Not Yet
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, λίγες μέρες μετά…
Αν πριν ένα χρόνο μου έλεγες ότι θα έφτανα σε σημείο η μέρα αυτή να με αγγίζει τόσο πολύ το πιο πιθανόν είναι να γελούσα ευγενικά στα μούτρα σου. Τα είχα όλα (εδώ γελάμε), τους φίλους μου, την δουλεία μου, ένα μέλλον να ανυπομονώ να έρθει, την εμπιστοσύνη των γύρων μου αλλά και εμένα να νομίζω πως όλα όσα έχω δύσκολα να μπορώ να τα χάσω. Ήμουν ήρεμη και ευτυχισμένη.
Προσπάθω ένα χρόνο αργότερα να αναβίωσω το συναίσθημα εκείνο για να μπορέσω να τα καταφέρω. Γιατί σήμερα ένα χρόνο μετά όλα μου φαίνονται βουνό και φοβάμαι πολύ. Φόβαμαι το πόσο μόνη μου νιώθω αλλά και το πόσο μόνη θα είμαι για πολύ καιρό ακόμα. Μια στιγμή αρκεί για να χάσεις όσα έχεις. Και εγώ έχασα πολλά. Και μάζι με αυτά έφυγε ένα κομμάτι μου, οι ελπίδες μου, το κίνητρο μου για ζωή και τα όνειρα μου. Γιατί τι να τα κάνεις τα όνειρα αν δεν έχεις κάποιον να τα μοιράστεις όταν τα καταφέρεις; Τόσα χρόνια κατάφερα να ξεγελάσω όλους ότι είμαι καλά αλλά περισσότερο απο όλους πλήγωσα τον εαυτό μου. Όσο κορόιδεψα τον εαυτό μου δεν κορόιδεψα κανέναν. Και είναι λογικό και επόμενο να πληρώνω αυτό το τίμημα. Αυτό το τίμημα που δεν περιμένα πότε να έρθει η στιγμή να το πληρώσω.
Γιατί πρώτα από όλα δεν με αγαπώ. Γιατί αν με αγαπούσα θα ζήταγα βοήθεια την ίδια στιγμή που ενίωθα ότι την χρειάζομαι. Εκείνες τις μέρες που είχα πέρασει τόσο γαμάτα με τους ανθρώπους που αγαπώ και γύρναγα σπίτι μου και εκλαίγα με τόσο πόνο και δεν απόρησα ούτε μια γαμημένη στιγμή γιατί το έκανα αυτό. Ήταν πια συνήθεια για εμένα. Η θλίψη τρύπωνε μέσα μου σε κάθε στιγμή και εγώ φώναζα για βοήθεια με τον πιο λάθος τρόπο. Δεν επιζήτουσα την προσοχή και την αγαπή-αυτά τα είχα- αλλά κάποιον να με ακούσει. Αλλά πώς να σε ακούσει ο άλλος όταν δεν λές αυτό που πραγματικά νιώθεις.
Ζούμε σε μια κοινωνία που καλώς ή κακώς το θέμα ψυχική υγεία είναι ακόμα ταμπού. Στιγματίζεσαι. “Και έλα μώρε θα πέρασει και απλά η πίεση των ημερών είναι και μου βγήκε έτσι”. Αν έχεις σκέφτει και εσύ κάτι αντίστοιχο και η λέξη καταθλίψη και όλα τα συναφή σου φαίνεται κομματάκι “υπερβολικά” σε παρακάλω κάνε την χάρη στον εαυτό σου πρώτα από όλα και ψάξε να βρείς βοήθεια. Τώρα που είναι ακόμα νωρίς και μπορείς να σώσεις πολλά. Γιατί εγώ κυριολέκτικα τα έχασα όλα και αν με ρώτησεις για ποιόν πολεμάω δεν θα σου απαντήσω για εμένα. Γιατί τώρα με μισώ. Πολεμάω για τους 2 ανθρώπους που είναι διπλά μου και θέλουν όσο τίποτα να είμαι καλά αλλά καλώς ή κακώς πολεμάω περισσότερο για αυτούς που πόνεσα. Για τους ανθρώπους που τόσα χρόνια με αγαπούσαν τόσο πολύ και εγώ πλήγωσα με τον χειρότερο τρόπο. Για αυτούς που αγαπώ τόσο πολύ. Γιατί τους το χρωστάω να είμαι καλά. Να γίνω καλύτερη.
Δεν ξέρω ακόμα τι έχω, το ψάχνω , έχω ακόμα δρόμο να με βρώ αλλά τώρα έχω την απαραίτητη βοήθεια. Και αν τώρα όλα μου φαίνονται βουνό και χώρις νοήμα εγώ θα προσπαθήσω. Όσο μάταια και αν τα νιώθω όλα. Γιατί τα έχασα όλα και δεν μπορώ να τα κερδίσω πίσω. Αλλά θα κράτησω τα λόγια της ψυχολόγου μου “όσο σκάτα και αν φαίνονται τώρα τα πράγματα έγιναν όλα για κάποιο λόγο , για να έρθει κάτι καλύτερο” . Γελάω λίγο στην λέξη “καλύτερο” . Αλλά οι φίλοι μου μου έλεγαν να μην είμαι αρνητική και θα τους ακούσω. Τώρα τους ακούω έστω και αργά.
Συγνώμη που δεν μίλησα, που δεν είπα αυτά που πραγματικά ένιωθα αλλά φοβόμουν. Τι φοβομούν και τι μου συμβαίνει έχω ακόμα πολύ δρόμο ακόμα για να μάθω. Και αν πέσω θα ξανασηκωθώ με την λαχτάρα ότι κάποια στιγμή θα νιώσω και πάλι την αγαπή και την ζεστασία που ένιωθα όλα αυτά τα χρόνια, ότι θα ξανακούσω χαρούμενη μουσική και θα χορεύω μόνη μου μπροστά στον καθρεύτη όλο χαμόγελο , ότι θα μπορώ να κάνω όνειρα , ότι θα τρώω σωστά , δεν θα φοβάμαι να βγω έξω και οτι επιτελούς θα με αγαπήσω. Και ίσως όταν με αγαπήσω πραγματικά ίσως τότε όλα λιγάκι θα φτιάξουν……
Ελπίζω να σε έκανα λιγάκι να αναρωτήθεις αν όντως είσαι καλά και να ακούσεις λίγο παραπάνω εκείνη την φωνούλα μέσα σου που σου ζητάει λίγο προσοχή….και να την ζητήσεις!
Και σε εσάς που πλήγωσα δεν θα σας πω άλλο συγνώμη. Θα σας κάνω μια υπόσχεση αν και ποτέ δεν θα την δείτε. Σας υπόσχομαι να με αγαπήσω και να με δω όπως με βλέπατε και με αγαπούσατε εσείς. Σας αγαπώ!
