Μικροπράγματα
Αγαπητέ κ. Δημοκίδη,
Με αφορμή τα γεγονότα των ημερών και τις αποκαλύψεις της κ. Μπεκατώρου, σου γράφω για να σου πω μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν μου…
Είμαι ο Σ.., από τα Χανιά, είμαι τώρα 48 ετών και όσα σου πω έγιναν το 1990 όταν σπούδαζα στο τμήμα Ιστορίας –Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στο Αρχαιολογικό τμήμα λοιπόν είχαμε υποχρεωτικά κάποια μαθήματα από το τμήμα Φ.Π.Ψ (Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικών, Ψυχολογίας). Εμείς ως αρχαιολόγοι ψάχναμε να πάρουμε τα πιο εύκολα μαθήματα γιατί ήμασταν άσχετοι με τα φιλοσοφικά. Όλοι λοιπόν διάλεγαν το μάθημα του κυρίου [Χ] που ήταν κάτι σαν «φιλοσοφία της εκπαίδευσης» και δινόταν με προφορική εξέταση. Η εξέταση γινόταν στο γραφείο του κυρίου στο παλιό πανεπιστήμιο στη Δουρούτη. Οι φήμες ήταν γνωστές σε όλο το Πανεπιστήμιο ότι ο κύριος είχε αδυναμία στα όμορφα κορίτσια και αν αυτές «του έδειχναν κάτι» … ο βαθμός ανέβαινε.
Αυτόν δεν τον είχα δει ποτέ γιατί δεν με ενδιέφερε το μάθημά του και δεν είχα πάει ποτέ. Στην εξέταση λοιπόν πήγα με τη μια συμπατριώτισσά μου, τη Δ.Μ, που ενώ ήταν μια εντυπωσιακή μελαχρινή κοπέλα, φόρεσε φαρδύ τζιν και φούτερ και μου ζήτησε να πάμε στην ίδια ομάδα εξέτασης για παρέα και για κάθε «ενδεχόμενο». Φτάνοντας στην αυλή του πανεπιστημίου συναντάμε άλλες συμφοιτήτριές μας που ήταν ντυμένες από λίγο ως ΠΟΛΥ προκλητικά. ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ κατηγόρησαν την Δ.Μ. με φράσεις του τύπου «πώς ντύθηκες έτσι? στον [Χ] πας, τι περιμένεις, με το φούτερ να περάσεις το μάθημα? δείξε κάτι να πάρεις βαθμό κτλ κτλ. »
Μπαίνουμε στην εξέταση, ο [Χ] ένας 55ρης, ίσως και παραπάνω τότε, μας βάζει γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι και ξεκινά τις ερωτήσεις. Ήμουν ο μόνος άντρας στην ομάδα και με ξεπέταξε με δύο ερωτήσεις, μου έβαλε 6 και με έδιωξε από την αίθουσα. Η φίλη μου η Δ.Μ. με το φούτερ πήρε 7, αλλά η άλλη μας φίλη η Ε.Π. έμεινε για περισσότερες ερωτήσεις.
Η ίδια μας είπε μετά, ότι όταν έμειναν μόνοι στο γραφείο, της ζήτησε να κάτσει στα πόδια του και να ανοίξει το ντεκολτέ της και αυτή το έκανε πρόθυμα και βέβαια η προθυμία της επιβραβεύτηκε με 10ρι.
Ο κύριος αυτός λειτουργούσε έτσι για χρόνια. ΟΛΟΙ στα Γιάννενα το ήξεραν και ΟΛΟΙ το ανέχονταν. Εγώ αποφοίτησα το 1995 και όταν ήμουν στην Αγγλία έμαθα ότι κάποια φοιτήτρια από μια αριστερή οργάνωση του έκανε καταγγελία και το πανεπιστήμιο τον ώθησε σε πρόωρη συνταξιοδότηση για να καλυφθεί η υπόθεση. Αυτό όμως το ξέρω σαν φήμη και δεν μπορώ να το βεβαιώσω.
Όμως σου στέλνω αυτό το κείμενο γιατί αν και δεν έκανε κάτι σε εμένα, δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ την αηδία που ένιωσα από την όλη κατάσταση. Ο κύριος αυτός εκμεταλλευόταν τη θέση του, αλλά και οι φοιτήτριες πρόθυμα υπέκυπταν σε μια ανούσια συναλλαγή, για το βαθμό σε ένα μάθημα.
Η ιστορία μου με τον κύριο [Χ] συνεχίστηκε και πριν 2 χρόνια, όταν στο εδώ που ζω τώρα, ένας τοπικός πολιτιστικός σύλλογος έκανε τιμητική εκδήλωση για να παρουσιάσει ο [Χ] το νέο του βιβλίο. Ήμουν εμπλεκόμενος στον σύλλογο αυτό και απλά επέλεξα να αποχωρήσω από την ετοιμασία της εκδήλωσης αυτής. Δεν βρήκα το σθένος να πάω και να τον ξεμπροστιάσω κατάμουτρα για τα αίσχη που έκανε για χρόνια στα Γιάννενα. Η τωρινή πόλη μου όμως τον τίμησε σαν ένα λαμπρό δάσκαλο και σοφό επιστήμονα…
Σ.
