Eleni Kanari
Καλημέρα,
Στέλνω αυτό για να σας επισημάνω με ανιδιοτέλεια την παρακάτω φιλοζωική προσπάθεια καταξιωμένου Άγγλου κινηματογραφιστή Phlip Bloom, ο οποίος κατά τις διακοπές του στην Σκιάθο καταλήγει να κάνει αυτό που δεν κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς: να προσπαθεί να βρει μια λύση για τα αδέσποτα του νησιού.
Στο ντοκιμαντέρ που ανέβασε, αναρωτιέται για το πως είναι δυνατόν να πετιούνται νεογέννητα στου κάδους αλλά και για την απελπιστική κατάσταση με τα αδέσποτα στη χώρα μας.
Καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά: από τη μια οι εικόνες είναι διαφήμιση για τον τόπο, από την άλλη μας εκθέτουν και μας υπενθυμίζουν μια υποχρέωση που οι περισσότεροι προσπερνάμε…
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ:
“Charmolipi: a feeling of joy with sadness” – Fuji GFX 100
Charmolipi is the perfect word and title for this film. It is an old Greek work made up of ‘chara’ (joy) and ‘lipi’ (sadness). There is no equivalent word in English, it means a feeling of happiness and sadness at the sad time. This is the most personal film I have ever made.
«Charmolipi is the perfect word and title for this film. It is an old Greek work made up of ‘chara’ (joy) and ‘lipi’ (sadness). There is no equivalent word in English, it means a feeling of happiness and sadness at the sad time.»
Δεν αμφισβητώ πως το κίνητρο του είναι μόνο η αγαπη. Ας αναλογιστεί μόνο πως ο λόγος που στην Βρετανία δεν υπάρχουν αδέσποτα είναι πως οποίο ζώο μαζεύεται, αν δεν υπάρξει ενδιαφερον για υιοθεσία, θανατώνεται. Κι αυτό δεν είναι χαρμολύπη, είναι μονο λύπη. Και δήθεν πολιτισμός. Τουλάχιστον εδώ υπάρχουν αρκετοί γραφικοί με μια σακούλα κροκέτες μονίμως στο πορτ μπαγκάζ. Διαφωνώ με τις αυθαίρετες γενικεύσεις , αυτό το «θα έπρεπε να ντρεπόμαστε» ,έλεος πια. Να ντρέπονται αυτοί που τα κάνουν, αυτοί που αδρανούν, κι αυτοί που κουνάνε μόνο ένα δάχτυλο – τον δείκτη. ΥΓ το βίντεο δεν θα μπορέσω να το δω,… Διαβάστε περισσότερα »