Ηλίας Τουμασάτος
Την πρώτη μέρα των Πανελλαδικών, πίσω στο μακρινό 1991, μια συμμαθήτριά μας (νομίζω ήταν η Τασία η Γαρμπή) μας τραγουδούσε, έξω από το εξεταστικό κέντρο αυτό το τραγούδι της Πωλίνας. Κι έτσι κάθε χρόνο το θυμάμαι, κι αναρωτιέμαι πόσο χαζοβιόληδες ήμασταν (και είμαι) που συγκινούμαστε με τραγουδάκια σαν κι αυτό.
Δίναμε εξετάσεις, όλη η Κεφαλονιά και η Ιθάκη μαζί, στο Δεύτερο Λύκειο Αργοστολίου (το παλιό “Θηλέων”, που σήμερα είναι ένα κτήριο-φάντασμα στη μέση της πόλης). Είχα απειλήσει τη μάνα μου να μην έρθει να στηθεί απ’ έξω με τους άλλους γονείς, κι εκείνη περίμενε να μπούμε μέσα και ερχόταν μετά… και υπολόγιζε πότε θα βγω (τελευταίος) για να φύγει. Εγώ βρισκόμουν σε μόνιμο πανικό, και κάθε μέρα νόμιζα ότι δεν έχω γράψει απολύτως τίποτα, μεταφέροντας τη γκρίνια και την κακομοιριά στο σπίτι. Πού να με συνεφέρει, η δόλια μάνα…
Λοιπόν, να σας πω ένα μυστικό; Κάποιοι έγραψαν καλά στις Πανελλήνιες, κάποιοι δεν έγραψαν. Σήμερα καμαρώνω όταν βλέπω τους συμμαθητές μου με τις οικογένειές τους, τις δουλειές τους, τα επιτεύγματά τους. Κι αυτούς που έγραψαν καλά τότε (δηλαδή… 4 μέρες ενός Ιουνίου μιας χρονιάς), κι αυτούς που δεν έγραψαν. Γιατί η ζωή δεν είναι τέσσερις μέρες. Όλοι τους έχουν κάνει πολύ ωραία πράγματα στη ζωή τους, και ποτέ δεν σκέφτομαι, κοίτα να δεις, πόσα μόρια είχε γράψει άραγε τότε αυτός; Πού πέρασε; Μήπως δεν πέρασε;
Η τάξη μας έβγαλε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, έναν γιατρό, δικηγόρους, στελέχη στο δημόσιο τομέα, μηχανικούς, ειδικούς στο χώρο της υγείας, εκπαιδευτικούς, αλλά και παιδιά που δεν σπούδασαν σε κάποια τριτοβάθμια σχολή αλλά έγιναν εξαιρετικοί επαγγελματίες ο καθένας στον χώρο του, αλλά και υπέροχες μανούλες και πατεράδες με ή χωρίς πτυχίο!
Τους αγαπώ και τους θαυμάζω γι’ αυτό που είναι ο καθένας, γι’ αυτό που έχει καταφέρει, γιατί όλοι τους ήταν και είναι μοναδικοί. Είναι ωραίο να βάζεις στόχους, να αγωνίζεσαι και να τους πετυχαίνεις. Αλλά, κι όταν δεν πετυχαίνεις τον στόχο, δεν τελειώνει, ούτε κρίνεται τίποτα. Και… αν έχεις αυτό το τελευταίο στο μυαλό σου, οι πιθανότητες πετύχεις τον στόχο είναι περισσότερες. Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις! 🙂 Όλα θα πάνε καλά, το λέει και η Πωλίνα, βρε κουτά!
