Παναγιώτης Ανδριόπουλος
Σφοδρές αντιδράσεις, λέει το ρεπορτάζ, προκλήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη δημόσια τοποθέτηση του μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου σε εκδήλωση για το πώς δημιουργούνται οι gay.
«Οι gay γεννιούνται κατά την ώρα του πρωκτικού έρωτα ενός straight ζευγαριού, και μόνο αν αρέσει στη γυναίκα. Τότε, η επιθυμία αυτή μεταφέρεται στο έμβρυο. Κι αυτό είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο», είπε ο μητροπολίτης Μόρφου, επικαλούμενος τον γέροντα Πορφύριο.
Ο Μόρφου Νεόφυτος δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει πανηγυρικά ο κλήρος – και δη οι πνευματικοί (εξομολόγοι) – και στις μέρες μας. Προσπαθεί να ελέγξει με κάθε τρόπο την σεξουαλικότητα των πιστών.
Γιατί άραγε επιμένει τόσο πολύ ο κλήρος σ’ αυτή την σεξουαλική χειραγώγηση των πιστών διαχρονικά, αλλά και στον καιρό μας;
Μια πρώτη απάντηση έχει δώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο π. Φιλόθεος Φάρος:
«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας. Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι. Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν».
Αναμφισβήτητα, τα παραπάνω – για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τον «εκκλησιαστικό χώρο» – ισχύουν απόλυτα.
Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό, το οποίο επίσης έχει επισημάνει εύστοχα ο π. Φιλόθεος Φάρος: «…αν θέλουμε να εξουσιάζουμε τους ανθρώπους δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος από το να ελέγχουμε τον ερωτισμό τους, την πιο καίρια ανθρώπινη πραγματικότητα. Η αμαρτία λοιπόν που συνδέεται με τον έρωτα αποτελεί δημιούργημα της νεύρωσης και του κινήτρου της εκμετάλλευσης ή της απάτης».
Άρα εξουσιάζεις τους ανθρώπους αν ελέγχεις τον ερωτισμό τους.
Αυτή η πρακτική, για να είμαστε φιλαλήθεις, δεν είναι μόνο υπόθεση των Ορθοδόξων. Είναι υπόθεση γενικώς των χριστιανών – και μάλιστα των πιο ακραίων εκφάνσεων – αλλά και άλλων συστημάτων, ηθικών, κοινωνικών και πολιτικών.
«Κίνημα αγνότητας»
Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε ότι σήμερα κορίτσια και νεαρές γυναίκες ντυμένες σαν νύφες και συνοδευόμενες από τους μπαμπάδες τους, ορκίζονται να μην υποκύψουν στο σεξ μέχρι το γάμο τους. Πρόκειται για μια τάση που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής στις χριστιανικές κοινότητες στις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Το «κίνημα αγνότητας», δηλαδή η μη ύπαρξη προγαμιαίων σχέσεων, ξεκίνησε από το Κολοράντο των ΗΠΑ εδώ και 20 χρόνια και ήδη έχει εξαπλωθεί σε 17 χώρες.
Ο Κομμουνισμός, επίσης, ως ολοκληρωτική υπόθεση, επιδιώκει να ελέγχει κάθε πτυχή της προσωπικής ζωής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί κομμουνιστές παντρεύονται μεταξύ τους, όπως και οι πιο συντηρητικοί χριστιανοί. Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι αμφότεροι, κομμουνιστές και χριστιανοί, θα ήθελαν να πετάξουν τους ομοφυλόφιλους από τα μπαλκόνια. Τουλάχιστον… Αυτή την τάση την βλέπουμε ανάγλυφη σήμερα στην “Ορθόδοξη” Ρωσία του Πούτιν.
Ας δούμε πόσο …χριστιανικά τα λέει ο Λένιν: «Ἡ ἀκράτεια στήν σεξουαλική ζωή εἶναι ἀστική: εἶναι σημάδι διαφθορᾶς. Τό προλεταριᾶτο εἶναι τάξη ἀνερχόμενη. Δέν τοῦ χρειάζεται ἡ μέθη πού θά τό ζάλιζε ἤ θά τό ἐρέθιζε. Δέν τοῦ χρειάζεται οὔτε ἡ μέθη τῆς σεξουαλικῆς ἀκράτειας, οὔτε ἡ μέθη ἀπό ἀλκοόλ. Δέν μπορεῖ καί δέν θέλει νά ξεχάσει τήν ποταπότητα, τήν βρωμιά καί τήν βαρβαρότητα τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἀντλεῖ ἰσχυρότερα κίνητρα γιά πάλη ἀπό τήν κατάσταση τῆς τάξης του, ἀπό τό κομμουνιστικό ἰδεῶδες. Χρειάζεται διαύγεια, διαύγεια καί πάλι διαύγεια. Γι’ αὐτό, ἐπαναλαμβάνω, δέν θά πρέπει νά ὑπάρχει κανένα ἀδυνάτισμα, καμμιά σπατάλη καί ἐξάντληση δυνάμεων. Ἡ αὐτοκυριαρχία, ἡ αὐτοπειθάρχηση δέν εἶναι δουλεία. Εἶναι ἀπαραίτητη καί στόν ἔρωτα» [Λένιν (1987). Κλάρα Τσέτκιν, Σημειωματάριο, Παράρτημα σέ Μάρξ/Ἔνγκελς/Λένιν, Γιά τό γυναικεῖο ζήτημα, Σύγχρονη Ἐποχή, Ἀθήνα, 1987, σελ. 201-227.]
Άρα, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί χριστιανοί – φερόμενοι ως «προοδευτικοί» – βλέπουν με συμπάθεια την αριστερή ιδεολογία, γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν «τήν ποταπότητα, τήν βρωμιά καί τήν βαρβαρότητα τοῦ καπιταλισμοῦ», που πηγάζει και από την σεξουαλική «διαφθορά» κ.ο.κ.
Για να γυρίσουμε στα καθ’ ημάς:
Ο Χριστός δεν μίλησε ποτέ ευθέως για την ερωτική συνεύρεση και δεν ασχολήθηκε με τις ερωτικές παρεκτροπές. Δεν απαρίθμησε σεξουαλικά αμαρτήματα, δεν κατονόμασε τους ανθρώπους ανάλογα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Σήμερα οι «πνευματικοί» στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που ρωτούν – και ενίοτε αρέσκονται σε γαργαλιστικές λεπτομέρειες – είναι η σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού ή ενός νέου. Και αμέσως πέφτουν βροχή οι σχετικές οδηγίες, απαγορεύσεις και «θεραπείες».
Ξέρουμε πολύ καλά ότι με αυτή την πρακτική οι «πνευματικοί» έχουν χωρίσει ζευγάρια, έχουν δημιουργήσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα σε ανθρώπους (με την καλλιέργεια ενοχικού συνδρόμου), έχουν ευνουχίσει ανθρώπινες προσωπικότητες και …επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος…
Ο έλεγχος της σεξουαλικότητας είναι έλεγχος της ζωής των ανθρώπων. Κι εδώ μπλέκεται το μεθύσι της εξουσιαστικότητας με αυτό της σεξουαλικότητας! Κι όλα αυτά στο όνομα – φευ! – του Χριστού!
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
5 ατάκες του Μητροπολίτη Μόρφου που μπορούν να σε ρίξουν στα ναρκωτικά
Πολύ ωραίο κείμενο!
Μπραβο στο συντακτη για το αρθρο.
Είναι σίγουρα πολύ κρίμα που κάποιοι “παπάδες” κάνουν τα πάντα για να κλωνισουν την πίστη των ανθρώπων. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Φάροι, κυριολεκτικά και μεταφορικά…
Έχοντας ως θεολογική κεφαλή τον π. Φιλόθεο φάρο, δεν νομίζω πως το κείμενο διεκδικεί δάφνες ορθόδοξης χριστιανοσύνης και εκλλ. Παράδοσης. Κατά τα λοιπά, θα ήθελα ως θεολόγος να μου ερμηνεύσετε το ” πορευου και μικετι αμαρτανε” (σε ποιες αμαρτίες αναφέρεται κάτι εσάς;) του Ιησού στην παρ ολίγον λιθοβολισθήσα.
Αν ρωτάτε τον κ.Ανδριοπουλο, συγνώμη που παρεμβαίνω.Αν είστε εσείς θεολόγος(γιατί είναι ασαφές το πώς το γράφετε)θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι το “πορευου και μηκετι αμαρτανε” το έλεγε ο Χριστός πολύ συχνά στους ανθρώπους,σε πολλές περιπτώσεις,σε θαύματα και όχι μονο.
Όμως δεν είναι εκεί το θεμα.Ολοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί και τότε και στη σημερινή εποχή.Δεν έχει νόημα να ψαχνει κάποιος σχολαστικιστικα ποιος την έχει μεγαλύτερη(την αμαρτία).
Παρόλα αυτά,επειδή καταλαβαίνω που το πάτε με την μοιχαλίδα,σας παρακαλώ να θυμηθείτε την συζήτηση του Χριστού με τη Σαμαρειτιδα και τη πόρνη που που του έπλυνε με πανάκριβο άρωμα τα πόδια.
Χαίρετε. Σαφώς και ο σχολαστικός Νόμος των Ιουδαίων (η “κατάρα του νόμου”) παρήλθε “ως σκιά” εμπρός στα “καινά” της χάριτος του Σταυρού. Σαφώς και είμαστε όλοι αμαρτωλοί και σε αυτήν την χάρη ελπίζουμε. Όμως, ο γράφων φτάνει στο άλλο άκρο: με έναν αγαπολογικό ωχαδερφισμό, παρουσιάζει έναν Ιησού άρχοντα της ελευθεριότητας. Ποιοί είναι λοιπόν οι “καθαροί τη καρδία” που θα δούν τον Θεό; Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω και για την περικοπή που ανέφερα: Απολύτως συγκεκριμένος ήταν ο λόγος του Ιησού σε απολύτως συγκεκριμένο πρόσωπο. Και στην Σαμαρείτιδα σαφέστατα αποδοκίμασε την προγενέστερη ζωή της, ασχέτως αν εν τέλει αλλού έριξε το… Διαβάστε περισσότερα »
Κοιτάτε το δέντρο χάνοντας το δάσος κι είναι κρίμα. Απαντώ στα ερωτήματα σας: Οι “καθαροί τη καρδία” είναι ακριβώς αυτό,οι….. καθαροί τη καρδία!Όσοι έχουν καθαρή καρδιά γιατί ΕΚΕΙ είναι τα ζητούμενο κι όχι μέσα στο εσώρουχο μας. Συμφωνώ πως κάθε άνθρωπος ειναι μοναδικός και για αυτό ο Χριστός μιλούσε συγκεκριμένα στον καθένα και στην καθεμία.Απο πουθενά δεν προκύπτει ότι αποδοκίμασε την Σαμαρειτιδα,τη μετέπειτα Αγία Φωτεινή.Απλα της έδειξε τη θεϊκή του παντογνωσία φανερώνοντας σε εκείνη το παρελθόν της. Οι κανόνες ομως δεν είναι για όλους μας,ίδιοι.Ο Ιωάννης της Κλίμακος έγραψε το ομώνυμο βιβλίο για τους συνασκητες του και τη μοναχική ζωή!… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητέ, δεν διαφωνώ γενικά σε όσα λέτε. Σαφώς και δεν ισχύουν για όλους μας τα ίδια μέτρα. Η εμπειρία της εκκλησίας όμως δεν περιορίζεται ελιτιστικα σε μοναχούς και ασκητές. Το θέμα βέβαια είναι να μην γίνει ο νόμος, θεσμός όπως έλεγε ο Σοφρωνίος του Έσσεξ. Κάποιοι κανόνες είναι οδοδείκτες για τον σκοπό μας όχι ο ίδιος ο σκοπός.
ΑΛΛΑ η συνολική απαξίωση κάθε κανόνα ως παπαδικη εφεύρεση, ενώ σαφώς πρόκειται για εκκλησιαστική εμπειρία, ειδικά από θεολόγους είναι κάτι αλλο. Υπάρχει ορθόδοξη διδακτική κατεύθυνση επί των σαρκικών ναι ή όχι; Ο συγγραφέας, (νομίζω πως) απαντά αρνητικά. Αυτό μόνον.