Ηλίας Τουμασάτος
Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας σήμερα 9 Φεβρουαρίου, κι αυτό το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου ίσως είναι το πιο κατάλληλο για να αναστοχαστούμε πάνω στη δύναμη του γλωσσικού μας εργαλείου. Που εκτός από κώδικας επικοινωνίας, όταν “περπατά”, γίνεται και όργανο υψηλής ποίησης όταν “χορεύει”, για να παραφράσω τα λόγια του Νάσου Βαγενά (“Ο ποιητής και ο χορευτής”).
Νικηφόρος Βρεττάκος – Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων
Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριολουλούδι, ὅμοια κ’ ἐγώ.
Τριγυρίζω διαρκῶς γύρω ἀπ’ τὴ λέξη.
Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς τῶν προγόνων,
ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή, τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν νοήματα,
τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ
κ’ ἔγινεὍμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια κι ἄλλα κοσμήματα.
Μὲ τὸ νῆμα τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ’ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου,
συνδέομαι, συμμετέχω στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».
