(athento)
Μια κυρια στο λεωφορειο ηταν σκασμενη. 66 ετων περιπου. Μιλουσε στο τηλεφωνο σχεδον κλαμενη. Δε θα παρει το μερισμα. Δεν εχει παρει συνταξη ακομη. Δεν εργαζεται πια. Δεν εχει τι να περιμενει. Σχεδον κλαμενη. Δεν τα καταφερα λεει. Τι δουλεια να εκανε αραγε; Ακουω πιο προσεκτικα.
Δεν εβαζε ενσημα. Δεν εβαζαν τοτε. Και εκει που δουλευε δεν υπηρχαν αυτα. Τραγουδαγε σε σκυλαδικα στην επαρχια. Ειχε ωραια φωνη; Α μπα…δε χρειαζοταν. Ειχε ωραιο κορμι. Ελεγε ενα σουξε…και μετα το μαγαζι γυρα. Απο τραπεζι σε τραπεζι. Και τι εκανε τα λεφτα; Ρουχα, λουσα, εδινε πολλα δανεικα. Χωρισμενη. Δυο παιδια. Μετα τα μπουζουκια; Δεν υπηρχε τιποτα μετα. Εσβησαν τα φωτα. Σαπισαν τα λουλουδια…χαθηκαν τα καψουρια.
Μετα καθαριζε λεει. Δεν τα καταφερα…τι να περιμενω πια; Μα ειστε νεοτατη! Γιατι να μην παρω το μερισμα; Για τοσο μικρη διαφορα.
Nocturnal Stroll – Manos Hadjidakis
Άυγουστος..Παραλία.. Τα μάτια κοιτάζουν στον φακό που κοιτάζει τριγύρω.. Μία παρέα επιπλέει στα χρώματα λίγο πριν την βουτιά στα βαθιά.. Αugust..Beach.. My Eyes Look Through A Lens That Is Looking Around.. A Companionship Is Floating On Colours Before They Slip Away..
Το λεωφορειο εχει κοσμο. Δεν κανει κανενας ονειρα. Κανεις δε γελα. Δεν υπαρχουν τα χρωματα. Μαυρα εγιναν ολα. Τα φαρμακεια γεματα. Η γειτονια πονα. Οι τοιχοι. Τα σπιτια. Οι δρομοι. Σταζουνε δακρυα. Κανεις δε μιλα. Σκυψε το κεφαλι. Γυρνα απ την αλλη. Περνα βιαστικα. Τι σε νοιαζει εσενα; Εσυ εχεις λεφτα…
