Kostis Kotsonis
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ
Μάρτιος 2017. Είμαι στο αυτοκίνητο μιας συμφοιτήτριας για να πάμε σε κοινό μας μάθημα. Εκείνη μιλά έντονα οδηγώντας και εγώ, καθισμένος στη θέση του συνοδηγού, προσπαθώ ψύχραιμα να απαντήσω σε όσα λέει.
Μιλά με απέχθεια για τους ομοφυλόφιλους. Δεν μπορεί, λέει, να τους βλέπει να εκφράζονται δημόσια, της έρχεται αναγούλα. Προσπαθεί να μαντέψει ποιος από τους συμφοιτητές μας είναι «αδερφή» και ρωτά τη γνώμη μου, ελπίζοντας ότι θα τον κανιβαλίσουμε παρέα.
Ποια η αιτία για όλα αυτά; Δύο κοπέλες που φιλήθηκαν διασχίζοντας τη διάβαση μπροστά από το αυτοκίνητό μας. Με το που τις είδε γούρλωσε τα μάτια: «Τι κάνουν αυτές εκεί; Φιλιούνται; Πωωω! Αν είναι δυνατόν! Θα κάνω εμετό, ρε φίλε!».
Προσπαθώ να της εξηγήσω τη ζημιά που κάνουν απόψεις σαν τη δική της στην ψυχική –ή και τη σωματική− υγεία αυτών των ανθρώπων. Την ρωτάω με κάθε ειλικρίνεια πώς μπορεί να αισθάνεσαι τέτοια απέχθεια για δύο ανθρώπους που απλά εξέφρασαν την αγάπη τους. Γυρίζει με γουρλωμένο μάτι προς το μέρος μου: «Δηλαδή τις δικαιολογείς;».
«Τώρα κατάλαβα», της λέω, «τι νοοτροπία κουβαλούν οι άνθρωποι που διώχνουν τα γκέι παιδιά τους από το σπίτι». Μαλάκωσε λίγο αλλά δεν πείστηκε: «Έλα τώρα! Αυτά γίνονταν παλιά. Δεν γίνονται τώρα πια». Πάλι καλά που δεν είπε «Καλά τους κάνουν». Φτάνουμε στον προορισμό μας και η κουβέντα σταματά κάπου εκεί.
Για την ιστορία, να σημειώσω ότι αυτή η κοπέλα έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό μυαλά και έχει μετριάσει αισθητά τις απόψεις της πάνω στο θέμα.
…
Οκτώβριος 2018. Έχουν περάσει λίγες ημέρες από τα υποδειγματικά λόγια που απηύθυνε ο Γιώργος Καπουτζίδης στον έφηβο διαγωνιζόμενο του «Ελλάδα Έχεις Ταλέντο» Γιώργο Θωμόπουλο. Λόγια τα οποία εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες και τα social media, λειτουργώντας σαν όαση μέσα στο συντηρητισμό, τη δεισιδαιμονία και τον κακοποιητικό λόγο της ελληνικής τηλεόρασης. Λόγια τα οποία ο κ. Καπουτζίδης απηύθυνε πρωτίστως στους γονείς των «μπούληδων, των παιδιών που ασκούν bullying στα αδύναμα παιδιά».
Δυστυχώς, κάποιοι γονείς φαίνεται ότι δεν άκουσαν αυτά τα λόγια. Ή έκαναν σαν να μην τα άκουσαν.
Τα παραπάνω screenshots δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες από ένα νεαρό παιδί σε κλειστό γκρουπ υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων του Facebook.
Μακάρι η συμφοιτήτριά μου να είχε δίκαιο μέσα στο παραλήρημά της. Μακάρι να μην υπήρχαν πια γονείς που διώχνουν τα παιδιά τους από το σπίτι επειδή είναι γκέι ή οτιδήποτε άλλο. Αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι. Εκτός από τους εκατοντάδες «θερμόαιμους» νταήδες που αλωνίζουν στα σχολικά προαύλια υπάρχουν και οι άλλοι, οι «ευυπόληπτοι». Οι καθώς πρέπει νταήδες που προστατεύονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαμερισμάτων. Πίσω από τα «Πού να μπλέκεις» και τα «Μην μας τύχει» της κοινωνίας μας.
Ταμπουρωμένοι πίσω από εκεί περιμένουν το ίδιο τους το κακοπαθημένο παιδί στη ζεστή οικογενειακή φωλιά. Και εκεί, λίγο μετά το βραδινό και τις ειδήσεις των εννέα, το αποτελειώνουν.
