σε ,

Για το προσφυγικό: Όχι, δεν μαύρισε τις ψυχές μας η κρίση…

Πού πήγε το βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι;

ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ - ΒΑΛΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑΤΟ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.

Πού πήγε το βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι;

Άνθρωποι που κυνηγούν λεωφορεία με ανθρώπους. Που ήρθαν θαλασσοπνιγμένοι, που στοιβάχτηκαν σε αντίσκηνα μέσα σε λάσπες επί μήνες. Ανθρώπους κατατρεγμένους. Φτωχούς. Πεινασμένους. Εξαθλιωμένους. Τους βρίζουν, με σχεδόν άναρθρες κραυγές. Τους στέλνουν στο διάβολο. Τους στήνουν μπλόκα. Όχι, δεν τους ήξεραν κι από χθες. Άγνωστοι. Αλλόθρησκοι; Αλλόφυλοι; Ξένοι…

Άνθρωποι που περιμένουν υπομονετικά με ταξί, λεωφορεία, για να γεμίσουν με ανθρώπους που τους αφήνει ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο στην αποβάθρα. Έχουν στηθεί εκεί από το πρωί να τους καλοδεχτούν. Μπάντες, χορευτικά, τραταρίσματα. Με ξεναγούς και οργανωμένο πρόγραμμα φιλοξενίας. Όχι, δεν τους ήξεραν κι από χθες. Άγνωστοι. Αλλόθρησκοι; Αλλόφυλοι, ξένοι…

Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, ξένους υποδεχόμαστε. Όχι, δεν τους ξέραμε κι από χθες.

Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια.

Οι πρώτοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ.

Οι δεύτεροι ΕΧΟΥΝ.

Κι εκείνο το “ΔΕΝ” μονομιάς σκοτώνει την ανθρωπιά μας.

Όχι, δεν μας έκανε έτσι η κρίση. Η φτώχεια σε σκοτώνει, αλλά δεν μπορεί να σου κάνει τόσο μαύρη την ψυχή.Αν είχανε μαύρη ψυχή οι πατεράδες μας, δεν θα μοιράζονταν τη μπουκιά τους με τον πεινασμένο διαβάτη. Μια κουταλιά από το πιάτο του καθενός έβγαζε η νόνα μου, να μη μείνει νηστικός ο ξένος.

Γιατί εκείνοι ξέρανε τί είναι πείνα. Εμείς δεν ξέρουμε. Γιατί η μάνα μου βλέπει τα παιδάκια στις σκηνές και κλαίει γιατί παιδάκι ήτανε κι εκείνη στις σκηνές, μετά τους σεισμούς του 53, πρόσφυγας στον τόπο της, με τη βροχή και τις λάσπες μέσα στη σκηνή της φαμελιάς.

Γιατί ο παππούλης ο Γεράσιμος, στην παράγκα του, έκαμε χώρο για να κοιμάται μαζί με τις κόρες του και η δασκάλα, που ήρθε να κάνει μάθημα στον Αγκώνα μετά τους σεισμούς.

“Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι”. Το θυμάστε το τραγουδάκι; Εγώ το θυμάμαι και κλαίω για την ανθρωπιά που είχαν εκείνοι οι άνθρωποι, κι εμείς τη χάσαμε. Την περιφρονήσαμε, τη χάσαμε, την πετάξαμε.

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Προς όσους εξοργίστηκαν με τον Γιαννούλη για τα μπάρμπεκιου

Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.
2 Comments
παλαιότερα
νεότερα δημοφιλέστερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Par_Xetr_
Par_Xetr_
4 χρόνια πριν

(Ζητώ συγνώμη σας είμαι σπυρί στον κόρφο, αλλά ειλικρινά θέλω να κουβεντιάσουμε) Κύριε Τουμασάτε. Υπάρχει και ο σχετικός Λειβαδίτης, στο «την πόρτα ανοίγω το βράδυ» Ειλικρινά: Μισώ τον φασισμό, κουβαλώ και συμμερίζομαι τον πολιτισμό των προγόνων μας που ωραία και με συγκίνηση εκθέσατε, έχουμε κοινές γιαγιάδες, που στην κατοχή αραίωναν την σούπα με νερό να φάνε και οι δίπλα (γεγονός προσωπικό). Τώρα ειλικρινά όμως και συγνώμη για τον κυνισμό Καταφατικά μιλώντας, ΤΙ ακριβώς έχετε να προτείνετε; Facts: Βιώνουμε μία από τις μεγαλύτερης μετακινήσεις παντελώς ετερόκλητων πληθυσμών στην ιστορία και ταυτόχρονα μία από τις πλέον απότομες. Μιλάμε για ένα μικρό χωρίο… Διαβάστε περισσότερα »

Mema
Mema
4 χρόνια πριν

Αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν προσφυγες, η αντιμετώπιση από την ελληνικη κοινωνια θα ήταν τελείως διαφορετική.Ενα μεγάλο ποσοστό αφορά λαθρομετανάστες επομένως τα δεδομένα αλλάζουν.Ενας πρόσφυγας που αναγκάζεται να φύγει από την πατρίδα του για να σωθει από τις βόμβες, είναι τελείως διαφορετική περίπτωση από έναν λαθρομετανάστη.Σαφεστατα κύριε Τουμασατε θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας, ότι κάποιες αρνητικές αντιδράσεις από την ελληνική κοινωνία ,έχουν μια βάση και μια λογική.Δεν μιλάμε για τους πρόσφυγες , αλλά για του υπόλοιπους που είδαν φως και μπήκαν….

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!