Not Yet
Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο που έλεγε ότι με την βοήθεια της μουσικής γιατροί προσπάθησαν να ανακαλέσουν αναμνήσεις ανθρώπων, που έπειτα από ατύχημα είχαν μερική ή ολική απώλεια μνήμης. Και πραγματικά αναρωτήθηκα αλλά και επιβεβαιώθηκα για το πόση δύναμη κρύβει η μουσική.
Κι όμως τα καλοκαίρια μας, οι πρώτοι έρωτες (ε; και οι πρώτες χυλόπιτες) ,εκείνες οι μέρες που όλα έμοιαζαν βουνό και αυτές που ένιωθες να έχεις κατακτήσει την κορυφή του, όλα έχουν το δικό τους soundtrack. Αυτό το τραγούδι που ακούμε στο ραδιόφωνο όσο είμαστε κολλημένοι στην κίνηση ή κάπου έξω και μας μεταφέρει απευθείας στην εποχή εκείνη και μας κάνει να νιώσουμε πάλι τα ίδια συναισθήματα με τότε. Να αναπολήσουμε και να χαμογελάσουμε λιγάκι στην συνειδητοποίηση του πως ήμασταν τότε και πως είμαστε τώρα.
Είναι εκείνα τα τραγούδια που μας συνόδευαν όταν ήμασταν αγκαλιά με αυτόν/η που έκανε την καρδιά μας να χτυπά δυνατά, όταν κλαίγαμε, όταν γελάγαμε, όταν πηγαίναμε διακοπές με την παρέα μας, όταν τελειώναμε το σχολείο, όταν, όταν, όταν…..Ήταν αυτά τα τραγούδια πού τότε ήταν στην κορυφή και τα άκουγες παντού αλλά και τα old time classic που άρχισες να ξετρυπώνεις. Ήταν αυτή η μελώδια και οι στίχοι που ένιωθες ότι ταιριάζουν και περιγράφουν αυτό που ένιωθες εκείνη την στιγμή. Και από ότι φαίνεται όσο και αν εσύ νομίζεις ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο οι αναμνήσεις σου ξεθωριάζουν έρχεται αυτή η στιγμή που το έχεις ανάγκη να θυμηθείς.
Να θυμηθείς αυτές τις μέρες που χαμογέλαγες, που ήσουν με ανθρώπους που αγαπούσες και ήσουν καλά. Γιατί η μουσική είναι φάρμακο. Είναι ανάγκη. Και όταν νιώθουμε να πέφτουμε, αυτή είναι εκεί να μας θυμίζει ότι η ζωή δεν είναι μόνο τραγούδια χωρισμού και μελαγχολίας αλλά τραγούδια γεμάτα θετική ενέργεια. Αυτή την θετική ενέργεια πρέπει να κρατάμε. Αυτές τις όμορφες στιγμές που ήταν επενδυμένες με μελωδία και στοίχους που φάνταζες ότι ήταν κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα σου. Και ίσως να ήταν. Αλλά ξέρεις τι συνειδητοποίησα πιο πολύ από όλα;
Ότι αυτό το τραγούδι που εγώ έχω συνδέσει με κάποια στιγμή ή περίοδο της ζωής μου, το έχει συνδέσει και κάποιος άλλος, ε και τότε νιώθω λιγότερο μόνη. Μάλλον για αυτό λένε ότι η μουσική μας «ενώνει». Γιατί όντως μας φέρνει κοντά. Κοντά τον έναν με τον άλλον αλλά κοντά και με τον παλιό μας εαυτό. Αυτόν, που τις μέρες όπου ήταν πεσμένος και ανυπομονούσε για τις καλύτερες, άκουγε αυτό το τραγούδι που τώρα ακούς εσύ με ένα χαμόγελο και με ένα «τα κατάφερες» στα χείλη.
Αν λοιπόν η ζωή σου είχε soundtrack, ποιο θα ήταν αυτό;
