Μικροπράγματα
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟ
Πάντα μάγειρας ήθελα να γίνω. Αλλά ήμουν λίγο κέρατο από μικρός και δεν άκουγα κανέναν, να με λένε οι θειές μου «βρε πάνε στη σχολή μετά το γυμνάσιο εσωτερικός – στη Σ.Τ.Ε. ήτω τότε εσωτερικοί – θα πηγαίνεις το καλοκαίρι στα νησιά και θα παίρνεις εκατομμύρια – είχαμε ΠΑΣΟΚ ήμουν μικρό δεν ήξερα. Το ξερό μου το κεφάλι, εγώ ήθελα να γίνω αρχαιολόγος, ούτε ήξερα τι θέλω να γίνω και συνέχεια σε μια κουζίνα μέσα ήμουν, και συνέχεια συνταγές διάβαζα και συνέχεια ήθελα να μαγειρεύω – και να τρώω.
Η πρώτη μου απόπειρα να μαγειρέψω πρακτικά πρέπει να με βρήκε ηλικιακά κάπου στα 10, άμεσος αποδέκτης της μαγειρικής μου βρέθηκε η έρμη η αδερφή της μαμάς μου μιας και γω, χαζό παιδί χαρά γεμάτο, κάπου κάπως είδα τη συνταγή, και λιχούδης όπως ήμουν, είμαι και θα είμαι είχα τη φαεινή ιδέα να φτιάξω Καγιανά.
Ο Καγιανάς δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυγά στραπατσάδα μαζί με τριμμένη ντομάτα, απλό όμορφο και πολύ καλοκαιρινό φαγητό, από αυτά που έφτιαχναν οι άνθρωποι ‘στο πόδι’ γυρνώντας από τα χωράφια, και που εμείς πια απολαμβάνουμε στα γκουρμέ ψαγμένα ρακάδικα. Δεν θυμάμαι καν αν τον έφτιαξα καλό αλλά θυμάμαι ότι απέσπασα καλά σχόλια και ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα.
Για να φτιάξεις λοιπόν αυτό το θεσπέσιο φαΐ θέλεις πρωτίστως αυγά και ντομάτες.
Υλικά:
4 αβγά
2 ώριμες και ει δυνατών παραγινωμένες ντομάτες
Αλάτι και πιπέρι κατά βούληση
Ελαιόλαδο
Αν θέλεις μια καθαρισμένη και ξεσποριασμένη πράσινη πιπεριά, όπως και λίγο τυρί φέτα
Εκτέλεση:
Αρχικά πλύνε χέρια πριν μπούμε κουζίνα, μάζεψε μανίκια και βάλε μια ποδιά.
Υπάρχουν δυο σκέλη που μπορείς να εκτελέσεις, το ένα είναι να το κάνεις «φάση γκουρμεδίλα» και το άλλο να το κάνεις «φάση μαγείρεψε η γιαγιά μου στο χωριό». Φυσικά είμαι υπέρ τις δεύτερης φάσης.
Για να κάνεις την πρώτη εκτέλεση θα πρέπει να πάρεις τη ντομάτα και αφού τη χαράξεις ελαφρά χιαστί στο επάνω μέρος που είναι το κοτσάνι της, θα τη βουτήξεις για ένα λεπτάκι σε καυτό νερό προσέχοντας πάντα να μην καείς και έχουμε άλλα. Κατόπιν θα την ξεφλουδίσεις (το ζεστό νερό θα συνδράμει σε αυτό) και θα την ξεσποριάσεις, τα σπόρια λένε ότι κάνουν τη σάλτσα ξινή και θα κόψεις τη σάρκα της σε κυβάκια.
Η δεύτερη εκτέλεση είναι απλά να τρίψεις τη ντομάτα κομπλέ μονοκοπανιά στον τρίφτη και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Παίρνεις λοιπόν τη ντομάτα one or another way και την βάζεις στο τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο για να βράσει και να φύγουν τα περιττά υγρά της. Αν βάλεις πιπεριά ρίξε την και αυτή μέσα. Αφού πάρει βράση όλο αυτό αλατοπιπερώνεις ελαφρά και ρίχνεις τη φέτα τριμμένη με τα δάχτυλα σου, χαμηλώνεις λίγο τη φωτιά, συνεχίζεις το ανακάτεμα προσέχοντας γιατί η σάλτσα κάπου εδώ θα αρχίσει να έχει «πιτσιλιχτές διαθέσεις» τύπου Pollock. (Ο Τζάκσον Πόλοκ, 1912 – 1956, ήταν Αμερικανός ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Αποτελεί έναν από τους μείζονες αλλά και δημοφιλέστερους ζωγράφους της Αμερικής.)
Όσο η ντομάτα με τη φέτα αγκαλιάζονται στο τηγάνι, κάμε ένα κόπο και σπάσε τα αβγά σε ένα πιάτο και απλά ανάδευσε τα με ένα αυγοδάρτη (το σύρμα είναι) ή με ένα πιρούνι, αλλά μην τα κάνεις ομελέτα, απλά ανακάτεψε τα. Ρίχτα τώρα μέσα στο τηγάνι απαλά πρόσθεσε μπαχαρικά που αγαπάς, και ανακάτευε μέχρι να ομογενοποιηθούν, αλλά νου σου να μην χάσει όλα τα υγρά το φαγητό. Θέλουμε να είναι ζουμερό σχετικά για τρελές βούτες με το ψωμί.
Και τώρα που είπα ψωμί να σου πω μια μαγκιά που έφτιαχνε η θεία μου. Το μανάρι μου έφτιαχνε τον καλύτερο καγιανά του κόσμου και κάτι κουραμπιέδες μούρλια που θα σου παραθέσω άλλη φορά.
Που λες την ώρα που θα ρίξεις τα αβγά στο τηγάνι, δεν θα τα ανακατέψεις με πιρούνι η σύρμα, αλλά με μια χοντρή γωνία από ψωμί, που ουσιαστικά θα χρησιμοποιήσεις σαν σκεύος αναδέματος και θα το βάλεις από δίπλα στο πιάτο.
Θα χεις γλιτώσει και λίγο από τη λάντζα ε;
*Μέσω του koulcook.blogspot.com
