Ένας στρέιτ πήγε για πρώτη φορά στο Athens Pride και αυτές είναι οι εντυπώσεις του

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται κάθε χρόνο στα Pride της χώρας μας, όμως αν κρίνουμε απ’ τις φωτογραφίες που μοιράζουν τα φωτογραφικά πρακτορεία (και ανεβάζουμε κι εμείς στα σάιτ) είναι ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ σούπερ εκκεντρικοί ή γυμνοί. Τόσο που αντί για τη λαοθάλασσα τελείως καθημερινών ανθρώπων, κάποιος νομίζει πως στο Pride θα συναντήσει μόνο «γυμνούς που γλείφονται» (;!) και εντυπωσιακές drag queens.

Οπότε αυτό που έζησε πηγαίνοντας το 2017 για πρώτη φορά ο Ανδρόνικος Κουτρουμπελης στο Pride της Αθήνας ήταν μάλλον διαφορετικό απ’ αυτό που περίμενε.

Να η αφήγησή του:

Τι θέλουν τα μέσα; Κοινό, θεατές, κλικς. Άρα τείνουν να προβάλουν τα πιο εκκεντρικά στιγμιότυπα που θα εντοπίσουν σε μια εκδήλωση, με το μέσο θεατή να δημιουργεί την εικόνα ότι αποτελούν τον κανόνα.

Πήγα φέτος για πρώτη φορά στο Athens Pride ώστε να σχηματίσω προσωπική άποψη, και τελικά οι ιδιορρυθμίες αφορούσαν 20 άτομα μέσα στις πολλές χιλιάδες. Ο μέσος ΛΟΑΤΚΙ είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, «ο γείτονας της διπλανής πόρτας», στην κυριολεξία.

Και αναφέρομαι στο δρώμενο ως εκδήλωση αντί για διαδήλωση, γιατί στη Πλατεία υπήρχαν παράλληλα δεκάδες τραπεζάκια για ενημέρωση και συζήτηση, όπως και πλατφόρμα για διάφορες σύντομες ομιλίες. Σαφώς η ατμόσφαιρα ήταν εύθυμη, αλλά όχι πανηγυριού.

Το πιο οξύμωρο τελικά είναι το να ακούς την δριμεία κριτική γνωστών σχετικά με τους ΛΟΑΤΚΙ, ενώ τους αποφεύγουν ως μεταδοτικούς ασθενείς, και χωρίς, φυσικά, να έχουν παρακολουθήσει ποτέ Pride οι ίδιοι. Τις τελευταίες μέρες άκουσα ότι «εκτίθεμαι από την συμμετοχή και την υποστήριξή μου σε αυτό το φεστιβάλ παρακμής», ή πως «αυτοί οι άνθρωποι είναι ετεροφοβικοί, δε δέχονται τα κανονικά ζευγάρια μεταξύ τους».

Και όμως, το μόνο ερωτικό που παρατήρησα στη μάζα των συμμετεχόντων ήταν βηματισμοί χέρι χέρι και μερικά τρυφερά φιλιά, ενώ, απ’ όλους τους ΛΟΑΤΚΙ γνωστούς και φίλους, αλλά και διοργανωτές σχετικών εκδηλώσεων, έχω επιβεβαιώσει το πόσο χαίρονται με τα cis και straight άτομα δίπλα τους, καθώς όλοι την ίδια κοινωνία αποτελούμε και μοιραζόμαστε.

Αλλά αφού είμαι straight και «δε με αφορά το ζήτημα», μπορεί να αναρωτιέσαι στο κάτω κάτω γιατί νοιάζομαι, γιατί ασχολούμαι με τους ΛΟΑΤΚΙ. Επειδή με πνίγει το δίκιο μου ρε φίλε.

Έζησα πρόσφατα το παραλογισμό με πολύ κοντινό μου πρόσωπο. Ξέρεις τι θα πει να βιώνεις τον πιο αγνό έρωτα με ένα άτομο του ίδιου φύλου, και να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να το αποδεχτούν οι γονείς σου; Ότι θα πρέπει να κρύβεσαι λόγω της ευτυχίας σου;

Αλήθεια, πόσο δηλητήριο έχουν ρίξει απαρχαιωμένες ιδεολογίες στη ζωή των ανθρώπων. Και φυσικά ιδεολογίες αβάσιμες, ενάντια στις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις.