Γιατί με ενόχλησε κάπως η εικόνα του Klaus Meine των Scorpions να “φορά” στην πλάτη του την ελληνική σημαία

O Klaus Meine μπορεί να φοράει στην πλάτη την ελληνική σημαία, οι μικροί μετανάστες δεν μπορούν να την κρατούν…

Δεν σας κρύβω ότι με ενόχλησε η εικόνα του Klaus Meine των Scorpions να “φορά” στην πλάτη του την ελληνική σημαία τραγουδώντας το “Wind of Change”, έτσι στο άσχετο, για να εκμαιεύσει τη συμπάθεια και να προκαλέσει την αποθέωση του κοινού στην πρόσφατη συναυλία του στην Αθήνα, τραγουδώντας ένα τραγούδι που είχε να κάνει (ή ταυτίστηκε) με την πτώση του ανατολικού μπλοκ, τριάντα σχεδόν χρόνια πριν.

Scorpions – Wind of Change (Live in Athens)

Scorpions Live in Athens 2018 Kallimarmaron Stadium.

Με ενόχλησαν ακόμη περισσότερο αναρτήσεις του τύπου “Τώρα και οι Scorpions είναι εθνικιστές;” λες και το να τιμά κάποιος την ελληνική σημαία είναι αποκλειστικό προνόμιο των εθνικιστών ή των εθνικοφρόνων δεξιών, λες και οι “μη δεξιοί” είναι από εθνομηδενιστές, προδότες και κάτω. Σε κάποιους ίσως είναι αδιανόητο ότι στο πατρικό μου σηκώνω τη σημαία στις εθνικές γιορτές, και ταυτόχρονα δεν έχω κανένα πρόβλημα για το αν τα Σκόπια θα λέγονται Μακεδονία ή όχι. Η πατρίδα δεν ετεροκαθορίζεται από την έχθρα μας προς τους άλλους, αλλά από την έμπρακτη αγάπη προς τη δικιά μας πατρίδα.

Με ενοχλεί γενικότερα να βλέπω τη σημαία στις πλάτες τραγουδιστών στη Eurovision (ή ριχτάρι στο green room ανάμεσα σε σαμπάνιες και χάχανα), ακόμα και στις πλάτες αθλητών που κάνουν μ’ αυτή το γύρο του θριάμβου. Θέλεις να πανηγυρίσεις; Κράτα ψηλά τη σημαία με τα στιβαρά σου χέρια, μην τη φοράς, δεν είναι ζακέτα που σου έδωσε η μαμά από το σπίτι.

Πείτε με υπερβολικό, αλλά νομίζω ότι η σημαία είναι ένα σύμβολο που υπάρχει για να κυματίζει, στα σπίτια, στα δημόσια κτήρια, σε πλοία, σε μνημεία, ή για να τιμά, στην κηδεία τους, ανθρώπους που έχουν τιμήσει, αγωνιστεί ή χάσει τη ζωή τους για την Ελλάδα). Για μένα είναι πολύ σημαντικό σύμβολο για να γίνεται εσάρπα στους ώμους. 

 Ακόμη περισσότερο με ενοχλεί όταν βλέπω “πατριώτες” να κοπανιούνται σε εθνοπρεπείς εκδηλώσεις με τα ΜΑΤ με “όπλο” τη σημαία. Ή, τον κάθε πικραμένο να υψώνει μια σημαία σε περιοχές εθνικά ευαίσθητες, λες και η ελληνική επικράτεια δεν καθορίζεται από διεθνείς συνθήκες αλλά από παιχνίδια τύπου stratego. Μπράβο πατριώτη μου, βγάλε τώρα και τη selfie σου, πόσταρέ τη, πάρε τα λάικ σου και άσε τα κράτη να κοπανιούνται μεταξύ τους. Μεγίστη συνεισφορά.

Ακόμα περισσότερο με ενοχλεί όταν βλέπω ανθρώπους που όλα αυτά τα επικροτούν να βγάζουν αφρούς όταν βλέπουν παιδάκια μεταναστών ή προσφύγων να κρατούν στις παρελάσεις την ελληνική σημαία. Εκείνα τα παιδάκια “δεν είναι Έλληνες”, ο Klaus Meine όμως μπορεί να στρατσιάζει τη σημαία για να κερδίσει την αποθέωση του κοινού (άσε που μου αν βλέπω καλά η σημαία είχε και στάμπα του συγκροτήματος).

Το παιδάκι εκείνο με τη μαντίλα, το μεταναστόπουλο που το κοιτάς στραβά επειδή έχει διαφορετικό χρώμα και μιλά διαφορετική γλώσσα από σένα, έχει ματώσει κι έχει τρέξει πολύ περισσότερο για να φτάσει εκεί από κάποια ελληνόπουλα που τα έχουν όλα και κωλοβαράνε. Και είναι τιμή και για το ίδιο και για τη χώρα να κρατάει τη σημαία, χωρίς να είναι απαραίτητο να “νιώθει” Έλληνας. Γιατί; Ένιωσε Έλληνας ο Klaus  επειδή έκανε στρατσόπανο τη σημαία; Εφέ πούλησε στον κόσμο, και οι υπερπατριώτες αγαλλίασαν. Όπως εφέ θα κάνει και τη σημαία οποιασδήποτε άλλης χώρας όταν θα πάει να παίξει εκεί.

Από την άλλη, δεν θα ξεχάσω την αντίδραση του Γιάννη Αντετοκούμπο όταν κάποιος του ζήτησε να υπογράψει αυτόγραφο πάνω στην ελληνική σημαία. Αρνήθηκε, λέγοντας “όχι στη σημαία”. Αυτό, το παιδάκι που ξέρουμε όλοι τί πέρασε σε τούτη δω τη χώρα, που επί χρόνια αρνιόταν να δώσει ιθαγένεια ακόμα και στα παιδάκια που τελείωναν ελληνικό σχολείο…