σε , ,

Το τρυφερό ντουέτο του Andrea Boccelli με τον γιο του

Μας κάνει να σκεφτόμαστε τους πατεράδες μας

Andrea Bocelli, Matteo Bocelli - Fall On Me

"Anyone who is a parent, anyone who knows the precious responsibility of being a mother or a father, will fully grasp the meaning of this piece. 'Fall On Me' is the first time I have duetted with my son Matteo Bocelli".

Ζούμε μέρες γεμάτες νεύρα, μίσος, απόρριψη, διχόνοια. Πολλοί από μας γινόμαστε τόσο γκρινιάρηδες που δεν αντέχουμε ούτε τους εαυτούς μας. Σαν έτοιμοι από καιρό είμαστε απίκο για να στήσουμε καβγά.

Κι έρχεται η μουσική να σου θυμίσει ότι υπάρχει αγάπη. Ναι, ακούγεται πολύ κλισέ η προηγούμενη πρόταση, αλλά, γαμώτο, λείπουνε τόσο πολύ δυο τρυφερές κουβέντες, μια αγκαλιά, ένα “σ’ αγαπάω”, στο φίλο μας, στο παιδί μας… Τόσο τσιγκουναραίοι έχουμε γίνει που καμιά φορά φεύγουμε από τούτον τον κόσμο και παίρνουμε μαζί μας την αγάπη που δεν δώσαμε. Και κάτω από το χώμα η αγάπη πεθαίνει μαζί μας.

Εδώ, ο Andrea Boccelli τραγουδάει για πρώτη φορά με τον νεαρό γιο του Matteo. Το τραγούδι λέγεται “Fall on me” και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.

Με συγκίνησε πολύ αυτό το τραγούδι, κυρίως οι φιγούρες του πατέρα και του γιου που τραγουδάνε παρέα. Μάρκετινγκ, θα μου πείτε. Αφορμή για σκέψη, θα σας πω εγώ. Όλα μπορείς να τα δεις αλλιώς.

Ανάμεσά μας υπάρχουν υπέροχοι πατεράδες που έχουν χτίσει πολύ όμορφες σχέσεις με τους γιους τους. Υπάρχουν κι άλλοι που επιμένουν στις κοντρίτσες του χάσματος των γενεών, κι αρνιούνται να κοιτάξουν μέσα στην ψυχούλα του γιου τους. Είναι πάντοτε παράξενη η σχέση του πατέρα με το γιο, και τις περισσότερες φορές ο δεσμός που τους ενώνει μένει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανεξερεύνητος. Καμιά φορά ξέρουμε πως υπάρχει αγάπη, μα δεν μαθαίνουμε ποτέ τα όριά της. Γιατί οι άντρες “δεν πρέπει” να λέμε πολλά συναισθηματικής φύσεως πράγματα.

Αλλά η αγάπη και η αγκαλιά δεν έχουν φύλο, αυτά είναι στερεότυπα. Το να κάνεις το γιο σου μια αγκαλιά και να του πεις “σ’ αγαπάω παιδάκι μου”, δεν θα τον κάνει λιγότερο άντρα. Ούτε το να έχει το θάρρος ο γιος σου να κλάψει στην αγκαλιά σου. Πίστεψέ με, είναι πολύ “αντρίκειο” αυτό, και αυτό το κλάμα κι αυτή η αγκαλιά μπορεί να σώσει και τους δυο σας.

Και, ψιτ, αν είναι μικρός ακόμα ο γιος σου, κάνε τον όση παρέα μπορείς. Τραβάτε καμιά βόλτα, καμιά ποδηλατάδα, κανα ματσάκι. Πήγαινε να τον βλέπεις όταν παίζει με την ομάδα του, με τη μπάντα του, με ό,τι θέλει να ασχοληθεί… Πες του και μπράβο, όταν πρέπει. Όταν γίνει έφηβος δεν θα σε πολυθέλει για παρέα. Κι όταν θα μεγαλώσει, και θα τον θες κι εσύ, μπορεί κι εκείνος να είναι κουμπωμένος, όπως ήσουνα κι εσύ απέναντί του. Και θ’ αναρωτιέται… Μ’ αγαπούσε; Εκτιμούσε αυτό που κάνω;

Οπότε, αν είσαι πατέρας τράβα κάνε τον πιτσιρίκο μια αγκαλιά, να χαρείς τα μάτια σου.

Κι εσύ, μωρέ αχαΐρευτε, πάρτονε τον παλιόγερο ένα τηλέφωνο, κι ας του κόψεις το ματς στη μέση. Πλάκα θα έχει, στο κάτω κάτω.

Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.
0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!