρτουζιάρης, σούπερ μποτομ, αδιάφορος για τον εαυτό σου για να νοσήσεις με τον HIV, ούτε σημαίνει ότι για να το κόλλησες κάποια μαλακία έκανες οπότε καλά να πάθεις. Ούτε είναι βέβαια η άτυχη στιγμή. Όποτε δεν προφυλάσσεσαι εκτίθεσαι στον κίνδυνο και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζεις. Και όχι, το γεγονός ότι κάποιος δείχνει υγιής δεν σημαίνει ότι δεν είναι φορέας. Με το μάτι δεν τα κόβεις αυτά ούτε με το ένστικτο.
Αν δεν το έχεις διαβάσει, ήδη μεγάλος κίνδυνος είναι οι άνθρωποι που είναι φορείς και δεν το γνωρίζουν οπότε συμπεριφέρονται σαν να μη χρειάζεται καπότα γιατί είμαστε οκ.
Να κάνεις εξετάσεις. Όσο νωρίτερα καλύτερα. Και να φέρεις την καπότα όσο πιο πάντα γίνεται για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Συγχαρητήρια στη Θετική Φωνή για τις φετινές ενέργειες, πολύ ελπιδοφόρο και ειδικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα.
