Μικροπράγματα
Από την Αλεπού
Κάθομαι σε μια πράσινη καρέκλα με το ένα πόδι διπλωμένο. Το μυαλό μου είναι απασχολημένο. Σε αυτό το δίσεκτο και διασκορπισμένο έτος, τι σκέφτονται τα παιδιά και οι έφηβοι; Αναρωτιέμαι πως κρίνει αυτά που βλέπει η νέα γενιά;
Τον Ιανουάριο οι παραδόσεις μας ήταν έτοιμες, όλοι είχαμε κατοχυρώσει νοητικά ποια όνειρα θα κυνηγήσουμε. Το γνωστό, ελπιδοφόρο ”a new me,a better me”.
Η ζωή όμως είναι μια ρόδα που γυρίζει. Πήρε μια λάθος στροφή και με την πανδημία διαμορφώθηκε μια καινούρια πραγματικότητα. Οι ανθρώπινες ζωές επηρεάστηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Φτωχοί και πλούσιοι να προσπαθούμε να προλάβουμε την ταχύτητα της απειλής.
Οι γείτονες γειτόνων κλείστηκαν μέσα, άνθρωποι γύρω μας μετατράπηκαν σε καθημερινούς αθλητές και μαζί με αυτά επικράτησε μια συχνή βομβαρδιστική ενημέρωση. Ομολογώ ότι μέσα σε όλα αυτά σκέφτηκα τη νέα γενιά. Στα μάτια τους, πως γίνεται κάτι τέτοιο. Κάτι που βιώνουν πρώτη φορά στην ζωή τους, σε ηλικίες μάλιστα ευάλωτες και πλήρη εξαρτώμενες από το οικογενειακό περιβάλλον. Η απειρία τους και οι άγραφες γνώσεις τους πάνω σε καταστάσεις όπως η καραντίνα της πανδημίας καθιστούν αυτές τις ηλικίες σιωπηλά άκρως σημασίας. Δεν είναι προτεραιότητά οι εντυπώσεις ενός παιδιού, αλλά οι σκέψεις που θα διαμορφώσει είναι τα θεμέλια τους μέλλοντος. Γιατί το μέλλον συνεχώς εξελίσσεται.
Όταν άλλαξε η εικόνα της κοινωνίας, άλλαξαν κατεύθυνση και τα υπόλοιπά. Τα σχολεία έκλεισαν, η εκπαίδευσή τους έμοιαζε να πατά παύση και τα άμεσα δεδομένα που είχαν και έχουν για να επεξεργαστούν το τι συμβαίνει είναι η οικογένεια, οι ενήλικες του κόσμου. Οι ενήλικες έχουν ισχυρές και διαφορετικές απόψεις. Αυτό που κατάλαβαν όλα τα παιδιά πιθανότερο, είναι ότι η απειλή της υγείας είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Δεν έχει φραγμούς η υγεία. Είναι το ίδιο αγαθό σε κάθε χώρα. Η πρώτη κίνηση λοιπόν που ακολούθησε με την επίθεση του ιού ήταν ανθρώπινη. Άνθρωποι προειδοποίησαν και θέλησαν να προστατεύσουν τους γύρω τους. Οι γιατροί έδωσαν οδηγίες, οι γιατροί έβαλαν εμάς πρώτους. Το πρώτο που έγινε ήταν οι άνθρωποι – γνώστες του αντικειμένου να σχηματίσουν έναν κύκλο με κινήσεις αλληλεγγύης.
Για μια γενιά που το ζει πρώτη φορά σε μια σύγχρονη και γρήγορη κοινωνία, είναι σημαντικό να το φωνάξουμε δυνατά, να δουν τα παιδιά πως ο κόσμος νοιάζεται. Οργανισμοί έκαναν δωρεές, μουσεία και κήποι άνοιξαν τις κάμερες για 24ωρες δωρεάν προβολές, γιατροί έχασαν ώρες και μέρες. Να φωνάξουμε δυνατά στα παιδιά και έφηβους που φοβούνται ότι ο κόσμος νοιάζεται για αυτούς. Ο άγνωστος κόσμος που τώρα μαθαίνουν. Ας γίνει είδηση.
Τα παιδιά είναι τα πιο παρατηρητικά και σιωπηλά πλάσματα. Βλέποντας μια εικόνα μπορούν να δουν και πιο βαθιά. Η εκτίμηση και η αναγκαιότητα επαγγελμάτων όπως οι οδηγοί, ιατροί, οι επιστήμονες, άνθρωποι με γνώσεις περισσότερες από τις δικές μας είναι στην πρώτη γραμμή. Ο κόσμος έχει διαφορετική ηχώ και όρια με αυτούς τους ανθρώπους. Όταν είσαι ευάλωτος, κάποιος σε προστατεύει. Υπάρχουν όρια του ανθρώπου και του κόσμου. Τεντώνονται γύρω μας αυτή τη στιγμή.
Η ακρότητα και ο διχασμός απόψεων δεν προσφέρει τίποτα στη νέα γενιά. Σπατάλη χρόνου αντί για επένδυση χρόνου. Η νέα γενιά μπορεί να γνωρίσει την αξία της υγείας, τη σημασία του περπατήματος, την αξιοποίηση και προσφορά των crafts σε μέρες χάους. Υπάρχει τόσος χώρος για αξιοποίηση και καλλιέργεια πνεύματος σε έναν έφηβο.
Η προσωπική ευθύνη είναι παραπάνω από 2 λέξεις. Φορώντας μάσκα, είσαι σωστός, ήρεμος. Κάνεις συνειδητά μια κίνηση καλή για κάποιον άλλο, πέρα από σένα.
Η περίοδος της καραντίνας έδειξε πολλά αληθινά πρόσωπά, και στα σπίτια μας. Η μοντέρνα, υπέροχη, πρωτοποριακή γενιά μπορεί να αισθανθεί και να αποτυπώσει κοιτώντας γύρω… Μπορεί να εξασκήσει κριτική σκέψη. Βλέποντάς ποια είναι τα αληθινά γεγονότα. Εμπιστοσύνη, προσοχή, αλληλεγγύη, να είσαι παρών στις σημαντικές ευθύνες και να κάνεις το καλύτερο. Το να προσέχεις τον εαυτό σου είναι μια πολύ ευγενική κίνησή απέναντι σε σένα.
Η νέα γενιά μαθαίνει από την τραγική πανδημία. Ευαισθητοποιείται και θα χτίσει γέφυρες. Αυτό σημαίνει ότι θα δει την πράξη της διόρθωσης, της επούλωσης και της θεραπείας και όταν δει ένα κενό σε 20 χρόνια, θα φτιάξει γέφυρες. Η συνείδησή αλληλεγγύης και το να παίρνουμε μέρος με ανοιχτά αυτιά σε πράγματα που έχουν σημασία. Οι νέοι μπορούν να στραφούν σωστά τώρα και να χτίσουν στην συνέχεια. Είναι ανεκτίμητη η ματιά τους και η επεξεργασία που κάνουν στα γεγονότα.
Σε μια περίοδο θλίψης και μοναξιάς, απόγνωσης, είναι σημαντικό οι νέοι να γνωρίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για τις ζωές τους. Ο κόσμος ακόμα νοιάζεται. Σε δυνατό, μεγάλο, συνεχές παγκόσμιο επίπεδο, ο κόσμος νοιάζεται για εσάς. Δεν είστε άτρωτοι αλλά είστε πολύ δυνατοί.
