Ηλίας Τουμασάτος
Ο ισχυρισμός ότι η ψήφος σε αυτές τις εκλογές είναι ταξική είναι απολύτως ανόητος και επιπλέον εξαιρετικά επικίνδυνος. Κατ’ αρχάς, για ποιες κοινωνικές τάξεις μιλάμε; Για τους πλούσιους και τους φτωχούς; Για τους δεξιούς και τους αριστερούς; Για τους καουμπόηδες και τους Ινδιάνους; Για τους εργάτες και τους αστούς; Ακόμα κι ο Μαρξ σήμερα, που ήτανε μανούλα στο να περιγράφει την πραγματικότητα της εποχής του το βλέπει από εκεί ψηλά ότι το δίπολο “εργάτες – αστοί” είναι πασσέ.
Αδέλφια, είμαστε στο 2019. Αυτοί οι διπολισμοί δεν υπάρχουν, ακόμα και επιστημονικά είναι ανυπόστατοι. Νέα κοινωνικά στρώματα εμφανίζονται και τα σύνορά τους είναι πλέον πολύ ρευστά, ενώ η κοινωνική κινητικότητα (κυρίως η καθοδική….) είναι μεγαλύτερη.
Κάποιοι, λ.χ. μιλάνε για το “πρεκαριάτο”, μια κοινωνική τάξη που αποτελείται από εργαζόμενους με καθεστώς ευέλικτης και ανασφάλιστης εργασίας. Δουλεύουν χωρίς τήρηση εργατικής νομοθεσίας, πληρώνονται με λεφτά που δεν τους φτάνουν για να ζήσουν.Ο μόνος σκοπός που εξυπηρετεί αυτή η λογική είναι ο ψυχολογικός εκβιασμός “είσαι μαζί μας ή με τους άλλους…” “Διάλεξε πλευρά”. Όχι, μεγάλε. Δεν θα σου κάνω αυτό το χατίρι. Τέτοια έλεγε και ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Στα κοινωνικά δίκτυα παρατηρώ απίστευτο φανατισμό από ανθρώπους με αποδεδειγμένα προοδευτικές ιδέες. Με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία απαξιώνουν ακόμα και αυτό το εκλογικό σώμα το οποίο κατά τα άλλα παρακαλούν να τους ψηφίσει. Ανακαλύπτουν ότι εκτός από τους αμνούς υπάρχουν και τα ερίφια, τα οποία είτε από άγνοια κινδύνου (δηλαδή αβελτηρία), είτε από ακοπιμότητα (είναι τα λαμόγια που έχασαν τα δικαιώματά τους και περιμένουν να τα ξανακατακτήσουν…)
Κι εγώ ο βλαξ διερωτώμαι: Υπάρχουν φτωχοί Νεοδημοκράτες και πλούσιοι Συριζαίοι, ή μήπως όχι; Οι ψηφοφόροι της κυβερνώσης παράταξης από ποιο εισόδημα και κάτω έχουν δικαίωμα να την ψηφίσουν; (αφού είναι ταξική η ψήφος, λένε)… Αν κάποιος ψιλο-αστός, κάτοικος Νέου Ψυχικού, με γωνιακό οροφοδιαμέρισμα και εξοχικό προκάτ παρά θιν’ αλός επιθυμεί να ψηφίσει το κυβερνών κόμμα, μπορεί να το πράξει ή μήπως να του ακυρώσουμε το ψηφοδέλτιο; Για να μην αναφερθώ στα φρικτά διλήμματα που αντιμετωπίζει η κ. Παναγοπούλου. Να δώσει το κότερο και να πάρει ψαρόβαρκα, μήπως πέσουν τα τεκμήρια και εκπληρώνει το ταξικό κριτήριο;
Κι αν ένας πρεκάριος (κατά το προλετάριος) θελήσει να ψηφίσει δεξιά; Το είχα καταλάβει, πιτσιρίκο που δουλεύεις τρεις μήνες για να πάρεις άι-φον… Κάτι θα έχεις κρύψει κάτω από το σουμιέ… Δυστυχώς, πολλοί στρέφονται ακόμα και προς την ακροδεξιά. Μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα άλλοτε “λαϊκών περιοχών” όπου κυριαρχούσε η αριστερά, δείχνει ξεκάθαρα τέτοιες τάσεις…
Ψυχραιμία λοιπόν. Μιλήστε με προγράμματα και όχι με πόλωση. Η πόλωση δεν βοηθάει κανέναν. Ειλικρινά, δεν περιμένετε από μένα να σας το πω.
Η ψήφος ΔΕΝ είναι ταξική, δεν χρειάζεται να είναι και ΤΟΞΙΚΗ.
