Μικροπράγματα
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ
Η Μαρία και η Όλγα ήταν δύο κανονικοί άνθρωποι, από εκείνους που τρέχουν καθημερινά, μέσα στα άγχη και τις αγωνίες τους. Ήταν άνθρωποι που μπορούσες να περάσεις από δίπλα τους σε μία πλατεία, να καθίσεις δίπλα τους σε μία καφετέρια. Άνθρωποι καθημερινοί, σαν όλους εμάς. Επέλεξαν όμως να είναι μαζί, να είναι ζευγάρι. Ήταν δύο γυναίκες που επέλεξαν να ακούσουν την καρδιά τους, να αγαπηθούν και να παντρευτούν, να δημιουργήσουν οικογένεια όπως οι υπόλοιποι “φυσιολογικοί άνθρωποι”.
Δεν ένιωσαν ποτέ την επιθυμία να δώσουν εξηγήσεις σε εκείνα τα αδιάκριτα βλέμματα, σε εκείνους τους ανθρώπους που τις χαρακτήριζαν “παράξενες’”, βρήκαν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την ψυχρή στάση των γονιών τους όταν άρχισαν να τις αντιμετωπίζουν εχθρικά επειδή γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν. Η μητέρα της Όλγας ονειρευόταν τη στιγμή που η κόρη της θα ερχόταν με το γαμπρό στο σπίτι και τώρα με την ανακάλυψη της αλήθειας, ένοιωσε τα όνειρά της να διαλύονται.
Όχι, δεν μπορούσε να το δεχτεί αυτό. Η κόρη της ζευγάρι με γυναίκα; Δε ρώτησε ποτέ την κόρη της για την προτίμησή της, δεν της έδωσε την ευκαιρία να της μιλήσει για όλα αυτά που νοιώθει, τις ανησυχίες και τη σύντροφό της. Η Μαρία και η Όλγα βίωσαν τη σκληρή απόρριψη των γονιών, απλά και μόνο επειδή ερωτεύτηκε η μία την άλλη. Βρέθηκαν στο στόχαστρο με κηρύγματα μίσους διαφόρων εκπρόσωπων της Εκκλησίας που χαρακτήρισαν ανθρώπους σαν αυτές ως “μιάσματα’”, “παράφρονες”, “εγκληματίες”, “ψυχικά άρρωστους”.
Η Μαρία και η Όλγα δεν άφησαν τίποτα και κανένα να μπει ανάμεσά τους, να διαλύσει την όμορφη σχέση αγάπης και έρωτα που με τόσο κόπο είχαν δημιουργήσει. Δεν τις ενδιέφερε να κρυφτούν, ούτε να ζήσουν την αγάπη τους μέσα από μία κλειδαρότρυπα. Μεγάλωσαν και ένα παιδί, ένα κοριτσάκι. Το μεγάλωσαν με περίσσια αγάπη με μία μεγάλη αγκαλιά που μέσα της έκλεισε και προστάτευσε την ψυχή του παιδιού από εκείνους που θα χαρακτήριζαν την οικογένειά τους αφύσικη, ελλιπή, παράξενη. Το κοριτσάκι τους μεγάλωσε, έγινε ένας υπέροχος άνθρωπος που χάραξε μετά τη δική πορεία μέσα στη ζωή.
Αισχροί είναι εκείνοι που θωπεύουν παιδιά κάτω από τα ράσα τους. Εγκληματίες είναι εκείνοι που βομβαρδίζουν πόλεις και οδηγούν παιδιά στο να ανασύρονται νεκρά από τις ακτές. Κατάπτυστοι είναι εκείνοι που ψήφισαν νόμους εξαθλίωσης και οδήγησαν παιδιά στο να λιποθυμούν από την ασιτία σε μία νομοθεσία ουσιαστικά αδιάφορη και ανάλγητη.
Ποια κοινωνία ενδιαφέρεται άραγε για το υγιές περιβάλλον των παιδιών; Εκείνη που άφησε ελεύθερους παιδόφιλους; Εκείνη που έκανε την εκπαίδευση να θεωρείται πολυτέλεια; Εκείνη που κομμάτιασε όνειρα και ελπίδες τόσων παιδιών και που τα οδήγησε να είναι αδύναμα από την ασιτία; Πότε νοιάστηκε αυτή η κοινωνία για τα παιδιά και το μέλλον τους, πότε αφουγκράστηκε τις ανάγκες τους; Ξαφνικά, θυμήθηκαν τα παιδιά στην περίπτωση γυναικών όπως η Όλγα και η Μαρία. Πόσο υποκριτικό!
Και πού είναι το κακό άραγε το να μεγαλώσουν δύο υπέροχες γυναίκες ή άνδρες ένα παιδί; Τι λιγότερο μπορεί να διδάξει από όλες τις υπόλοιπες οικογένειες; Τι λιγότερο θα διδάξει τα παιδιά μία ομόφυλη οικογένεια; Μας ενδιαφέρει η άποψη της Ψυχιατρικής και της Επιστήμης που έχει αποδείξει ότι οι ομόφυλες οικογένειες δε στερούνται ουσιαστικά τίποτα και ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν επηρεάζει τα παιδιά ή οι προκαταλήψεις μίας κοινωνίας βουτηγμένης στην υποκρισία και την άγνοια;
Η Όλγα θέλει μερικές φορές να καλέσει τη μητέρα της στο τηλέφωνο. Πονάει που εκείνη αρνείται να της μιλήσει, θέλει να αφήσει αυτά τα λόγια που πνίγουν την καρδιά της να ξεχυθούν ελεύθερα. Να της πει: ‘’Γιατί , μαμά; Γιατί δε θέλεις να σου μιλήσω για τον άνθρωπο που αγαπώ; Ποιανού την περιουσία λεηλάτησα, ποιανού τη ζωή κατέστρεψα, ποιο νόμο παραβίασα; Γιατί δε θέλεις η κόρη σου να είναι ευτυχισμένη; Είναι λίγο αυτό; Γιατί πιστεύεις ότι είναι ανήθικο που έχω ερωτευτεί μία γυναίκα; Τι είναι δηλαδή το ηθικό στον έρωτα ή στο σεξ ενός άνδρα και μίας γυναίκας, εκτός από την πράξη της γονιμοποίησης; Πιστεύεις δηλαδή ότι ο στοματικός έρωτας ενός άνδρα και μίας γυναίκας είναι ανώτερος ή πιο ηθικός; Πιστεύεις ότι η σχέση μου στερείται πιστότητας, αληθινής αγάπης, έρωτα και αφοσίωσης; Μαμά, θα ήθελα πολύ να γνωρίσεις τον άνθρωπο της ζωής μου και το υπέροχο παιδί που μεγάλωσα και τώρα σπουδάζει. Μαμά, γιατί σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, η κοινωνία; Τόσο λίγο μετράει για σένα η ευτυχία μου;’’
Αυτά θα ήθελε να της πει η Όλγα. Έχεις να της δείξει φωτογραφίες πολλές. Να της μιλήσει για τη Μαρία, για το πόσο της έχει σταθεί στις δύσκολες στιγμές , για τα φαγητά που της φτιάχνει όταν εκείνη είναι άρρωστη.
Η Όλγα ήθελε να αλλάξει η μητέρα της, γιατί ήξερε ότι ο κόσμος δεν αλλάζει όταν αλλάξουν οι πολλοί, αλλά όταν οι λίγοι ξεκινήσουν να επηρεάζουν τους πολλούς.
Η Όλγα κρατάει το χέρι της αγαπημένης της. Ξέρει ότι η αγάπη τους στο τέλος θα κερδίσει.
