Μικροπράγματα
Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη
Διάβασα πως το ‘’Καφέ της Χαράς’’ θα επιστρέψει κι ένα κομμάτι μου χαίρεται αλλά ένα άλλο προβληματίζεται.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια, βλέπουμε να αναβιώνουν κλασικές ταινίες του παρελθόντος (όπως η Mary Poppins, το Lion King και άλλες), ενώ για κλασσικές σειρές, τόσο Ελληνικές όσο και ξένες (Κωνσταντίνου και Ελένης, Friends, Στο Πάρα Πέντε), θέλουμε έναν καινούργιο κύκλο.
Το καταλαβαίνω, όλοι θέλουμε την αναβίωση ενός αγαπημένου προγράμματος. Όμως, αν μετά από τόσο χρόνια παιζόταν ξανά, πόσο σίγουροι είμαστε πως θα μας ικανοποιούσε αυτή η αλλαγή;
Αν το σκεφτεί κάποιος λογικά, θα δει πως στις περισσότερες σειρές είχε δοθεί ήδη ένα τέλος (στο Παρά Πέντε είχε πεθάνει η γιαγιά του Σπύρου, στα Friends είχαν φτιάξει τη ζωή τους), οπότε με την αλλαγή των χρόνων μπορεί να βλέπαμε μία επιστροφή η οποία και να μην ‘’κολλούσε’’ πρακτικά με αυτό που είχαμε συνηθίσει.
Θεωρούσα πάντοτε πως κλασικές ταινίες, όπως το Όσα Παίρνει ο άνεμος, Καζαμπλάνκα, Πρόγευμα στο Τίφανις και άλλες πάρα πολλές δεν πρέπει να ξαναβγούν ποτέ με άλλους συντελεστές. Θα χαλάσει η μαγεία τους, διότι οι λάτρεις αυτών και άλλων ταινιών, θέλουμε να κρατήσουμε το μύθο τους αναλλοίωτο. Φυσικά, αυτή είναι η άποψή μου αλλά έχουμε διαπιστώσει πως συνήθως οι αναβιώσεις ήταν πάντα χειρότερες σε σχέση με το αυθεντικό.
Είναι όμως και μία άλλη δική μου εκτίμηση: Θεωρούσα πάντοτε πως όσο καλή και αν είναι μία σειρά, όταν συνεχίζεται σε έκτο και σε όγδοο κύκλο, τότε το πράγμα ‘’ξεχειλώνει’’. Το ιδανικό είναι να τελειώνει στη δεύτερη ή την τρίτη σεζόν, διαφορετικά οι συγγραφείς βάζουν μέσα σε αυτή υπερβολικά στοιχεία μυθοπλασίας ή ακρότητες προκειμένου να τραβήξουν το ενδιαφέρον. Ίσως αυτό να μην έχει συμβεί με όλες τις σειρές, αλλά η πλειοψηφία τους αυτό μας δείχνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ταινίες.
Μετά το Λόγω Τιμής, την Πολυκατοικία κλπ, αναμένουμε και το Καφέ της Χαράς για να δούμε ποια θα είναι τελικά τα συναισθήματα που θα μας γεννήσει…
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΤΕΣΤ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ: Ποιος χαρακτήρας από τα “Φιλαράκια” είσαι;
