Βαθύ της Σάμου: Μία πόλη καταυλισμός

Από τον Βασίλη Ζομπανάκη

Σάμος, ένα ευλογημένο νησί του Αιγαίου, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας. Κοκάρι, Καρλόβασι, Μαραθόκαμπος, πυθαγόρειο, ιδανικά μέρη διακοπών στη πανέμορφη Σάμο, που όλα ρέουν, σε πλαίσια κανονικότητας. Παρ’όλα αυτά, βασικό θέμα που ακούγεται συνεχώς είναι, οι μεταναστευτικές ροές που αντιμετωπίζει το νησί. Έτσι έστω και λίγο ενδιαφέρον να έχεις για τα κοινά και όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας, όπως είναι το μεταναστευτικό ζήτημα, επισκέπτεσαι τη πρωτεύουσα της Σάμου, το Βαθύ.

Με το που μπαίνεις στη πόλη αντιλαμβάνεσαι, νιώθεις, το μεταναστευτικό ζήτημα, ξένοι και ντόπιοι, σε ένα κοινό, διαπολιτισμικό κάδρο.

Ο καταυλισμός βρίσκεται στην είσοδο της πόλης του Βαθέως από τη μεριά του περιφερειακού δρόμου, μόλις 10 λεπτά περπάτημα από το κέντρο της και το λιμάνι.

Το ζήτημα είναι, ότι ο κόσμος του καταυλισμού είναι σε τέτοιο πλήθος, όπου και το ίδιο το Βαθύ, μπορείς να το θεωρήσεις προέκταση του καταυλισμού. Αυτό από μόνο του, θεωρείτε απλά αξιοπερίεργο, οπότε η περαιτέρω κοινωνική, δημοσιογραφική παρατήρηση μπορεί να γίνει, μόνο μέσο της επικοινωνίας με τα άτομα που μένουν στο καταυλισμό, εργαζόμενους και ντόπιους.

Στη πόλη κάνοντας μία βόλτα ξεκινώντας από το καταυλισμό, βλέπεις μεγάλο πλήθος κόσμου, όπου απλά μπορεί να κάθεται ή να παίζει στην αλάνα ποδόσφαιρο, δίπλα το κλιμάκιο της αστυνομίας, με τα ΜΑΤ, κατηφορίζοντας προς στη πόλη, υπάρχουν κέντρα των Μ.Κ.Ο. που απασχολούν εκεί, πρόσφυγες και μετανάστες, με διάφορες ασχολίες ή και ενημέρωση. Οι γιατροί επί των πλείστων είναι εντός του καταυλισμού.

Λίγο ποιο κάτω είναι τα που έχουν δημιουργηθεί για τα παιδιά του καταυλισμού, συγκεκριμένα, πίσω από το δημαρχείο της πόλης. Κόσμος στο δρόμο, άλλοι ψώνια, άλλοι περίπατο.

Και τέλος η παραλία στο λιμάνι, στο Βαθύ. Μερικοί ντόπιοι και η πλειοψηφία γυναίκες, άντρες από το καταυλισμό, άλλοι ψάρευαν, άλλοι καθόντουσαν και συζήταγαν, άλλοι έτρωγαν, άλλοι έπαιζαν, οι γυναίκες κατά βάση με τα παιδάκια τους στα καρότσια βόλτα ή στις κούνιες. Ως επί το πλείστον ο κόσμος ήταν ευδιάθετος, η μόνη αρνητική παρατήρηση που μπορώ να διατυπώσω είναι ότι ορισμένα σημεία στο parking της παραλίας είχαν μετατραπεί σε ουρητήρια.

Τότε, μετά την απλή παρατήρηση, ρώτησα αρκετούς ντόπιους που έβρισκα στο δρόμο για τη κατάσταση στη πόλη. Η κοινή απάντηση, ήταν δύσκολα, από την πρώτη κιόλας πρόταση, καθώς την ίδια απάντηση, μου έδωσαν και άτομα όπου εργάζονται σε κάποιους από τους φορείς για το προσφυγικό, μεταναστευτικό ζήτημα.

Η απάντησή μου ήταν, τι εννοείτε, γιατί;

Συνοπτικά η απάντηση που πήρα σε ένα σύνολο των όσο άκουσα ήταν τα εξής:

«Αρχικά είναι 6 ξένοι προς 10 ντόπιους. Είναι κατανοητό ότι έχουν έρθει για μία καλύτερη ζωή, αλλά γίνεται μη διαχειρίσιμο με τόσο πλήθος από τη μεριά μας. Πάλι χθες ήρθαν περίπου 250 άτομα.

Οι Εθνικότητες είναι Σύριοι, Αφγανοί, άτομα από διάφορες περιοχές της Αφρικής, από την Υεμένη, καθώς και οικογένειες Τούρκων.

Έπειτα έχουμε κρούσματα βιασμών, είτε μεταξύ των ατόμων στο καταυλισμό, είτε με κοπέλες της ντόπιας κοινωνίας, που δεν έχουν έντονα ακουστεί γιατί ήμαστε μικρή κοινωνία και οι οικογένειες φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή, τη ρετσινιά και ας ήταν οι κόρες τα θύματα. Γενικά εντός και εκτός του καταυλισμού, εντοπίζεται το φαινόμενο της μαστροπείας, της εμπορίας ναρκωτικών. Μη ξεχνάμε ότι στη Σάμο γενικά και ως εκ τούτου και στο Βαθύ δεν υπάρχουν οίκοι ανοχής, οπότε ειδικά το φαινόμενο των εκδιδόμενων γυναικών βρήκε πρόσφορο έδαφος.

Αρρώστιες, πέρα από μολυσματικές, λόγω της διαδραστικότητας με τη ντόπια κοινωνία. Έχουμε κρούσματα σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων και τέλος μετά τις 22:00 έχουμε σταματήσει να βγαίνουμε από τα σπίτια μας λόγω φόβου. Γιατί είναι άνθρωποι κατατρεγμένοι, αλλά μεθάνε και πρέπει να προσέχουμε εμάς και τις περιουσίες μας γιατί κατά καιρούς μπαίνουν σε σπίτια, είτε για διανυκτέρευση, γιατί όντως οι συνθήκες διαμονής στο καταυλισμό είναι άθλιες, είτε για μικροκλοπές.

Βέβαια τα ξενοδοχεία λειτουργούν σε πληρότητα όλο το χρόνο. Κάποιες καφετέριες και τα φτηνά μαγαζιά με ρούχα, έχουν κόσμο. Το ζήτημα είναι ότι η καθημερινότητά μας σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδια και πρέπει να βρεθεί μία λύση από τη κεντρική πολιτεία.»

Δεδομένο, που είναι εύκολο να επιβεβαιωθεί, είναι το ότι οι άνθρωποι που διαμένουν στο καταυλισμό σε σχέση με τους ντόπιους είναι 6 στους 10. Ο πληθυσμός ντόπιων στο Βαθύ είναι περί τους 5.500 άτομα και ο καταυλισμός στεγάζει περί τα 3.500 άτομα. Αυτό το δεδομένο από μόνο του είναι αρκετό για τη κατανόηση διαφόρων ζητημάτων όπου μπορεί να έχουν λάβει χώρα στο Βαθύ της Σάμου και όπως τόνισαν, όσοι μίλησα μαζί τους, η κατάσταση στο θέμα διαβίωσης και συμβίωσης επιδεινώθηκε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Ο κόσμος έχει κουραστεί και κάτι που ακούς συχνά από τα χείλη τους, αλλά σε ανατριχιάζει, γιατί έχει ηχό απόγνωσης: «θα πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας».

Έτσι η υπέροχη Σάμος έχει την πρωτεύουσά της, το Βαθύ, να αντιμετωπίζει μία ιδιαίτερη κοινωνική, προσφυγική και μεταναστευτική κρίση…