Ηλίας Τουμασάτος
Είναι ενθαρρυντικό στη σφαίρα των εγχώριων δημοσίων προσώπων να υπάρχουν πρόσωπα που είναι επιδραστικά στην κοινή γνώμη και επί της ουσίας έχουν κάτι να πουν από το δημόσιο βήμα τους. Η Έλενα Ακρίτα το πράττει με επιτυχία εδώ και τώρα. Δεν φοβάται να “σπάσει αυγά”, να ανακατέψει λίγο τη σούπα του προβλέψιμου ή αδιάφορου δημόσιου λόγου των παραδοσιακών μέσων, και ταυτόχρονα να έχει απήχηση και στον απέραντο ωκεανό του διαδικτύου, όπου δύσκολα μπορείς να διακρίνεις το διαμάντι από το σκουπίδι.
Χαίρομαι πολύ για την τελευταία δημόσια παρέμβαση του Γιώργου Καπουτζίδη αναφορικά με τον σχολικό εκφοβισμό στην εκπομπή του ΣΚΑΪ “Ελλάδα έχεις ταλέντο”, με αφορμή το τραγούδι ενός νεαρού διαγωνιζόμενου με αυτό το θέμα. Κι αποκτά μεγαλύτερη αξία, τη στιγμή που και ο ίδιος ομολόγησε δημόσια ότι παρόλο που ήταν ένα “διαφορετικό παιδί” δεν είχε δεχτεί μπούλινγκ (η καρδιά του βέβαια το ξέρει πόση δύναμη και πόσος πόνος χρειάστηκε για να στήσει τις γραμμές της άμυνάς του).
Ελλάδα Έχεις Ταλέντο – Season 2 | Γιώργος Θωμόπουλος | 08/10/2018
Uploaded by Ελλάδα Έχεις Ταλέντο on 2018-10-08.
Αυτό που λείπει από τον δημόσιο, και δη τον τηλεοπτικό λόγο, είναι να ακούγονται τέτοιες κουβέντες από ανθρώπους που μπορούν να επηρεάσουν τους τηλεθεατές, και κυρίως τους νέους. Από ανθρώπους που γκελάρουν πραγματικά στην κοινή γνώμη, και που ο κόσμος μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά.
Ξέρετε πολλά τηλεοπτικά πρόσωπα που ο κόσμος θα εκτιμήσει πραγματικά την κουβέντα τους; Και θα τους εκτιμήσει γιατί αναδείχθηκαν όχι ξοδεύοντας τηλεοπτικό χρόνο λέγοντας ανοησίες ή σχολιάζοντας πικρόχολα τους άλλους, αλλά επειδή έφτιαξαν ιστορίες που αγάπησε ο κόσμος. Επειδή οι ιστορίες τους είχαν ήρωες ανθρώπινους, αλλά χωρίς ταμπέλες, είχαν χιούμορ αλλά όχι μπαλαφάρα, είχαν ανθρωπιά και όχι ξεκατίνιασμα και ξινίλα. Αυτό το πέτυχε ο Καπουτζίδης στα δυο πρώτα του σίριαλ, και στο τρίτο, την “Εθνική Ελλάδος”, πήρε το ρίσκο να βάλει τις ηρωίδες του να ανθίσουν μέσα σε μια δυστοπία, να δείξει ότι μπορεί να κάνεις και κάτι θετικό μέσα στη μαυρίλα, χωρίς να μεμψιμοιρείς και να βυθίζεσαι χωρίς να κουνάς καν τα χέρια. Αλλά και στα σόου που παρουσίασε και παρουσιάζει δεν κανιβαλίζει, δεν ειρωνεύεται, δεν παριστάνει τον μεγάλο σταρ, δεν απασχολεί την κοινή γνώμη με τα προσωπικά του, το πού πήγε, τί ντύθηκε.
Αυτόν τον άνθρωπο τα παιδιά, που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην τηλεόραση, στην ψευτογκλαμουριά και την ανοησία της, ίσως να μπορούν να τον προσέξουν και να τον ακούσουν. Ναι, ακόμα και σε μια εκπομπή όπως το “Ταλέντο”, που μπορεί να τραβήξει την προσοχή των νέων.
Ακόμα και μέσα σε όλο αυτό το γκλαμ παράλογο της εκπομπής, μια κουβέντα σαν αυτή που είπε ο Καπουτζίδης μπορεί να πιάσει περισσότερο τόπο από δεκάδες ώρες διδασκαλίας ενός καθηγητάκου σαν τον υποφαινόμενο. Ακόμα κι αν τα πω καλύτερα από το Γιώργο, ακόμα κι αν προετοιμάζομαι για βδομάδες, δύσκολα θα περάσουν απέναντι τα δικά μου λόγια. Αυτό που θα πει ο Γιώργος, θα το ακούσουν. Και θα σκεφτούν δυο πράγματα παραπάνω. Τα νέα παιδιά σκέφτονται. Και με το κιάλι ψάχνουν ν’ ακούσουν μια κουβέντα αληθινή, από καρδιάς, ουσιαστική.
Συνεπώς, μακάρι να είχαμε κι άλλους στην τηλεόραση σαν τον Γιώργο Καπουτζίδη. Που να έχουν κάτι να πουν. Και να έχουν κερδίσει δικαιωματικά τη δικιά μας εμπιστοσύνη, ώστε αυτό που θα πουν να πιάνει τόπο στα αυτιά και στις συνειδήσεις μας. Τώρα πια έχουμε ανάγκη, όχι μόνο να γυρίσουμε την πλάτη στην ανοησία, αλλά να βρούμε και λίγη ουσία.
