Βαγγέλης Γιαννίσης
Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.
Υπόθεση #6: Ed Kemper
California Sierras, Αύγουστος 1963
Ο Edmund Emil Kemper III είναι δεκαπέντε χρονών. Παρά τη νεαρή του ηλικία, έχει ύψος ένα κι ενενήντα τρία, ενώ ο δείκτης IQ του έχει μετρηθεί στις 145 μονάδες. Ο Ed είναι ένας ευφυής έφηβος, ο οποίος κάτω από υγιείς συνθήκες θα μπορούσε να γίνει ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ψυχολόγος ή πολιτικός. Ωστόσο, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε, δε θα του το επιτρέψουν. Οι γονείς του είναι ένα προβληματικό ζευγάρι· η μητέρα του Ed, Clarnell, η οποία υποφέρει από αλκοολισμό και διπολική διαταραχή, μισεί τον σύζυγό της κι αρνείται να δείξει στοργή και τρυφερότητα στον γιο της, φοβούμενη πως ‘αυτό θα τον κάνει ομοφυλόφιλο’. Το 1957, ο πατέρας της οικογένειας θα εγκαταλείψει τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του, ενώ η Clarnell θα αναγκάζει τον Ed να κοιμάται στο υπόγειο, καθώς πιστεύει πως έχει σκοπό να βιάσει την αδερφή του.
Ο Ed απομονώνεται. Το αγαπημένο του παιχνίδι είναι ο ‘θάλαμος αερίων’· ζητάει από την αδερφή του να τον δέσει στην καρέκλα και στη συνέχεια να κατεβάσει έναν φανταστικό διακόπτη. Ο Ed, έπειτα, παριστάνει ότι πεθαίνει από δηλητηριώδη αέρια, ως θανατοποινίτης. Στα 14 θα το σκάσει από την τυραννική μητέρα του, για να ζήσει με τον πατέρα, ο οποίος ωστόσο έχει ξαναπαντρευτεί και θα τον στείλει να μείνει με τους παππούδες του. Στις 27 Αυγούστου 1964, ο δεκαπεντάχρονος Ed θα σκοτώσει τη γιαγιά του, πυροβολώντας τη στο κεφάλι με μία καραμπίνα και στη συνέχεια θα σκοτώσει με τον ίδιο τρόπο τον παππού του, «για να μην πληγωθεί, όταν μάθει ότι σκότωσε τη γιαγιά». Θα παραδοθεί στην αστυνομία, αφού τηλεφωνήσει στη μητέρα του και της εξηγήσει τι είχε κάνει. Όταν τον ρώτησαν τον λόγο, εκείνος απάντησε: «Ήθελα να μάθω πώς θα ένιωθα αν πυροβολούσα τη γιαγιά».
Το 1969, σε ηλικία 21 χρόνων, ο Kemper θα αποφυλακιστεί από την ψυχιατρική κλινική του Atascadero, όπου είχε εγκλειστεί, έχοντας αποκτήσει πολύτιμες γνώσεις, οι οποίες αργότερα θα του χρησίμευαν στην εγκληματική του καριέρα. Οι θεράποντες ιατροί εκτιμούν πως έχει θεραπευτεί. Στη διάρκεια του εγκλεισμού του, μάλιστα, εντυπωσιασμένοι από την ευφυΐα του, θα του αναθέσουν να διενεργεί ψυχιατρικά τεστ στους υπόλοιπους τροφίμους. Ένα χρόνο αργότερα, θα πιάσει δουλειά στη Διεύθυνση Αυτοκινητοδρόμων της Καλιφόρνια και θα αρχίσει να μένει μόνος του, μακριά από τη μητέρα που τόσο μισούσε.
Το 1972 θα δολοφονήσει δύο φοιτήτριες από το Fresno, την Mary Ann Pesce και την Anita Luchessa, οι οποίες του έκαναν ωτοστόπ. Ο Kemper τις οδήγησε σε μία ερημική τοποθεσία στην καρδιά του δάσους. Έδεσε με χειροπέδες την Pesce στο πίσω κάθισμα και κλείδωσε τη Luchessa στο πορτμπαγκάζ. Σε μία από τις συνεντεύξεις του, αναφερόμενος στην Pesce θα πει: «Νομίζω -κι αυτό με ενοχλεί- πως ενώ της περνούσα χειροπέδες την άγγιξα κατά λάθος στο στήθος. Ένιωσα ντροπή. Της είπα ‘ουπς, συγγνώμη’, ή κάτι τέτοιο». Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Kemper της πέρασε μία πλαστική σακούλα στο κεφάλι και τύλιξε μία ζώνη από μπουρνούζι στον λαιμό της. Η ζώνη, ωστόσο, έσπασε και η σακούλα τρύπησε από τις δαγκωματιές της Pesce. Ο Kemper, πανικόβλητος, θα τη σκοτώσει, με πολλαπλές μαχαιριές. Λίγο αργότερα θα δολοφονήσει με τον ίδιο τρόπο τη Luchessa.
Έπειτα, θα μεταφέρει τα πτώματα στο διαμέρισμά του, όπου θα τα διαμελίσει και θα τα φωτογραφίσει. Ο Kemper θα ξεφορτωθεί τα διαμελισμένα πτώματα στα βουνά της Loma Prieta. Το επόμενο θύμα του θα ήταν η δεκαπεντάχρονη Aiko Koo. Αφού τη μετέφερε σε μία απομονωμένη τοποθεσία, την στραγγάλισε μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του, τη βίασε κι έπειτα τη σκότωσε. Στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, με το πτώμα της Aiko στο πορτμπαγκάζ, σταμάτησε για μία μπίρα σε ένα μπαρ. Αφού επέστρεψε στο διαμέρισμα, διαμέλισε το πτώμα, το βίασε ξανά κι έκοψε το κεφάλι. Την επόμενη ημέρα, έχοντας το κεφάλι της Aiko στο πορτμπαγκάζ, θα επισκεφθεί τον ψυχίατρό του, για ένα από τα ραντεβού, έπειτα από την αποφυλάκισή του. «Κατά τη γνώμη μου, παρουσιάζει θετική αντίδραση στα χρόνια της θεραπείας και του σωφρονισμού του και δεν βλέπω κανέναν απολύτως ψυχιατρικό λόγο για να θεωρείται κίνδυνος στον εαυτό του ή τους άλλους», θα γράψει ο γιατρός στην έκθεσή του για τον Kemper εκείνη τη μέρα.
Στις 8 Ιανουαρίου 1973 ο Kemper θα δολοφονήσει τη Cindy Schall. Θα τη μεταφέρει στο σπίτι της μητέρας του, στο οποίο είχε επιστρέψει κι αφού την κρύψει στη ντουλάπα του δωματίου του, θα πέσει για ύπνο. Αφού η μητέρα του έφυγε για δουλειά, θα βιάσει το πτώμα της Cindy, θα την τεμαχίσει και θα πετάξει τα κομμάτια της σε έναν γκρεμό. Θα κρατήσει, ωστόσο, το κεφάλι, το οποίο θα θάψει έξω από το παράθυρο της μητέρας του. «Η μητέρα μου θέλει να την κοιτούν με θαυμασμό», θα πει, αιτιολογώντας την πράξη του.
Στις 5 Φεβρουαρίου θα σκοτώσει άλλες δύο γυναίκες. Ο Kemper είπε ότι προτού αρχίσει τις δολοφονίες, είχε σταματήσει να φαντασιώνεται τον έρωτα με μία γυναίκα, καθώς ήταν πεπεισμένος πως όλες θα τον απέρριπταν. Ωστόσο, εξήγησε, αν τις σκότωνε, δε θα μπορούσαν να τον απορρίψουν. Σκοπός του ήταν να φτιάξει ‘ανθρώπινες κούκλες’ και γι’ αυτό, «έπρεπε να τις βγάλει από τα ανθρώπινα σώματά τους», όπως εξήγησε.
Στις 20 Απριλίου 1973, ο Ed Kemper δολοφόνησε τη μητέρα του, πολτοποιώντας το κεφάλι της με ένα σφυρί, ενώ εκείνη κοιμόταν. Στη συνέχεια, την αποκεφάλισε και βίασε το πτώμα της.
Σε μία προσπάθειά του να ‘τιμωρήσει τη μητέρα του για όλες τις φορές που του είχε φωνάξει και τον είχε κάνει να νιώθει ντροπή’, έριξε τον λάρυγγά της στον σκουπιδοφάγο, ο οποίος ωστόσο μάγκωσε κι εκτόξευσε τις φωνητικές της χορδές στο πάτωμα της κουζίνας. «Ακόμη και νεκρή, εξακολουθούσε να μου φωνάζει και να γκρινιάζει. Δεν μπορούσα να την κάνω να σκάσει», θα πει.
Ο Kemper θα καλέσει για δείπνο την καλύτερη φίλη της μητέρας του, τη Sally Hallet. Θα τη στραγγαλίσει κι αποκεφαλίσει. Αφού κοιμηθεί στο κρεβάτι της μητέρας του, θα φύγει για το Colorado, αφού πρώτα αφήσει ένα σημείωμα ομολογίας των εγκλημάτων του για την αστυνομία. Στη διάρκεια της διαδρομής, ωστόσο, θα αποφασίσει να καλέσει από ένα καρτοτηλέφωνο την αστυνομία και να ομολογήσει. «Δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο… Ήταν αδύνατον. Συναισθηματικά, δεν άντεχα άλλο. Προς το τέλος, είχα αρχίσει να νιώθω τις συνέπειες των πράξεών μου και βρέθηκα κοντά στην ολοκληρωτική κατάρρευση. Οπότε, είπα, να πάει στο διάολο, και αποφάσισα να δώσω τέλος. Ας πούμε… το βαρέθηκα».
Ο Ed Kemper θα καταδικαστεί επτάκις σε ισόβια. Σήμερα εκτίει την ποινή του στις ψυχιατρικές φυλακές της Καλιφόρνια και δηλώνει ευτυχισμένος με τη ζωή του εκεί. Όταν τον είχαν ρωτήσει τι περνάει απ’ το μυαλό του κάθε φορά που βλέπει μία όμορφη γυναίκα, ο Kemper απάντησε: «Από τη μία σκέφτομαι ‘Ουάου, τι όμορφη κοπέλα, θα ήθελα να της πιάσω κουβέντα και να βγούμε ραντεβού’. Από την άλλη, αναρωτιέμαι πώς θα έμοιαζε το κεφάλι της αν το κάρφωνα σε ένα παλούκι».
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
