Μικροπράγματα
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΚΡΙΔΗ
Οι μεγάλοι διεθνείς καλλιτέχνες είχαν διαχρονικά ένα μικρό πέρασμα από την παλιά Πάτρα και το λιμάνι της. Κατέφθαναν γεμάτοι με εικόνες από κοντινά παγκόσμια τοπόσημα των Δελφών και της Ολυμπίας και το πολύ να έριχναν κανένα ύπνο περιμένοντας το επόμενο πλοίο. Τις λίγες ώρες της παραμονής τους θα έτρωγαν κάτι και άντε να περιηγούνταν στο κέντρο και οι πιο περίεργοι λίγο παραέξω. Από τον Γουστάβ Φλωμπέρ, τον Καβάφη και την Άγκαθα Κρίστι κληρονομιά έχουμε μία απλή, συχνά όχι κολακευτική, καταγραφή από το σύντομη στάση τους.
Αυτό δεν συμβαίνει με τους καλλιτέχνες του φεστιβάλ του “Street Art Festival Patras-Art Walk”. Μέσα στο μουντό, τσιμεντένιο δάσος τα αποτυπώματά τους φαίνονται ολοκάθαρα σε ολόκληρη την σημερινή πόλη. Παρών στην καθημερινότητα μας, δίνουν χρώμα στις τυποποιημένες διαδρομές μας. Οι τοιχογραφίες «συνομιλούν» με την εκάστοτε περιοχή. O Θανάσης Βέγγος που τρέχει στην μεγάλης κυκλοφορίας οδό Γούναρη είναι ο δικός μας δρομέας, κομμάτι πλέον της πόλης όπως αυτός του Βαρώτσου στην Αθήνα.
O άνθρωπος που δημιούργησε και συνεχίζει για 4η χρονιά αυτό το διεθνές φεστιβάλ είναι ο Κλεομένης Κωστόπουλος. Συναντηθήκαμε στο εργαστήρι του. Ενώ προσπαθούσαμε να ανταλλάξουμε δύο κουβέντες, το τηλέφωνο χτύπαγε ασταμάτητα. Οι προετοιμασίες για το «4 Artwalk» βρίσκονταν στο φόρτε του. Συνομιλίες με καλλιτέχνες, συνεργάτες και εθελοντές δίπλα σε τελευταίες σκέψεις και αλλαγές. Τον Μάιο και τον Ιούνιο δεκάδες καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο θα πραγματοποιήσουν δημόσιες παρεμβάσεις στο αστικό τοπίο της Πάτρας.
Από την πόρτα του εργαστηρίου μπορούμε να διακρίνουμε κομμάτι αυτής της δουλειάς, έργο του ίδιου του Κλεομένη. Είναι ένα graffiti που επίκεντρο έχει τον πίνακα “Las meminas”, το πασίγνωστο έργο του Βελάσκεθ που βρίσκεται στη Μαδρίτη. Η street art οδηγεί το Πράδο να γιορτάζει τα 200 του χρόνια ακόμα και σε αυτή την υποβαθμισμένη γωνιά της πόλης. Μαζί με ανθρώπους που ίσως δεν το επισκεφτούν ποτέ από κοντά.
Κατεβήκαμε μέχρι την οδό Ιωνίας για να το παρατηρήσουμε. Έξω από το διάσημο έργο έχει ζωγραφίσει παιδιά προσφύγων, σαφής αναφορά στην περιοχή των Προσφυγικών. Αλλά και με του γειτονικού γυμνασίου της Τριαντείου. Έτσι στις φωνές των παιδιών θα συνυπάρχουν νοητά οι κραυγές αγωνίας κάποιων άλλων συνομηλίκων τους. Ένα ερέθισμα σε ένα απροετοίμαστο κοινό για την μετέπειτα πορεία τους.
Η πορεία του ίδιου του Κλεομένη ξεκινάει από την ΑΣΚΤ, και συνεχίζεται για μεταπτυχιακά Στουγγάρδη και Βερολίνο πάντα με ειδίκευση στη ζωγραφική. Ο ευρύς κόσμος τον γνωρίζει με την εικαστική έκθεση για τον Παπαδιαμάντη στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Είναι τόσο το ενδιαφέρον του κοινού που τα εισιτήρια της περιοδικής έκθεσης ξεπερνάνε κατά πολύ αυτά του ίδιου του μουσείου εκείνη τη χρονιά. Επόμενο project το Re-culture μία εικαστική έκθεση σε πολλούς τομείς τεχνών που για έναν ανεξήγητο λόγο κόπηκε από την δημοτική αρχή. Είναι η πρώτη φορά που μπήκαμε στο Σκαγιοπούλειο ίδρυμα βλέποντας το παρελθόν αλλά και το πώς μπορεί ένα κτίριο να επικοινωνεί με το σήμερα. H καλύτερη επισήμανση για το κτίριο είναι η τοιχογραφία με την μάνα να αγκαλιάζει το παιδί της καθώς ανεβαίνεις το ίδρυμα.
Με όλη αυτή την συζήτηση μαζί του μία λέξη σου έρχεται στο μυαλό. Εξωστρέφεια. Το βλέμμα κατηφορίζει την Βενιζέλου και κατευθύνεται στο λιμάνι ατενίζοντας τον πλατύ ορίζοντα. Ο αέρας παίρνει μακριά τα κατσούφικα βακτήρια και κυριαρχεί η χαρά αλλά και η συνειδητοποίηση πως μιλάμε για κάτι που κινείται σε άλλο επίπεδο χωρίς να χρειάζεται επαρχιακά αλληλολιβανίσματα. Μιλάει δηλαδή η καρδιά και ο εγκέφαλος όπως σε όλα τα έργα του ίδιου του Kleo.
Το περιοδικό σε όλα τα αεροπλάνα της TUI μας ενημερώνει για το 4 Street Art Festival Patras. Μετά από το ανοιχτό κάλεσμα και αυστηρή επιλογή θα ζωγραφιστούν κτίρια και πολυκατοικίες σε όλη την πόλη. Διάσημοι παγκοσμίως καλλιτέχνες της street art θα αφήσουν κάτι από το πέρασμά τους στην πόλη. Αντίθετα με τις παλιές καταγραφές το πέρασμά τους θα αποτυπώνεται στο ίδιο τους το έργο. Εμείς πέρα από καλή επιτυχία να προτείνουμε κάτι. Μία τοιχογραφία όλων αυτών των συγγραφέων που πέρασαν στο λιμάνι. Ένα έργο για αυτούς που είχαν μεγάλο έργο αλλά δεν άφησαν κάτι.
