σε ,

Παλαιό Μαυρονόρος. Το πέτρινο φάντασμα της Ηπείρου ζωντανεύει

02

Το Παλαιό Μαυρονόρος και η ιστορία του μας ήταν γνωστή. Έχουμε ακούσει πολλά από τους παππούδες μας και τους ηλικιωμένους της περιοχής όπου μεγαλώσαμε και εμείς.

Αυτό που θέλαμε δεν ήταν απλά να σας το παρουσιάσουμε αλλά να καταφέρουμε να του δώσουμε ξανά ζωή, έστω και για λίγο.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

Παλαιό Μαυρονόρος. Δίνουμε ζωή παίζοντας μουσική στο πέτρινο φάντασμα της Ηπείρου. Greece Epirus

Συμπαραγωγή Up Drones & Ήπειρος TV 1 Contact us at email updronesgreece@gmail.com Βρείτε μας στο Instagram: updrones_gr https://www.instagram.com/updrones_gr/?hl=el Βρείτε μας στο Facebook: Up Drones https://www.facebook.com/UpDronesProductions/ Viber: UpDrones Greece https://invite.viber.com/?g2=AQA%2Bx%2BErXVrc3EkYTDzPqg0vHHWeIwnIVoRDK8gcx9OvvFMc%2B3L4jf5cEYS%2F8CXV Μουσικοί: Γαβρίλης Τότσικας, κλαρίνο Σπύρος Χάσκος, Ντέφι Εικονολήπτης: Μάριος Γεωργούλας. Επιμέλεια παραγωγής: Hammerakis Ευχαριστούμε πολύ το Ήπειρος TV1 για την πολύτιμη βοήθεια του.

Και όταν μιλάμε για ζωή στην Ήπειρο μιλάμε για μουσική και για κλαρίνα.

Έτσι σκεφτήκαμε μαζί με φίλους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα με τον Γαβρίλη Τότσικα ( κλαρίνο ) και τον Σπύρο Χάσκο ( ντέφι ) να πάμε και να ηχήσουμε ξανά, μέσα στα χαλάσματα αυτή την φορά, παραδοσιακούς Ηπειρώτικους Πωγωνίσιους ήχους.

Από αυτούς που πριν από πολλά  χρόνια αντηχούσαν σε αυτά τα πεσμένα σήμερα ντουβάρια και σκεπές.

04

Η ιστορία του

Χωριά από πέτρα, χωριά νεκρά, ξεχασμένα, αλλά σαν από πείσμα στο χρόνο στέκουν εκεί. Στις κορυφές του Κασιδιάρη το παλιό Μαυρονόρος. Εδώ όλα ξεκίνησαν το 1866, όταν ο τόπος πρωτοκατοικήθηκε. Ήταν ο τόπος στις κορφές του βουνού, αυτές που πρώτες μαύριζαν από τα σύννεφα. Ήταν είκοσι οχτώ οικογένειες που ξεκίνησαν από το χωριό Γλούστα, κεφαλοχώρι της Θεσπρωτίας. Δεν άντεχαν τους Τούρκους, κυνηγήθηκαν και για χρόνια έμαθαν να ζουν κυνηγημένοι…

Στην πλατεία του νέου Μαυρονόρους, τέσσερις διαφορετικές γενιές έχουν να αφηγηθούν. Όσοι έζησαν εκεί, στα σημερινά χαλάσματα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Την γενιά εκείνων που δεν άκουγε σαν παραμύθι την σφαγή στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού το 1909.Τα μάτια συχνά βουρκώνουν.. Είναι τόσο δυνατές οι αναμνήσεις. Είναι όσα έζησαν κι όσα ονειρεύτηκαν. Οι πατεράδες που έφευγαν για το μεροκάματο. Και οι γυναίκες, ηρωίδες που δούλευαν στα χωράφια, μεγάλωναν τα παιδιά, κρατούσαν τα σπίτια. Είναι και οι νέοι. Αυτοί που γνώρισαν το παλιό Μαυρονόρος μέσα από τις αφηγήσεις παππούδων και πατεράδων. Που αγάπησαν τον τόπο και πάντα θα θέλουν να επιστρέφουν σε τούτα τα χαλάσματα.Έζησαν επιδρομές, κακουχίες, λεηλασίες.

Μέχρι το 1964 όπου το εγκατέλειψαν και δημιούργησαν το νέο χωριό. Κι από τότε ένας κύκλος άρχισε να κλείνει. Ότι δημιούργησε ο άνθρωπος πέρασε σταδιακά στη φάση της παραίτησης. Και η πέτρα που κάποτε έχτιζε σπίτια, κυλά αργά στον τόπο που την γέννησε.Και σ΄ αυτή τη μικρή πορεία θυμίζει ακόμη το μεράκι των ανθρώπων που τη δούλεψαν.Τα ερείπια αυτά έχουν φωνή. Τα διώροφα αρχοντόσπιτα, η εκκλησιά, το μεγάλο αλώνι, η βρύση, αφηγούνται το καθένα μια διαφορετική ιστορία.Μια ιστορία που φτάνει μέσα από τα γκρεμισμένα παράθυρα, τους τοίχους που έχουν σωριαστεί, τις πόρτες που άφησαν διάπλατα το χρόνο και το φως να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια.

Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.
0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!