Μικροπράγματα
Μας γράφει η αναγνώστρια μας Κατερίνα Σ.:
Γεια χαρά,
Είμαι η Κατερίνα και ζω στο Παρίσι. Έχω ένα γιο το Νικόλα που περνάει δύσκολα τελευταία. Το σχολείο, οι απαιτήσεις δεξιά και αριστερά του έχουν έρθει όλα μαζί και μάλλον για αυτόν είναι πολλά. Δυσκολεύεται πολύ, και κυρίως ψυχολογικά δεν την παλεύει.
Σκεφτήκαμε με τον μπαμπά του να υιοθετήσουμε ένα σκυλάκι από την Ελλάδα για να τον βοηθήσει.
Βρήκαμε το σκυλάκι και δε βρίσκαμε τρόπο να τον μεταφέρουμε.
Κάποιος έπρεπε να μας τον φέρει.
Προσφέρθηκε το αφεντικό μου ύστερα από πρόταση της υπέροχης συζύγου του που ήθελε να με βοηθήσει. Είναι business man, ο καλύτερος στο χώρο του και με μακρά ιστορία πίσω. Στην αρχή αρνήθηκα αλλά επέμεινε ότι δεν του είναι πρόβλημα.
Ο μικρούλης μας ήρθε με τη σχετική ταλαιπωρία του πρώτου ταξιδιού (εμετός, τσισάκια και όλο το πακέτο).
Το αφεντικό μου εκεί, βράχος. Με καθησύχασε ότι όλα ήταν τέλεια και ότι το σκυλάκι ήταν αξιαγάπητο στην πτήση.
Θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Το όνομά του είναι Ίωνας και είναι μακράν το καλύτερο αφεντικό στον πλανήτη.
Όλα καλά και μπράβο του κου. Ίωνα που την βοήθησε έτσι. Αλλά γιατί, εφόσον μένει στο Παρίσι, δεν πήρε να βοηθήσει κάποιο ζωάκι από εκεί;
Εγώ χάρηκα που βοήθησαν τα “greekies” – γίνεται μεγάλη κινητοποίηση στο εξωτερικό να βοηθηθούν σκυλιά απ’ την Ελλάδα της κρίσης, ειδικά από περιοχές όπως είναι ο Ασπρόπυργος. Μάλιστα πολλοί Βρετανοί εδώ και χρόνια υιοθετούν μόνο απ’ την Ελλάδα κι έχει γυριστεί και ντοκιμαντέρ γι’ αυτό https://www.lifo.gr/guide/culturenews/cinema/166061 Στο τέλος του φιλμ μάλιστα μαζεύονται ιδιοκτήτες που υιοθέτησαν σκύλους απ’ την Ελλάδα σ’ ένα λιβάδι της Αγγλίας και συναντιούνται όλοι μαζί μεταξύ τους.
Δεν θεωρούν πως τα σκυλιά απ’ την Ελλάδα είναι καλύτερα από τα σκυλιά της χώρας τους, απλά ξέρουν ότι και λόγω της κρίσης υπάρχει εδώ περισσότερη ανάγκη.