Πάντα με απασχολεί το ζήτημα αν θα πρέπει ή όχι να επιτρέπεται η χρήση των κινητών στα σχολεία.
Δεν μιλώ για τα δημοτικά, όπου αν δείτε τι κινητά έχουν πολλά πιτσιρίκια, θα αναφωνήσετε “Μνημονια forever”. Μιλώ για τα γυμνάσια και κυρίως τα λύκεια. Τα δεδομένα είναι αρκετά συγκεκριμένα.
1. Τυπικά, ο νόμος στην Ελλάδα το απαγορεύει. Ο νόμος όμως δεν προβλέπει την “ποινή”. Το μπαλάκι πάει στον διευθυντή ή τον σύλλογο των καθηγητών. Κι ο καθένας από μας τους καθηγητές κάνει του κεφαλιού του. Εγώ κάνω συστάσεις, άλλοι τα πάνε στο γραφείο (αυτό λέει ο κανονισμός του σχολείου), άρα εγώ γίνομαι ο “καλός” (ή ο βλάκας) και οι άλλοι οι “κακοί” (ή αυτοί που πρέπει στ’ αλήθεια να σεβόμαστε)
2. Ουσιαστικά, η χρήση γίνεται, παρά τον νόμο (κι αυτό δίνει μάλλον ένα λάθος παράδειγμα στα παιδιά). Και γίνεται “κρυφά” Σε απόμερα σημεία, μέσα στην τάξη, ή στις τουαλέτες (πράγμα που εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από το να γίνεται ελεύθερα). Όταν βλέπω ένα παιδί πολύ συγκεντρωμένο στο βιβλίο του, αναρωτιέμαι ποιο app κρύβουν μέσα οι σελίδες του. Όταν βλέπεις τσάντα μισοανεβασμένη στο θρανίο, η κατάσταση είναι επίσης δεδομένη. Μακριά μαλλιά που πέφτουν επάνω στο θρανίο κρύβουν κάτι φωτεινό από κάτω…
3. Τα παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν το νόημα της απαγόρευσης, μια και αισθάνονται προσκολλημένα στο κινητό τους (δεν λέω ότι είναι καλό, είναι πραγματικότητα όμως).
4. Το κινητό μπορεί να γίνει φοβερό εργαλείο στην τάξη, τη στιγμή που δεν υπάρχουν υπολογιστές για όλα τα παιδιά. Μπορείς να το αξιοποιήσεις στη διδασκαλία, μπορούν τα παιδιά να ψάξουν πληροφορίες στις ερευνητικές εργασίες, μπορούν να κάνουν τις εργασίες τους.
5. Ωστόσο, το κινητό στην τάξη έχει και τον κίνδυνο ο δάσκαλος να μιλάει και οι μαθητές να περιηγούνται σε άλλες πολιτείες, τουτέστιν εφαρμογές πάσης φύσεως. Και χάνεται η “ζωντανή”επαφή με το δάσκαλο, που πλέον δεν είναι αυτός που επιβάλλεται στην τάξη με το φόβο, πρέπει να είναι και λίγο stand-up comedian.
6. Σε άλλες χώρες το καθεστώς είναι πιο ξεκάθαρο: Όχι κινητό μέσα στην τάξη, το σχολείο αποφασίζει για τα διαλείμματα. Εδώ απαγορεύεται πλήρως και ταυτόχρονα δεν απαγορεύεται.
7. Η εξάρτηση από το κινητό είναι τρομακτική πλέον, και στα παιδιά και σε μας τους μεγάλους. Τα παιδιά στις καφετέριες σε λίγο θα μιλούν μόνο στο τσατ και απλά θα συναντιούνται για να βγάζουν σέλφις. Εμείς οι μεγάλοι μιλάμε παντού. Στο αμάξι, στη μηχανή, στη μέση του δρόμου, στο θέατρο, στην εκκλησία, στο τραίνο, παντού. Έλεος. Γι’ αυτό και ο Μακρόν στη Γαλλία θέλει γενική απαγόρευση της χρήσης, για να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά να μιλούν και να παίζουν, και όχι να είναι καρφωμένα σε μια οθόνη.
8. Το να επιτραπεί το κινητό θα κάνει τα παιδιά να μην αντιδρούν προς μια αδιανόητη γι’ αυτά απαγόρευση. Το να απαγορευτεί πλήρως ίσως τους δώσει ευκαιρία για αποτοξίνωση, για μερικές ώρες που θα κάνουν παρέα πραγματική με τα άλλα παιδιά, χωρίς το κινητό τους…
Δείτε και εδώ (στον Guardian) ένα ενδιαφέρον άρθρο της Angelique Chrisafis που μιλάει για την απαγόρευση των κινητών σε ένα σχολείο στη Γαλλία.
Δεν ξέρω, ειλικρινά, ποια θέση να πάρω…
Θα ήθελα, ειλικρινά, τη γνώμη σας…
Ζούμε σε μια εποχη, που η τεχνολογική εξέλιξη έχει προοδεύσει υπερβολικά πολύ, αλλάζοντας τις παλιές μας συνήθειες και τα προηγούμενα στάνταρ μας. Για να αξοιοποιησουμε σωστά αυτή την εξέλιξη, όμως, είναι απαραίτητο να προσαρμόσουμε – αν όχι όλους – τους περισσότερους τομείς της ζωής μας σε αυτήν την εξέλιξη. Οπότε, κατά την γνώμη μου, θα ήταν καλό να επιτρέπουμε τα κινητά στα σχολεία, αλλά μόνο για εκπαιδευτική χρήση. Δηλαδή, οι μαθητές να τα χρησιμοποιούν για να βρίσκουν πληροφορίες και να ανακαλύπτουν νεες γνώσεις από μόνοι τους, κάτι που θα ήταν ιδιαίτερο καλό.. Οσο για τον ρόλο του δασκάλου, μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά πιστεύω ότι αν έχεις κινητό με σύνδεση στο ίντερνετ, ΠΑΡΑ πολύ δύσκολα θα το χρησιμοποιήσεις μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Εγώ δηλαδή αν είχα όταν ήμουν μαθητής θα ήμουν σ’ όλο το μάθημα στο Facebook και θα έψαχνα άσχετα διασκεδαστικά πράγματα. Εδώ έκανα χίλια δυο κόλπα για να μην παρακολουθώ στο μάθημα, έφερνα γουώκμαν και έβαζα το ακουστικό μέσα στο μανίκι για να ακούω τις αγαπημένες μου εκπομπές στο ραδιόφωνο κλπ. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο παράδεισος θα ήταν τα σχολικά μου χρόνια αν είχε εφευρεθεί τότε α) το ίντερνετ και β) τα smartphones. Οπότε οι μαθητές θα χαιρόντουσαν με… Διαβάστε περισσότερα »
Μα είχαμε fb και τοτε, λεγόταν επιφανεια θρανίου και “δωσε το χαρτακι στον/ην ταδε”. Βεβαια όταν η ζωη ακομα και της γενιας που δεν γεννηθηκε με internet και social media εχει πνιγει σε οθονες και πληκτρολογια καλο θα ήταν τα παιδια/μαθητες να εχουν υποχρεωτικα χρονο για την ζωη χωρις αυτα. Ας μαθουν να μαθαινουν εξω απο το Internet και μετα το εργαλειο αυτο θα είναι κατι που πραγματικα θα είναι εργαλειο. Προς το παρον δεν είναι εργαλειο αλλα υποκαταστατο. Τελος καποτε είχαμε την απαγορευση περι σκουλαρικια, μακρια μαλλια,προκλητικα ρουχα κτλ, τωρα το κινητο. Είναι μια υπεροχη ηλικια να μαθαινουν (οπως… Διαβάστε περισσότερα »
Εφέτος οι μαθητές μας δημιουργήσανε εφαρμογές για κινητά στην Α΄ τάξη του ΕΠΑΛ. Με άδεια του διευθυντή χρησιμοποιήσαμε κινητά μέσα στην τάξη για να δούνε οι μαθητές μας τις εφαρμογές τους να δουλεύουν. Τα κινητά ήταν στις τσάντες τους και βγαίνανε μόνο όταν έπρεπε να κατεβάσουν την εφαρμογή τους. Παράνομο; Ναι! Χρήσιμο και παραγωγικό; Με το παραπάνω… Ήταν ωραίο να βλέπουν να ζωντανεύει αυτό που σχεδιάζανε στον υπολογιστή τους. Να δουν πώς εμφανίζεται, να κάνουν διορθώσεις, ο ένας να δοκιμάζει την εφαρμογή του άλλου, να σχολιάζουν, να “κλέβουν” ιδέες, να βελτιώνουν! Φυσικά και είναι απαραίτητο να είσαι όλη την ώρα… Διαβάστε περισσότερα »