Μικροπράγματα
Γράφει ο Δημήτρης Τζίνης
Η ομερτά είναι ο νόμος της ένοχης σιωπής που συναντάται κυρίως σε περιοχές της νότιας Ιταλίας όπου η μαφία έχει κυρίαρχο ρόλο στα κοινωνικό-πολιτικά πράγματα. Ακόμα και αν γνωρίζεις κάτι (πιο σωστά: κυρίως όταν γνωρίζεις κάτι) δεν μιλάς γι’ αυτό. Νόμος. Για την «ομερτά της βαθιάς Ελλάδας» γράφει εύστοχα ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος («Καθημερινή» 13.10.2018) με αφορμή την γνωστή πλέον ιστορία του καθηγητή σε περιφερειακό ΤΕΙ που εκβίαζε τους μαθητές του με οικονομικά και άλλης φύσεως ανταλλάγματα για να περάσουν το μάθημά του. «Η προστασία της ομερτά είναι η σκοτεινότερη πλευρά της ιστορίας του φιλήδονου καθηγητή των ΤΕΙ Σερρών. Τόσα χρόνια και κανείς δεν σκέφτηκε να τον σταματήσει, έστω για να σώσει ο ίδιος την τιμή του επαγγέλματός του» σημειώνει ο κ. Θεοδωρόπουλος.
Το πλέον σοκαριστικό στην όλη υπόθεση είναι πως κάνοντας μια πρόχειρη ηλεκτρονική αναζήτηση βρίσκει κανείς ότι το προαναφερθέν περιστατικό είναι ήδη καταγεγραμμένο από τον Οκτώβριο του 2012 στο www.edosafakelaki.gr, την ιστοσελίδα που μπορεί ο καθένας να καταγγείλει (ανώνυμα ή επώνυμα) περιπτώσεις διαφθοράς. Όλα όσα τώρα μαθαίνουμε «γίνονταν κυριολεκτικά απρόσκοπτα εν γνώσει όλων στις Σέρρες, με τα τοπικά κανάλια να έχουν αφιερώσει ώρες τηλεοπτικού χρόνου σε ρεπορτάζ για τον περίφημο “καθηγητή”. Κι όμως όλα αυτά γίνονταν διότι κανείς δεν μιλούσε» αναφέρει σε ρεπορτάζ της η ιστοσελίδα «ThesNews» (11.10.2018).
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να αρχίζουν να αντιδρούν τα νεκρωμένα μας κοινωνικά κύτταρα. Δυστυχώς ο ιταλικός «νόμος της σιωπής» φαίνεται ότι βρίσκει την εφαρμογή του και στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Αλήθεια πόσες περιπτώσεις μιας αντίστοιχου τύπου ένοχης σιωπής μπορούμε να αναφέρουμε;
Οι «συλλογικότητες» που αλωνίζουν ανενόχλητες στα πανεπιστήμια της χώρας, το φακελάκι που κάνει ακόμα θραύση στα δημόσια νοσοκομεία, το κάπνισμα που απαγορεύεται μόνο στα χαρτιά στους δημόσιους χώρους, οι συναλλαγές χωρίς έκδοση απόδειξης μου έρχονται στο μυαλό χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα που ο καθένας μας μπορεί να προσθέσει είναι στην ουσία ταμπού που δεν θέλουμε να αγγίξουμε, άβολες καταστάσεις που δεν θέλουμε (άγνωστο γιατί) να αλλάξουμε.
Αφού περάσει η επήρεια του «σοκ» μπορούμε μακάριοι να αναμένουμε την επόμενη φορά που θα πέσουμε συλλογικά από τα σύννεφα, επειδή θα συνεχίζουμε να δρούμε με τον ίδιο απαθή και βαθιά αντικοινωνικό τρόπο. Μέχρι να διαβάσουμε για κάποια αντίστοιχη «γνωστή ιστορία του καθηγητή που σίγουρα γνωρίζει η Ελλάδα». Έτσι αρχίζει το κείμενο του ο καταγγέλλων φοιτητής στο «edosafakelaki». Το 2012 όχι το 2018.
